هات شات یوروویتال Hot Shot

ویال هات شات چیست؟

ویال هات شات یوروویتال حاوی ترکیباتی همچون ویتامین B2، نیاسین، پنتوتنیک اسید، ویتامین B6، ویتامین B12، ماکا، ال-آرژنین، گوارانا، زنجبیل، جنسینگ، آسرولا، تائورین و ال-کارنیتین میباشد و منجربه افزایش قوای جنسی در خانم ها و آقایان، بهبود عوظ و همچنین افزایش انرژی و کاهش خستگی میشود.

ویتامین B کمپلکس

ویتامین‌های گروه B مجموعه‌ای از ویتامین‌ها هستند که عملکردهای مهمی در بدن دارند. بسیاری از این ویتامین‌ها به بدن شما کمک می‌کنند تا انرژی تولید کند. آن‌ها برای رشد و عملکرد سلول‌های شما نیز اهمیت دارند. همه این ویتامین‌ها محلول در آب هستند، به این معنی که بدن شما معمولاً ویتامین‌های B اضافی که نیاز ندارد را دفع می‌کند. بیشتر افراد ویتامین‌های B مورد نیاز خود را از رژیم غذایی دریافت می‌کنند.

هشت ویتامین B وجود دارد که در ویال هات شات پنج نوع آن وجود دارد و شامل موارد زیر است:

سیانوکوبالامین (ویتامین B12)
نیاسین یا نیاسینامید (ویتامین B3)
پانتوتنیک اسید (ویتامین B5)
پیریدوکسین (ویتامین B6)
ریبوفلاوین (ویتامین B2)

محصولات ویتامین B کمپلکس می‌توانند به افزایش سطح انواع ویتامین‌های B در بدن کمک کنند. این محصولات ممکن است به دلایل دیگری مانند افزایش سطح انرژی نیز مورد استفاده قرار گیرند.

عوارض جانبی:

واکنش‌های آلرژیک شدید:

ویتامین B کمپلکس ممکن است باعث واکنش‌های آلرژیک شود که می‌تواند جدی باشد. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، مصرف ویتامین B کمپلکس را قطع کنید و فوراً به پزشک مراجعه کنید.

· مشکلات تنفسی یا خس‌خس سینه
· تپش قلب
· تب یا احساس ناخوشی عمومی
· تورم غدد لنفاوی
· تورم صورت، لب‌ها، دهان، زبان یا گلو
· مشکل در بلع یا احساس تنگی گلو
· خارش یا بثورات پوستی
·کهیر که بسته به رنگ پوست شما می‌تواند قرمز، صورتی، سفید یا قهوه‌ای باشد
· حالت تهوع یا استفراغ
· سرگیجه، احساس سبکی سر یا غش
· کرامپ معده
· درد مفاصل

ماکا:

کاربرد های ماکا:

· ناباروری مردان
· عوارض پس از یائسگی
· افزایش میل جنسی

دوز مصرفی:

ماکا معمولاً توسط بزرگسالان در دوز ۱.۵ تا ۳.۵ گرم به صورت خوراکی و روزانه به مدت ۶ تا ۱۶ هفته استفاده میشود.
برای تعیین دوز مناسب برای یک شرایط خاص، با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض جانبی:

مصرف ماکا در مقادیر غذایی برای بیشتر افراد احتمالاً بی‌خطر است. مصرف به مقادیر بیشتر به عنوان دارو، تا دوزهای حداکثر ۳ گرم در روز به مدت تا ۴ ماه بی‌خطر در نظر گرفته میشود.

موارد احتیاط و هشدارهای ویژه:

بارداری و شیردهی:

اطلاعات قابل اعتماد کافی برای اطمینان از بی‌خطری مصرف ماکا در دوران بارداری یا شیردهی وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کنید و تنها به مقادیر موجود در مواد غذایی بسنده کنید.

سرطان پستان، سرطان رحم، سرطان تخمدان، اندومتریوز یا فیبروم رحمی:

عصاره‌های ماکا ممکن است مانند استروژن عمل کنند. اگر هر گونه شرایطی دارید که ممکن است با استروژن تشدید شود، از این عصاره‌ها استفاده نکنید.

ال-آرژنین:

ال-آرژینین یک اسید آمینه است که به طور طبیعی در گوشت قرمز، ماکیان، ماهی و لبنیات یافت می‌شود. این ماده برای ساخت پروتئین‌ها ضروری است و به گردش خون کمک میکند. ال-آرژینین در بدن به نیتریک اکسید تبدیل می‌شود. نیتریک اکسید باعث گشادتر شدن رگ‌های خونی برای بهبود جریان خون می‌شود. ال-آرژینین همچنین ترشح هورمون رشد، انسولین و سایر مواد در بدن را تحریک می‌کند.

