ویت ایس Vit Ace

ویت ایس چیست؟

ویت ایس فراورده ی غنی از آنتی اکسیدان ها و ترکیبات گیاهی شامل عصاره دانه انگور (vitis vinifera)، عصاره میوه خارمریم، سلنیوم، بتاکاروتن،  ویتامین B6، فولیک اسید، زینک، ویتامین C، ویتامین E، ویتامین B5 و ویتامین B12 میباشد و به حفظ سلامت قلب و عروق و کبد کمک میکند.

Vitis vinifera ( انگور):

گونه‌های «ویتیس وینیفرا» و «ویتیس لابروسکا» دو گونه رایج از درخت مو هستند.

تمام میوه، پوست، برگ و دانه انگور به عنوان دارو استفاده می‌شوند. انگور حاوی فلاونوئیدها است که می‌توانند اثرات آنتی‌اکسیدانی داشته باشند و به پیشگیری از بیماری‌های قلبی کمک کنند و اثرات مفید دیگری نیز داشته باشند.

کاربرد ها

· گردش خون ضعیف که می‌تواند باعث تورم پاها شود (نارسایی وریدی مزمن یا CVI).
مصرف خوراکی عصاره هسته انگور یا پروآنتوسیانیدین (یک ماده شیمیایی در هسته انگور) به نظر می‌رسد علائم نارسایی وریدی مزمن مانند احساس خستگی یا سنگینی در پاها و درد را کاهش می‌دهد.

عوارض جانبی

مصرف میوه کامل یا عصاره میوه، برگ یا دانه آن به عنوان دارو احتمالاً بی‌خطر است. عصاره‌های هسته انگور و عصاره‌های میوه آن تا ۱۱ ماه به صورت بی‌خطر استفاده شده‌اند. مصرف مقادیر زیاد انگور ممکن است باعث اسهال شود. برخی افراد به انگور و محصولات آن واکنش‌های آلرژیک نشان می‌دهند. برخی عوارض جانبی دیگر ممکن است شامل سرفه، خشکی دهان و سردرد باشد.

در صورت استفاده روی پوست: روغن هسته انگور در صورت استفاده تا ۳ هفته احتمالاً بی‌خطر است. اطلاعات قابل اعتماد کافی برای اطمینان از بی‌خطر بودن سایر بخش‌های انگور وجود ندارد.

هشدار

بارداری و شیردهی: انگور معمولاً به عنوان غذا مصرف می‌شود. اطلاعات قابل اعتماد کافی برای دانستن بی‌خطری مصرف انگور به مقادیر دارویی در دوران بارداری یا شیردهی وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کنید و به مقادیر معمول غذایی بسنده کنید.

silibum marianum (خار مریم):

سیلیمارین از چسبیدن سموم به سلول‌های کبدی جلوگیری می‌کند. همچنین رادیکال‌های آزاد را خنثی میکنند؛ رادیکال های آزاد می‌توانند به سلول‌های سالم آسیب رسانده و منجر به مشکلات سلامتی شوند.

تحقیقات پزشکی در مورد خار مریم و سلامت کبد نتایج متفاوتی داشته است. مطالعات نشان می‌دهند که سیلیمارین ممکن است به کاهش التهاب و ترمیم سلول‌ها کمک کند. این امر می‌تواند به بهبود علائم بیماری‌های کبدی مانند زردی، سیروز، سرطان کبد و کبد چرب بینجامد.

 عوارض جانبی

به طور کلی، مصرف خار مریم در دوزهای توصیه شده بی‌خطر است. برخی افراد حالت تهوع، گاز معده، اسهال یا از دست دادن اشتها گزارش داده‌اند. سایرین نیز سردرد یا احساس خارش پس از مصرف آن را گزارش کرده‌اند.

