پرگناکر اورجینال ویتابیوتیکس Pregnacare

پرناکر اورجینال چیست؟

پرگناکر اورجینال به تامین ویتامین ها، مواد معدنی و ریز مغذی های مورد نیاز مادران در دوران بارداری و شیردهی کمک می کند.

ویتامین D

ویتامین D یک ویتامین ضروری است که به تنظیم کلسیم و فسفر در بدن کمک میکند. همچنین در حفظ تراکم استخوان نقش دارد. ویتامین D در ماهی، تخم مرغ و شیر غنی شده یافت می‌شود. همچنین هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار میگیرد، در پوست ساخته میشود.

مکمل‌های ویتامین D معمولاً برای درمان و پیشگیری از کمبود ویتامین D، برای استخوان‌ های ضعیف و شکننده، پوسیدگی دندان، پسوریازیس و تب یونجه استفاده میشوند.

حفظ سطح ویتامین D بسیار مهم است. این کار را میتوان با مصرف روزانه ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ واحد ویتامین D یا سپری کردن ۱۵ تا ۳۰ دقیقه در روز زیر نور آفتاب انجام داد. افرادی که به اندازه کافی نور خورشید دریافت نمیکنند و افراد ۶۵ سال به بالا در معرض خطر بیشتری برای کمبود ویتامین D هستند.

عوارض جانبی

· ویتامین D در مقادیر توصیه شده بی خطر است.
· برخی عوارض مصرف بیش از حد ویتامین D شامل ضعف، خشکی دهان، حالت تهوع و استفراغ است.
· مصرف ویتامین D در طولانی مدت به مقدار بیش از ۴۰۰۰ واحد (۱۰۰ میکروگرم) در روز ممکن است موجب سمیت شود.

هشدارها و موارد احتیاط ویژه

· بارداری و شیردهی: ویتامین D در دوران بارداری و شیردهی در صورت استفاده کمتر از ۴۰۰۰ واحد (۱۰۰ میکروگرم) در روز بی خطر است.

تداخلات دارویی

· کلسیپوترین
· دیگوکسین
· دیلیتیازم
· وراپامیل
· داروهای ادرارآور (تیازید)

· داروهای متابولیزه شونده توسط کبد
· آتورواستاتین
· آلومینیوم

دوز مصرفی

· RDA برای افراد ۱-۷۰ ساله، ۶۰۰ واحد (۱۵ میکروگرم) در روز و برای افراد ۷۱ سال به بالا، ۸۰۰ واحد (۲۰ میکروگرم) در روز است.
· در دوران بارداری و شیردهی، RDA معادل ۶۰۰ واحد (۱۵ میکروگرم) در روز است.

ویتامین D همچنین پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب در پوست ساخته می‌شود. سپری کردن ۱۵-۳۰ دقیقه در روز زیر نور آفتاب برای حفظ سطح طبیعی ویتامین D در بیشتر افراد کافی است.

ویتامین E

ویتامین E یک ویتامین محلول در چربی است. این ویتامین در بسیاری از مواد غذایی از جمله روغن‌ های گیاهی، غلات، گوشت، مرغ، تخم مرغ و میوه‌ها یافت می شود.

ویتامین E یک ویتامین مهم برای عملکرد صحیح بسیاری از اندام های بدن است. همچنین یک آنتی اکسیدان نیز محسوب می شود.

عوارض جانبی

· ویتامین E در دوزهای کمتر از ۱۰۰۰ میلی گرم در روز بی خطر است. این مقدار معادل ۱۱۰۰ IU از نوع مصنوعی یا ۱۵۰۰ IU از نوع طبیعی است. خطر عوارض جانبی با دوزهای بالاتر افزایش می یابد. عوارض جانبی شامل حالت تهوع، خستگی، سردرد و خونریزی است.

هشدارها و موارد احتیاط ویژه

· بارداری:

ویتامین E هنگامی که به مقدار توصیه شده روزانه مصرف شود، در دوران بارداری بی خطر است. بدون مشورت با پزشک خود در ۸ هفته اول بارداری مکمل ویتامین E مصرف نکنید. در مراحل بعدی بارداری، حداکثر مقدار توصیه شده ویتامین E برای افراد ۱۴-۱۸ سال ۸۰۰ میلی گرم و برای افراد بالای ۱۸ سال ۱۰۰۰ میلی گرم است.