دوز مصرفی:

ال-آرژینین معمولاً توسط بزرگسالان در دوزهای ۱.۵ تا ۲۴ گرم به صورت خوراکی روزانه، تا ۱۸ ماه استفاده میشود.

عوارض جانبی:

ال-آرژینین در صورت مصرف کوتاه‌ مدت برای اکثر افراد احتمالاً بی‌خطر است ولی می‌تواند باعث عوارض جانبی مانند درد معده، نفخ، اسهال و کاهش فشار خون شود.

موارد احتیاط و هشدارهای ویژه:

بارداری:

ال-آرژینین در صورت مصرف کوتاه‌مدت در دوران بارداری احتمالاً بی‌خطر است. اطلاعات کافی در مورد مصرف طولانی‌مدت ال-آرژینین در بارداری وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کرده و از مصرف طولانی‌مدت خودداری کنید.

شیردهی:

اطلاعات قابل اعتماد کافی برای تعیین بی‌خطری مصرف ال-آرژینین در دوران شیردهی وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کرده و از مصرف آن خودداری کنید.

کودکان:

ال-آرژینین در کودکان احتمالاً بی‌خطر است.

کمبود گوانیدینواستات متیل ترانسفراز (GAMT):

افراد مبتلا به این بیماری ارثی قادر به تبدیل آرژینین و سایر مواد شیمیایی مشابه به کراتین نیستند. برای جلوگیری از عوارض این بیماری، از مصرف مکمل‌های ال-آرژینین خودداری کنید.

سکته قلبی اخیر:

ال-آرژینین ممکن است خطر مرگ پس از سکته قلبی را افزایش دهد. اگر به تازگی سکته قلبی داشته‌اید، ال-آرژینین مصرف نکنید.

بیماری کلیوی:

ال-آرژینین در صورت استفاده توسط افراد مبتلا به بیماری کلیوی، باعث افزایش سطح پتاسیم خون شده است. در برخی موارد، این امر منجر به ضربان قلب نامنظم میشود.

جراحی:

ال-آرژینین ممکن است در کنترل فشار خون در حین و پس از جراحی اختلال ایجاد کند. مصرف ال-آرژینین را حداقل ۲ هفته قبل از عمل جراحی برنامه‌ ریزی شده متوقف کنید.

تداخلات دارویی:

داروهای فشار خون بالا (داروهای ضد فشار خون) با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف همزمان ال-آرژینین با داروهای کاهنده فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. بنابراین فشار خون خود را به دقت کنترل کنید.

سیلدنافیل (ویاگرا) با ال-آرژینین:

سیلدنافیل می‌تواند فشار خون را کاهش دهد. ال-آرژینین نیز می‌تواند فشار خون را کاهش دهد. احتمال دارد که مصرف همزمان سیلدنافیل و ال-آرژینین باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود.

داروهای فشار خون بالا (مهارکننده‌های ACE) با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف همزمان ال-آرژینین با داروهای کاهنده فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. بنابراین فشار خون خود را به دقت کنترل کنید.

داروهای فشار خون بالا (مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs)) با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف همزمان ال-آرژینین با داروهای کاهنده فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. بنابراین فشار خون خود را به دقت کنترل کنید.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است سرعت انعقاد خون را کاهش دهد. مصرف همزمان ال-آرژینین با داروهایی که آنها نیز سرعت انعقاد خون را کاهش می‌دهند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

داروهای دیابت با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف همزمان ال-آرژینین با داروهای دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود.بنابراین سطح قند خون خود را به دقت کنترل کنید.

ایزوپروترنول با ال-آرژینین:

ایزوپروترنول دارویی است که برای کاهش فشار خون استفاده می‌شود. مصرف همزمان ال-آرژینین با ایزوپروترنول ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شما شود.

داروهای ادرارآور (مدرهای نگهدارنده پتاسیم) با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است سطح پتاسیم بدن را افزایش دهد. برخی از داروهای ادرارآور نیز ممکن است پتاسیم بدن را افزایش دهند. مصرف همزمان ال-آرژینین با برخی از این داروهای ادرارآور ممکن است باعث افزایش بیش از حد پتاسیم در بدن شود.

تستوسترون با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است سطح تستوسترون را افزایش دهد.

گوارانا

گوارانا حاوی کافئین است. کافئین با تحریک سیستم عصبی مرکزی، قلب و عضلات عمل می‌کند. گوارانا همچنین حاوی تئوفیلین و تئوبرومین است که مواد شیمیایی مشابه کافئین هستند.

مردم از گوارانا به صورت خوراکی برای چاقی، بهبود عملکرد ورزشی و ذهنی و همچنین افزایش انرژی استفاده میکنند.