خار مریم می‌تواند باعث یک واکنش آلرژیک شود، به خصوص اگر به سایر گیاهان در همین خانواده حساسیت داشته باشید. این گیاهان شامل اَمبروسیا (خار غلتان)، گل‌های داودی، همیشه‌بهار و کریزانتموم (داوودی) می باشند.
افرادی که دیابت دارند، قبل از مصرف خار مریم باید با پزشک خود مشورت کنند، زیرا ممکن است قند خون را کاهش دهد.
در صورت ابتلا به سرطان پستان، رحم یا تخمدان؛ اندومتریوز؛ یا فیبروم رحمی از مصرف آن خودداری کنید، زیرا می‌تواند اثرات استروژن را تقلید کند. اگر باردار هستید یا شیر می‌دهید، قبل از مصرف خار مریم یا هر مکمل گیاهی دیگر با پزشک خود صحبت کنید.

تداخلات

خار مریم ممکن است بر عملکرد برخی داروها تأثیر بگذارد، از جمله:

· داروهای دیابت
· داروهای هپاتیت C
· مترونیدازول
· دیازپام
· وارفارین

selenomethionine (سلنیوم):

سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است که در خاک، آب و برخی مواد غذایی یافت می‌شود. این ماده یک عامل مهم در بسیاری از فرآیندهای بدن است.

سلنیوم اثرات آنتی‌اکسیدانی را در بدن افزایش می‌دهد. گوشت خرچنگ، ماهی، مرغ و گندم معمولاً منابع غذایی خوبی هستند. مقدار سلنیوم در خاک متفاوت است و غذاهای کشت شده در خاک‌های مختلف دارای سطوح متفاوتی از سلنیوم هستند.

مردم معمولاً از سلنیوم برای  درمان کمبود سلنیوم و کاهش خطر فشار خون بالا در دوران بارداری استفاده می‌کنند. همچنین برای سرطان پروستات، عوارض ناشی از داروهای استاتین، سطح کلسترول غیرطبیعی، آب مروارید و بسیاری شرایط دیگر نیز به کار می‌رود.

دوز مصرفی

سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است که در مواد غذایی از جمله گوشت خرچنگ، ماهی، مرغ و گندم یافت می‌شود. مقدار سلنیوم در خاک متفاوت است، بنابراین غذاهای کشت شده در خاک‌های مختلف دارای سطوح متفاوتی از سلنیوم هستند. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، «مقدار مجاز توصیه شده رژیمی» (RDA) نامیده می‌شود.

مقدار مجاز توصیه شده رژیمی برای تمام افراد 19 سال و بالاتر، 55 میکروگرم در روز است. در دوران بارداری، این مقدار 60 میکروگرم در روز و در دوران شیردهی، 70 میکروگرم در روز است. در کودکان، این مقدار بسته به سن متفاوت است.

عوارض جانبی

در صورت مصرف خوراکی: سلنیوم در صورت مصرف کوتاه‌مدت با دوزهای کمتر از ۴۰۰ میکروگرم در روز، احتمالاً بی‌خطر است. اما مصرف آن در دوزهای بالا یا برای مدت طولانی ممکن است ناایمن باشد. مصرف دوزهای بالاتر از ۴۰۰ میکروگرم در روز می‌تواند خطر بروز مسمومیت با سلنیوم را افزایش دهد.

سلنیوم می‌تواند باعث ناراحتی معده، سردرد و بثورات پوستی شود. دوزهای بالا می‌توانند باعث ریزش مو، خستگی، حالت تهوع، استفراغ و کاهش وزن شوند.

هشدارها

بارداری و شیردهی: سلنیوم در صورت استفاده کوتاه‌مدت به میزانی که بیش از ۴۰۰ میکروگرم در روز نباشد، احتمالاً بی‌خطر است. مصرف خوراکی آن با دوزهای بالای ۴۰۰ میکروگرم در روز ممکن است ناایمن باشد. این دوز ممکن است باعث مسمومیت شود.

تداخلات

داروهای ضد انعقاد، نیاسین، باربیتورات ها، وارفارین، داروهای مهار کننده سیستم ایمنی