· شیردهی:

ویتامین E هنگامی که به مقدار توصیه شده روزانه مصرف شود، در دوران شیردهی بی خطر است. حداکثر مقدار توصیه شده در دوران شیردهی برای افراد ۱۴-۱۸ سال ۸۰۰ میلی گرم و برای افراد بالای ۱۸ سال ۱۰۰۰ میلی گرم است.

· اختلالات خونریزی:

ویتامین E ممکن است اختلالات خونریزی را بدتر کند.

· بیماری قلبی:

ویتامین E ممکن است خطر مرگ را در افراد با سابقه بیماری قلبی افزایش دهد. افراد با سابقه بیماری قلبی باید از مصرف دوز های بالاتر از ۴۰۰ IU در روز خودداری کنند.

تداخلات دارویی

· سیکلوسپورین
· داروهای متابولیزه شونده توسط کبد
· دارو های شیمی درمانی (عوامل آلکیله کننده)
· داروهای ضد انعقاد خون
· نیاسین
· وارفارین

دوز مصرفی

مقدار مجاز توصیه شده روزانه (RDA) برای ویتامین E طبیعی در بزرگسالان ۱۵ میلی گرم (۲۲ IU)، در دوران بارداری ۱۵ میلی گرم (۲۲ IU) و در دوران شیردهی ۱۹ میلی گرم (۲۸ IU) است.

ویتامین K

ویتامین K گروهی از ویتامین‌ ها است که در برخی سبزیجات سبز یافت می‌ شود و بدن برای انعقاد خون، ساخت استخوان و سایر فرآیند های مهم به آن نیاز دارد. این ویتامین در سبزیجات برگ‌دار سبز، بروکلی و کلم بروکسل یافت می شود.

همچنین از ویتامین K برای مشکلات انعقاد خون یا خنثی کردن اثرات رقیق‌کنندگی خون وارفارین، پوکی استخوان، بهبود عملکرد ورزشی، سرطان پستان، دیابت و بسیاری شرایط دیگر استفاده می شود.

عوارض جانبی

هر دو فرم ویتامین K (ویتامین K1 و K2) در صورت مصرف مناسب، بی‌ خطر هستند. ویتامین K1 با دوز ۱۰ میلیگرم روزانه و ویتامین K2 با دوز ۴۵ میلیگرم روزانه به مدت تا ۲ سال به صورت ایمن قابل استفاده است. برخی افراد ممکن است دچار ناراحتی معده یا اسهال شوند.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

· بارداری و شیردهی: ویتامین K در صورت مصرف به مقدار توصیه شده ۹۰ میکروگرم روزانه برای افراد بالای ۱۹ سال، ایمن است. بدون مشورت با پزشک متخصص، از مقادیر بیشتر استفاده نکنید.
· کودکان: ویتامین K1 در صورت مصرف مناسب ایمن است.
· کاهش ترشح صفرا: افراد با ترشح کاهش یافته صفرا ممکن است مکمل‌ های ویتامین K را به خوبی جذب نکنند. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است نیاز به مصرف نمک‌ های صفراوی همراه با ویتامین K برای بهبود جذب داشته باشند.

تداخلات

· وارفارین (کومادین): بدن از ویتامین K برای کمک به انعقاد خون استفاده میکند. وارفارین برای کند کردن انعقاد خون استفاده می شود. ویتامین K ممکن است اثرات وارفارین را کاهش دهد.

دوز

توصیه می شود مردان بالای ۱۹ سال ۱۲۰ میکروگرم در روز و زنان بالای ۱۹ سال ۹۰ میکروگرم در روز مصرف کنند. در دوران بارداری و شیردهی، باید ۹۰ میکروگرم در روز مصرف شود. مقادیر توصیه شده برای کودکان به سن آن‌ ها بستگی دارد.

ویتامین ث

ویتامین سی یک ویتامین ضروری  است که باید از طریق رژیم غذایی تامین شود. منابع آن شامل میوه‌ ها و سبزیجات تازه و مرکبات است.

بدن برای رشد و عملکرد صحیح به ویتامین سی نیاز دارد. این ویتامین نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی بدن ایفا می‌کند. معمولا از ویتامین سی برای پیشگیری و درمان سرما خوردگی معمولی استفاده میشود.

عوارض جانبی

ویتامین سی برای بیشتر افراد بی‌ خطر است. در برخی افراد، ممکن است باعث عوارضی مانند گرفتگی معده، حالت تهوع، سوزش سر دل و سردرد شود. احتمال بروز این عوارض در دوز های بالاتر افزایش مییابد. مصرف بیش از ۲۰۰۰ میلی‌گرم در روز احتمالا ناامن است و ممکن است باعث سنگ کلیه و اسهال شدید شود.