دوز مصرفی:

گوارانا اغلب توسط بزرگسالان در دوز ۷۵ تا ۱۰۰ میلی‌گرم به صورت خوراکی روزانه به مدت حداکثر ۴ هفته استفاده میشود. برای تعیین دوز مناسب برای شرایط خاص خود با پزشک و یا داروساز مشورت کنید.

عوارض جانبی:

گوارانا برای اکثر بزرگسالان در مقادیر متداول موجود در مواد غذایی بی‌خطر است. مصرف کوتاه‌ مدت آن به عنوان دارو نیز بی‌خطر است.

مصرف دوزهای بالا به مدت طولانی ممکن است ناامن باشد. گوارانا حاوی کافئین است. دوزهای حاوی بیش از ۴۰۰ میلی‌گرم کافئین در روز با عوارض جانبی جدی مرتبط است. عوارض جانبی به دوز مصرفی بستگی دارد. در دوزهای معمول، کافئین موجود در گوارانا می‌تواند باعث بی‌خوابی، تحریک پذیری، تحریک معده، استفراغ و بسیاری عوارض جانبی دیگر شود.

هشدارها و احتیاط‌های ویژه:‏

بارداری:

گوارانا در دوران بارداری و در مقادیر متداول موجود در مواد غذایی احتمالاً بی‌خطر است. در صورت بارداری، گوارانا باید به دلیل محتوای کافئین با احتیاط مصرف شود. مصرف بیش از ۳۰۰ میلی‌گرم کافئین در روز با افزایش خطر سقط جنین و سایر اثرات منفی مرتبط بوده است.

شیردهی:

کافئین وارد شیر مادر می‌شود و می‌تواند بر نوزاد شیرخوار تأثیر بگذارد. اگر در دوران شیردهی هستید، مصرف کافئین را به دقت کنترل کنید تا مطمئن شوید در سطح پایینی است. مصرف بالای کافئین می‌تواند باعث مشکلات خواب، تحریک‌پذیری و افزایش فعالیت روده در نوزادان شیرخوار شود.

اضطراب:

کافئین موجود در گوارانا ممکن است اختلالات اضطرابی را بدتر کند.

مشکلات کنترل مثانه:

کافئین موجود در گوارانا ممکن است کنترل مثانه را به ویژه در افراد مسن کاهش دهد. بنابراین اگر نیاز به دفع ادرار مکرر و فوری دارید، در مصرف گوارانا محتاط باشید.

اختلالات خونریزی:

این نگرانی وجود دارد که کافئین موجود در گوارانا ممکن است اختلالات خونریزی را تشدید کند. اگر اختلال خونریزی دارید، قبل از مصرف گوارانا با پزشک خود مشورت کنید.

دیابت:

برخی تحقیقات نشان می‌دهند که کافئین ممکن است بر نحوه استفاده بدن از قند تأثیر گذاشته و دیابت را بدتر کند. اگر دیابت دارید، گوارانا را با احتیاط مصرف کنید و قند خون خود را به دقت کنترل کنید.

اسهال:

کافئین موجود در گوارانا، به ویژه هنگام مصرف در مقادیر زیاد، می‌تواند اسهال را بدتر کند.

آب سیاه (گلوکوم):

کافئین موجود در گوارانا فشار داخل چشم را افزایش می‌دهد. این افزایش در عرض ۳۰ دقیقه رخ می‌دهد و تا حداقل ۹۰ دقیقه پس از مصرف نوشیدنی‌های کافئین‌دار ادامه می‌یابد.

بیماری قلبی:

کافئین موجود در گوارانا ممکن است در برخی افراد باعث بینظمی ضربان قلب شود.بنابراین باید با احتیاط مصرف شود.

فشار خون بالا:

کافئین موجود در گوارانا ممکن است فشار خون را افزایش دهد.

سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS):

کافئین موجود در گوارانا، به ویژه در مقادیر زیاد، می‌تواند اسهال را بدتر کند و ممکن است اسهال ناشی از سندرم روده تحریک‌پذیر را تشدید نماید.

تشنج:

این نگرانی وجود دارد که دوزهای بالای کافئین ممکن است باعث تشنج شود یا اثر داروهای مورد استفاده برای پیشگیری از تشنج را کاهش دهد. اگر سابقه تشنج دارید، قبل از مصرف گوارانا با پزشک خود صحبت کنید.

پوکی استخوان:

کافئین موجود در گوارانا می‌تواند کلسیم را از طریق کلیه‌ها از بدن دفع کند. این از دست دادن کلسیم ممکن است استخوان‌ها را ضعیف کند.