هشدار ها و موارد احتیاط ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف ویتامین سی به صورت خوراکی در دوران بارداری در مقادیر حداکثر ۲۰۰۰ میلی‌ گرم در روز برای افراد ۱۹ سال به بالا و ۱۸۰۰ میلی‌گرم در روز برای افراد ۱۴ تا ۱۸ سال، بی خطر است.

· مصرف الکل:

افرادی که به طور منظم الکل مصرف میکنند، به ویژه افرادی که بیماری‌ های دیگری دارند، اغلب دچار کمبود ویتامین سی هستند.

· سرطان:

سلول‌ های سرطانی غلظت بالایی از ویتامین سی را جمع میکنند. بنابراین از مصرف ویتامین ث باید خودداری شود.

· بیماری مزمن کلیوی:

بیماری مزمن کلیه ممکن است خطر کمبود ویتامین سی را افزایش دهد. مکمل‌ های ویتامین سی همچنین ممکن است میزان اگزالات در ادرار برخی افراد را افزایش دهند. مقدار زیاد اگزالات در ادرار میتواند خطر نارسایی کلیه را در افراد مبتلا به بیماری کلیوی افزایش دهد.

· کمبود آنزیم G6PD:

مقادیر زیاد ویتامین سی میتواند باعث تخریب گلبول‌ های قرمز خون در افراد مبتلا به فاویسم شود. بنابراین از مصرف مقادیر بیش از حد ویتامین سی خودداری کنید.

· مصرف سیگار و تنباکو:

سیگار کشیدن و جویدن تنباکو سطح ویتامین سی را کاهش میدهد. بنابراین این افراد باید ویتامین سی بیشتری در رژیم غذایی خود مصرف کنند.

تداخلات دارویی

· استروژن‌ ها
· فلوفنازین
· داروهای شیمی درمانی (عوامل آلکیله کننده)
· نیاسین
· وارفارین
· لووتیروکسین

· سالسیلات
· استامینوفن
· آلومینیوم
· آسپرین
· ایندیناویر

دوز مصرفی

· برای مردان ۱۹ سال به بالا: ۹۰ میلیگرم در روز
· برای زنان ۱۹ سال به بالا: ۷۵ میلی‌گرم در روز
· دوران بارداری: برای افراد ۱۹ تا ۵۰ ساله، ۸۵ میلیگرم در روز و افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله، ۸۰ میلیگرم در روز
· دوران شیردهی: افراد ۱۹ تا ۵۰ ساله، ۱۲۰ میلیگرم در روز و افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله، ۱۱۵ میلیگرم در روز

ویتامین B کمپلکس

ویتامین B کمپلکس محلول در آب است و معمولاً برای پیشگیری یا درمان سطح پایین ویتامین‌ های گروه B در بدن استفاده میشود. این ویتامین‌ ها به بدن در تولید انرژی و رشد و عملکرد سلول‌ ها کمک میکنند.

عوارض جانبی

B کمپلکس معمولاً به خوبی تحمل میشود. در صورت مشاهده علائم زیر، مصرف را آن قطع کنید.

· مشکلات تنفسی یا خس خس سینه
· تپش قلب
· تب یا احساس ناخوشی عمومی
· تورم غدد لنفاوی
· تورم صورت، لب‌ ها، دهان، زبان یا گلو
· مشکل در بلع
· خارش یا بثورات پوستی
· کهیر
· حالت تهوع یا استفراغ
· سرگیجه، احساس سبکی سر
· کرامپ معده
· درد مفاصل

هشدار ها و موارد احتیاط

در صورت شرایط زیر قبل از مصرف به پزشک خود اطلاع دهید

· بیماری سلیاک
· مصرف الکل
· رژیم غذایی گیاهخواری
· رژیم غذایی فاقد لبنیات
· جراحی کاهش وزن
· مشکلات کلیوی یا کبدی
· بیماری التهابی روده

منیزیوم

منیزیم یک ماده معدنی است که بدن شما برای عملکرد صحیح عضلانی به آن نیاز دارد. این ماده به صد ها فرآیند مهم بدن از جمله عملکرد عضلات و اعصاب کمک میکند همچنین به استحکام استخوان‌ها، سلامت قلب و تنظیم قند خون کمک می‌کند و در بالا نگه داشتن سطح انرژی بدن نقش دارد.

دوز مصرفی:

مقادیر مجاز توصیه شده روزانه (RDA) برای منیزیم به این شرح است:
۱۹-۳۰ سال: ۴۰۰ میلی‌ گرم (مردان) و ۳۱۰ میلی‌ گرم (زنان)
۳۱ سال و بالاتر: ۴۲۰ میلی‌ گرم (مردان) و ۳۲۰ میلی‌ گرم (زنان)
بارداری: ۱۴-۱۸ سال:۴۰۰ میلی‌ گرم  ۱۹-۳۰ سال:۳۵۰ میلی‌ گرم ۳۱-۵۰ سال:۳۶۰ میلی‌ گرم
شیردهی: ۱۴-۱۸ سال: ۳۶۰ میلی‌ گرم ۱۹-۳۰ سال: ۳۱۰ میلی‌ گرم ۳۱-۵۰ سال: ۳۲۰ میلی‌ گرم
حداکثر سطح مصرف روزانه (UL) برای منیزیم برای افراد بالای ۸ سال و افراد باردار و شیرده، ۳۵۰ میلی‌ گرم است.

عوارض جانبی:

منیزیم برای بیشتر افراد در صورت مصرف در محدوده ی مجاز، بیخطر است. دوز های کمتر از ۳۵۰ میلی‌ گرم در روز برای بیشتر بزرگسالان ایمن است. در برخی افراد، منیزیم ممکن است باعث ناراحتی معده، حالت تهوع، استفراغ، اسهال و عوارض جانبی دیگر شود. در صورت مصرف در مقادیر بسیار زیاد (بیشتر از ۳۵۰ میلی‌گرم در روز)، منیزیم ایمن نیست. دوزهای بالا ممکن است باعث تجمع بیش از حد منیزیم در بدن شود و عوارض جانبی جدی از جمله ضربان قلب نامنظم، فشار خون پایین، گیجی، کاهش سرعت تنفس، کما و مرگ را به دنبال داشته باشد.

هشدارها و احتیاط‌ های ویژه:

بارداری و شیردهی:

منیزیم برای افراد باردار یا شیرده در صورتیکه که به صورت خوراکی در دوز های کمتر از ۳۵۰ میلیگرم در روز مصرف شود، ایمن است. مصرف خوراکی منیزیم در دوز های بالا میتواند باعث اسهال و افزایش سطح منیزیم در خون شود.

اعتیاد به الکل:

سوء مصرف الکل خطر کمبود منیزیم را افزایش میدهد.

اختلالات خون‌ ریزی:

به نظر میرسد منیزیم باعث کاهش سرعت لخته شدن خون می‌شود.

دیابت:

دیابت خطر کمبود منیزیم را افزایش میدهد.

بلوک قلبی:

مصرف دوز های بالای منیزیم در افراد مبتلا به بلوک قلبی خطرناک است.

تداخلات دارویی:

لوودوپا/کاربیدوپا

آمینوگلیکوزیدها

کینولون‌ ها

آنتی‌بیوتیک‌ تتراسایکلین

بیس‌فسفونات‌ها

دارو های فشار خون (مسدودکننده‌ های کانال کلسیم)

شل‌کننده‌ های عضلانی

دارو های ادرارآور (دیورتیک‌های نگهدارنده پتاسیم)

داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت

دیگوکسین (لانوکسین)

دارو های دیابت (سولفونیل اوره‌ ها)

تداخل آنتی‌اسید ها

گاباپنتین (نورونتین)

کتامین

سوولامر

زینک:

روی یک عنصر کمیاب ضروری است که معمولاً در گوشت قرمز، گوشت مرغ و ماهی یافت می‌شود و برای سلامت انسان ضروری است. بدن روی اضافی را ذخیره نمیکند، بنابراین باید از رژیم غذایی به دست آید. این ماده برای عملکرد سیستم ایمنی، التیام زخم، لخته شدن خون، عملکرد تیروئید و موارد بسیار دیگر مورد نیاز است. همچنین نقش کلیدی در حفظ بینایی دارد و ممکن است اثراتی ضد ویروس داشته باشد. مردم معمولاً از روی برای درمان کمبود روی، اسهال و بیماری ویلسون نیز استفاده میکنند. روی همچنین برای آکنه، دیابت، بی‌اشتهایی، سوختگی‌ ها و بسیاری اهداف دیگر به کار میرود.

عوارض جانبی:

هنگام مصرف خوراکی: روی در مقادیر حداکثر ۴۰ میلی‌گرم در روز بی خطر است. مصرف دوز های بیشتر از ۴۰ میلی‌گرم در روز ممکن است جذب مس در بدن را کاهش دهد. مصرف دوز های بسیار بالای روی ممکن است باعث دل درد، استفراغ و بسیاری مشکلات دیگر شود.

هنگام استفاده روی پوست: استفاده از روی، روی پوست آسیب‌ دیده ممکن است باعث سوزش، گزگز، خارش و مور مور شدن شود.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه:

بارداری:

روی در صورت استفاده به میزان توصیه شده در دوران بارداری بی خطر است. اما استفاده از آن در دوزهای بالا ایمن نیست. افراد بالای ۱۸ سال نباید بیش از ۴۰ میلی‌گرم و افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۳۴ میلی‌گرم روی در روز در دوران بارداری مصرف کنند.

شیردهی:

روی در صورت استفاده به میزان توصیه شده در دوران شیردهی بی خطر است. اما روی در صورت استفاده در دوزهای بالا ایمن نیست. افراد بالای ۱۸ سال نباید بیش از ۴۰ میلی‌گرم و افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۳۴ میلی‌گرم روی در روز در دوران شیردهی مصرف کنند.

اختلال مصرف الکل:

مصرف طولانی‌ مدت و بیش از حد الکل ممکن است توانایی بدن در جذب روی را کاهش دهد.

جراحی کاهش وزن: 

این جراحی جذب روی را کاهش میدهد و ممکن است خطر کمبود روی را افزایش دهد.

کمبود مس:

مصرف بیش از حد روی میتواند منجر به کمبود مس شود.

بیماری کلیوی:

مصرف کم روی در رژیم غذایی ممکن است خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش دهد. همچنین افراد مبتلا به بیماری کلیوی که تحت همودیالیز هستند، در معرض خطر کمبود روی بوده و ممکن است نیاز به مکمل‌ های روی داشته باشند.

گیاهخواری:

رژیم‌های گیاهخواری اغلب با جذب کمتر روی مرتبط هستند.

تداخلات دارویی:

1- آنتی‌بیوتیک‌ های کینولون با روی:

مصرف همزمان روی با آنتی‌ بیوتیک‌ های کینولون ممکن است اثرات این آنتی‌ بیوتیک‌ ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، آنتی‌ بیوتیک را حداقل ۲ ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت پس از مکمل‌ های روی مصرف کنید.

2- آنتی‌بیوتیک‌ های تتراسایکلین با روی:

مصرف روی به همراه تتراسایکلین‌ ها ممکن است اثرات تتراسایکلین‌ ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، تتراسایکلین‌ ها را ۲ ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت پس از مصرف مکمل‌ های روی مصرف کنید.

3- سیس‌ پلاتین

4- سفالکسین

5- دارو های AIDS (مهارکننده‌های اینتگراز)

6- آمی‌لوراید

دوز مصرفی:

روی یک ماده مغذی ضروری است که در غذاهایی مانند گوشت قرمز، مرغ و ماهی یافت می‌شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، «مقدار مجاز توصیه شده روزانه» (RDA) نامیده می‌شود.

RDA  به شرح زیر است:

زنان ۱۸ ساله: ۹ میلیگرم

زنان بالای ۱۹ سال: ۸ میلیگرم

مردان ۱۸ سال و بالاتر: ۱۱ میلیگرم

بارداری: افراد ۱۸ ساله، ۱۳ میلیگرم و افراد ۱۹ سال و بالاتر، ۱۱ میلیگرم

شیردهی: افراد ۱۸ ساله، ۱۷ میلیگرم و افراد ۱۹ سال و بالاتر، ۱۲ میلیگرم

در کودکان، RDA بستگی به سن دارد.

آهن

آهن یک ماده معدنی است که بیشتر آن در گلبول‌ های قرمز و سلول‌ های عضلانی یافت می‌ شود. منابع غذایی آن شامل گوشت، ماهی، لوبیا، اسفناج و غلات می باشد.

آهن به گلبول‌های قرمز کمک می‌کند تا اکسیژن را از ریه‌ ها به سلول‌ های سراسر بدن برسانند. این ماده همچنین در بسیاری از عملکرد های مهم بدن نقش دارد.

از آهن برای پیشگیری و درمان انواع مختلف کم‌ خونی ناشی از سطوح پایین آهن استفاده می‌ شود. همچنین به بهبود بیش فعالی (ADHD)، رشد کودک، خستگی و بسیاری شرایط دیگر نیز استفاده می‌شود.

عوارض جانبی

آهن در دوزهای کمتر از «حد بالای مجاز مصرف» (UL) که ۴۵ میلی‌گرم آهن المنتال در روز است، برای اکثر افراد بی‌ خطر محسوب می‌ شود. این ماده می‌تواند عوارضی مانند ناراحتی معده، حالت تهوع و استفراغ ایجاد کند. به نظر می‌ رسد مصرف مکمل‌ های آهن همراه با غذا، عوارض جانبی را کاهش می‌ دهد، اما غذا همچنین می‌تواند از جذب آهن در بدن بکاهد.

احتیاط‌ ها و هشدارهای ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف آهن در دوزهای کمتر از حد مجاز (۴۵ میلی‌گرم آهن المنتال در روز) در دوران بارداری و شیردهی بی‌ خطر است. اما مصرف دوز های بالا به صورت خوراکی ایمن نیست. اگر کمبود آهن ندارید، روزانه بیش از ۴۵ میلی‌گرم مصرف نکنید. دوز های بالاتر می‌ تواند باعث عوارض معده مانند تهوع و استفراغ شود و حتی ممکن است خطر زایمان زودرس را افزایش دهد.

· کودکان:

مصرف آهن در دوز های کمتر از حد مجاز (۴۰ میلی‌ گرم آهن المنتال در روز) برای کودکان بی‌ خطر است. اما دوز های بالا برای کودکان خطرناک است. آهن شایع‌ ترین علت مرگ‌و میر ناشی از مسمومیت در کودکان محسوب می‌ شود.

· دیابت:

مصرف بالا ی آهن در رژیم غذایی ممکن است خطر بیماری قلبی را در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ افزایش دهد. در صورت ابتلا به دیابت، میزان مصرف آهن خود را با پزشک خود در میان بگذارید.

· همودیالیز:

آهن موجود در مکمل‌ ها ممکن است در افراد تحت همودیالیز به خوبی جذب نشود.

· تِلانژیکتازی هموراژیک ارثی (HHT):

مصرف آهن ممکن است خطر خونریزی بینی را در بیماران مبتلا به HHT افزایش دهد.

· نوزادان نارس:

دادن آهن به نوزادان نارس با سطوح پایین ویتامین E در خون می‌ تواند باعث مشکلات جدی شود. سطوح پایین ویتامین E باید قبل از دادن آهن درمان شود. بنابراین قبل از دادن آهن به یک نوزاد نارس با پزشک مشورت کنید.

· تمرینات بدنی:

آهن ممکن است در دختران جوانی که در تمرینات بدنی شرکت می‌کنند، به خوبی جذب نشود.

· آسیب مغزی تروماتیک (ضربه ناگهانی به سر):

آهن ممکن است تورم مغز را در افرادی که به تازگی دچار آسیب مغزی شده‌اند، تشدید کند.

تداخلات دارویی

· آنتی‌بیوتیک‌ های کینولون
· آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین
· بیس‌فسفونات ها
· کلرامفنیکل
· لوودوپا
· لووتیروکسین
· متیل‌دوپا
· مایکوفنولات
· پنیسیلامین
· داروهای HIV/AIDS (مهارکننده‌های اینتگراز)
· بیکتگراویر/امتریسیتابین/تنوفوویر
· دنوسوماب پرولیا

دوز مصرفی

آهن در بسیاری از غذا ها از جمله گوشت گاو، جگر، گوشت بره، گوشت خوک، ژامبون، مرغ، ماهی، اسفناج و لوبیا یافت می‌ شود. مقدار مجاز توصیه شده روزانه (RDA) به شرح زیر است:

مردان ۱۹ سال و بالاتر و زنان ۵۱ سال و بالاتر: ۸ میلی‌گرم

زنان ۱۹-۵۰ سال: ۱۸ میلی‌ گرم

دوران بارداری: ۲۷ میلی‌ گرم
دوران شیردهی: برای افراد ۱۴-۱۸ سال، ۱۰ میلی‌گرم و برای افراد ۱۹-۵۰ سال، ۹ میلی‌گرم

در کودکان، مقدار توصیه شده بر اساس سن متفاوت است. روزانه بیش از ۴۵ میلی‌گرم آهن مصرف نکنید، مگر تحت نظارت پزشک. برای تعیین نوع محصول و دوز مناسب برای شرایط خاص خود، با پزشک مشورت کنید.

مس

مس یک ماده معدنی است که در غذا هایی مانند گوشت جگر و قلوه، غذا های دریایی، آجیل و غلات یافت می‌ شود و در بسیاری از فرآیند های طبیعی بدن نقش دارد. این ماده عمدتاً در استخوان‌ ها و ماهیچه‌ ها ذخیره می‌ شود. کبد مقدار مس موجود در خون را تنظیم می‌ کند.

عوارض جانبی

· مس زمانی که به مقدار حداکثر ۱۰ میلی‌ گرم در روز مصرف شود، احتمالاً بی‌ خطر است.
· مس زمانی که به مقدار بیشتر مصرف شود، ایمن نیست.
· نارسایی کلیه و مرگ می‌ تواند با مصرف ۱ گرم سولفات مس رخ دهد.
· علائم اور دوز مس شامل تهوع، استفراغ، اسهال خونی، تب، درد معده، فشار خون پایین، کم‌خونی و مشکلات قلبی است.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

بارداری و شیردهی:

· مس زمانی که به میزان مناسب مصرف شود، بی‌ خطر است. افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۸ میلی‌گرم و افراد ۱۹ سال به بالا نباید بیش از ۱۰ میلی‌گرم مس در روز مصرف کنند.
· مصرف خوراکی مس در دوز های بالاتر ممکن است خطرناک باشد.

بیماری ویلسون:

مصرف مکمل‌ های مس می‌ تواند این بیماری را بدتر کند و ممکن است در روند درمان اختلال ایجاد کند.

تداخلات دارویی

پنیسیلامین

قرص‌های پیشگیری از بارداری

دوز مصرفی

مس یک ماده معدنی ضروری است که در غذا هایی مانند گوشت جگر، غذا های دریایی، آجیل، دانه‌ ها، غلات سبوس‌ دار، محصولات غلات و محصولات کاکائو یافت می‌ شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، “مقدار مجاز توصیه شده روزانه” (RDA) نامیده می‌ شود.

· برای بزرگسالان ۱۹ سال و بالاتر: RDA برابر ۹۰۰ میکروگرم در روز است.
· در دوران بارداری: RDA برابر ۱۰۰۰ میکروگرم در روز است.
· در دوران شیردهی: RDA برابر ۱۳۰۰ میکروگرم در روز است.
· در کودکان: RDA بستگی به سن دارد.

سلنیوم

سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است که در خاک، آب و برخی مواد غذایی یافت می‌ شود. این ماده نقش مهمی در بسیاری از فرآیند های بدن ایفا می‌ کند.

سلنیوم اثرات آنتی‌ اکسیدانی را در بدن افزایش می‌ دهد. گوشت خرچنگ، ماهی، مرغ و گندم معمولاً منابع غذایی خوبی هستند.

معمولاً از سلنیوم برای کمبود سلنیوم و کاهش خطر فشار خون بالا در دوران بارداری استفاده می‌ شود. همچنین برای سرطان پروستات، عوارض ناشی از دارو های استاتین، سطح کلسترول غیرطبیعی، آب مروارید و بسیاری شرایط دیگر نیز کاربرد دارد.

عوارض جانبی

· سلنیوم زمانی که به‌صورت کوتاه‌ مدت و در دوز های کمتر از ۴۰۰ میکرو گرم در روز مصرف شود، بی‌ خطر است.
· اما سلنیوم زمانی که در دوز های بالا یا برای مدت طولانی مصرف شود، ممکن است ایمن نباشد.
· مصرف دوز های بالای ۴۰۰ میکروگرم در روز می‌ تواند خطر ابتلا به مسمومیت با سلنیوم را افزایش دهد.
· مصرف دوز های پایین‌تر برای مدت طولانی می‌ تواند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد.
· سلنیوم می‌ت واند باعث ناراحتی معده، سردرد و بثورات پوستی شود.
· دوزهای بالا می‌ توانند باعث ریزش مو، خستگی، حالت تهوع، استفراغ و کاهش وزن شوند.
· دوزهای بسیار بالا می‌ توانند منجر به نارسایی اندام و مرگ شوند.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

بارداری و شیردهی:

· سلنیوم زمانی که به‌صورت کوتاه‌ مدت و کمتر از ۴۰۰ میکروگرم در روز استفاده شود، بی‌خطر است.
· سلنیوم زمانی که به صورت خوراکی در دوز های بالای ۴۰۰ میکروگرم در روز مصرف شود، ایمن نیست. این دوز ممکن است باعث مسمومیت شود.

بیماری‌ های خود ایمنی:

سلنیوم ممکن است سیستم ایمنی را تحریک کند. افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی مانند ام اس (MS)، لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، آرتریت روماتوئید (RA) و سایرین باید از مصرف مکمل‌ های سلنیوم خودداری کنند.

همودیالیز:

سطح سلنیوم خون در افراد تحت همودیالیز ممکن است پایین باشد. برخی افراد ممکن است نیاز به مکمل سلنیوم داشته باشند.

کم‌کاری تیروئید (هیپوتیروئیدی):

مصرف سلنیوم می‌تواند کم‌ کاری تیروئید را به ویژه در افراد مبتلا به کمبود ید بدتر کند. در این صورت، باید ید را همراه با سلنیوم مصرف کنید.

سرطان پوست:

در افرادی که سابقه سرطان پوست غیرملانوما داشته‌ اند، استفاده طولانی‌ مدت از مکمل‌ های سلنیوم ممکن است خطر عود سرطان را کمی افزایش دهد. اگر سابقه سرطان پوست دارید، از مصرف طولانی‌ مدت مکمل‌ های سلنیوم خودداری کنید.

عمل جراحی:

سلنیوم ممکن است خطر خونریزی در حین و بعد از عمل را افزایش دهد. مصرف سلنیوم را حداقل ۲ هفته قبل از یک عمل برنامه‌ ریزی شده متوقف کنید.

تداخلات دارویی

داروهای آرام‌ بخش (باربیتورات‌ها)

وارفارین (کومادین)

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

نیاسین

داروهای سرکوب‌ کننده سیستم ایمنی

قرص‌ های پیشگیری از بارداری

دوز مصرفی

سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است که در مواد غذایی از جمله گوشت خرچنگ، ماهی، مرغ و گندم یافت می‌شود.

· RDA برای همه افراد ۱۹ سال و بالاتر: ۵۵ میکروگرم در روز
· در دوران بارداری: ۶۰ میکروگرم در روز
· در دوران شیردهی: ۷۰ میکروگرم در روز
· در کودکان: RDA بستگی به سن دارد.

ید

ید یک عنصر ضروری برای عملکرد غده تیروئید است. بدن انسان قادر به تولید ید نیست، بنابراین باید آن را از طریق رژیم غذایی دریافت کند. این ماده به برخی از مواد غذایی و همچنین به نمک خوراکی اضافه می‌ شود.

عوارض جانبی

مصرف ید تا حداکثر ۱۱۰۰ میکروگرم در روز بی‌ خطر است. مصرف مقادیر زیاد یا استفاده طولانی‌ مدت از ید ایمن نیست و می‌ تواند خطر عوارضی مانند مشکلات تیروئید را افزایش دهد. ید به مقدار زیاد می‌ تواند باعث ایجاد طعم فلزی در دهان، درد دندان و لثه، سوزش در دهان و گلو و ناراحتی معده شود.

هشدار ها و احتیاط‌ های ویژه:

· بارداری و شیردهی:

مصرف خوراکی ید به میزان توصیه‌ شده بی‌ خطر است. اگر بالای ۱۸ سال سن دارید، بیش از ۱۱۰۰ میکروگرم ید در روز مصرف نکنید؛ اگر بین ۱۴ تا ۱۸ سال سن دارید، بیش از ۹۰۰ میکروگرم در روز مصرف نکنید. مصرف خوراکی ید در دوزهای بالا ایمن نیست و ممکن است باعث ایجاد مشکلات تیروئید در نوزاد شود.

· اختلالات تیروئید:

استفاده طولانی یا دوز های بالای ید ممکن است برخی اختلالات تیروئید از جمله کم‌ کاری تیروئید، بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر) یا تومور تیروئید را تشدید کند. همچنین، افراد مبتلا به بیماری خودایمنی تیروئید ممکن است به اثرات مضر ید حساس باشند.

تداخلات دارویی

· آمیودارون
· لیتیوم
· دارو های پرکاری تیروئید

دوز مصرفی

ید یک ماده مغذی ضروری است که در نمک ید دار، محصولات دریایی مانند جلبک، و همچنین تخم‌ مرغ و شیر گاو یافت می‌ شود. مقدار مجاز توصیه‌شده روزانه (RDA) برای آن به شرح زیر است:

· بزرگسالان: ۱۵۰ میکروگرم در روز
· در دوران بارداری: ۲۲۰ میکروگرم در روز
· در دوران شیردهی: ۲۹۰ میکروگرم در روز