اگر پوکی استخوان دارید، بیش از ۳۰۰ میلی‌گرم کافئین در روز مصرف نکنید. مصرف مکمل‌های کلسیم نیز ممکن است به جبران کلسیم از دست رفته کمک کند. اگر به طور کلی سالم هستید و کلسیم کافی از غذا یا مکمل‌ها دریافت می‌کنید، مصرف حداکثر ۴۰۰ میلی‌گرم کافئین در روز به نظر نمی‌رسد خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهد.

تداخلات:

اِفِدرین با گوارانا:

کافئین (موجود در گوارانا) و اِفِدرین هر دو از داروهای محرک هستند. مصرف گوارانا همراه با اِفِدرین ممکن است باعث تحریک بیش از حد، عوارض جانبی جدی و مشکلات قلبی شود.

آدنوزین (آدنوکارد) با گوارانا:

کافئین موجود در گوارانا ممکن است اثرات آدنوزین را مسدود کند. آدنوزین اغلب توسط پزشکان برای انجام آزمایشی به نام تست استرس قلبی استفاده می‌شود. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی مصرف گوارانا را متوقف کنید.

سایمتیدین با گوارانا:

بدن کافئین را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. سایمتیدین می‌تواند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهد. مصرف سایمتیدین همراه با گوارانا ممکن است احتمال بروز عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

کلوزاپین با گوارانا:

بدن کلوزاپین را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. به نظر می‌رسد کافئین موجود در گوارانا سرعت تجزیه کلوزاپین در بدن را کاهش می‌دهد. مصرف گوارانا همراه با کلوزاپین می‌تواند اثرات و عوارض جانبی کلوزاپین را افزایش دهد.

استروژن‌ها با گوارانا:

بدن، کافئین را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. استروژن‌ها می‌توانند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهند. مصرف گوارانا همراه با استروژن‌ها می‌تواند خطر بروز عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

فلووکسامین با گوارانا:

بدن، کافئین را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. فلووکسامین می‌تواند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهد. مصرف گوارانا همراه با فلووکسامین ممکن است خطر بروز عوارض جانبی کافئین مانند بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

لیتیوم با گوارانا:

کافئین موجود در گوارانا می‌تواند سرعت دفع لیتیوم از بدن را افزایش دهد. اگر محصولات حاوی کافئین مصرف می‌کنید و لیتیوم نیز دریافت می‌نمایید، دوز کافئین خود را به سرعت تغییر ندهید. توقف ناگهانی کافئین می‌تواند عوارض جانبی لیتیوم را افزایش دهد. در صورت قطع مصرف کافئین، دوز را به تدریج کاهش دهید.

داروهای ضد افسردگی (MAOIs) با گوارانا:

این نگرانی وجود دارد که کافئین می‌تواند با داروهای MAOIs تداخل داشته باشد. اگر کافئین با این داروها مصرف شود، ممکن است خطر بروز عوارض جانبی جدی از جمله تپش قلب و فشار خون بسیار بالا را افزایش دهد.

دیپیریدامول با گوارانا:

کافئین موجود در گوارانا ممکن است اثرات دیپیریدامول را مسدود کند. دیپیریدامول اغلب توسط پزشکان برای انجام آزمایشی به نام تست استرس قلبی استفاده می‌شود. حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی مصرف گوارانا را متوقف کنید.

داروهای ضدانعقاد/ ضدپلاکت با گوارانا:

گوارانا ممکن است سرعت انعقاد خون را کاهش دهد. مصرف گوارانا همراه با داروهایی که آنها نیز سرعت انعقاد خون را کاهش می‌دهند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

نیکوتین با گوارانا:

مصرف گوارانا همراه با داروهای محرک ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود.

پنتوباربیتال با گوارانا:

اثرات محرک کافئین موجود در گوارانا می‌تواند اثرات خواب‌آور پنتوباربیتال را مسدود کند.

ریلوزول با گوارانا:

بدن، ریلوزول را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. مصرف گوارانا می‌تواند سرعت تجزیه ریلوزول در بدن را کاهش داده و اثرات و عوارض جانبی ریلوزول را افزایش دهد.

تئوفیلین با گوارانا:

کافئین به روشی مشابه تئوفیلین عمل می‌کند. کافئین همچنین می‌تواند سرعت دفع تئوفیلین از بدن را کاهش دهد. مصرف گوارانا همراه با تئوفیلین ممکن است اثرات و عوارض جانبی تئوفیلین را افزایش دهد.

وراپامیل با گوارانا:

بدن، کافئین موجود در گوارانا را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. وراپامیل می‌تواند سرعت دفع کافئین از بدن را کاهش دهد. مصرف گوارانا همراه با وراپامیل می‌تواند خطر بروز عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

داروهای آسم (آگونیست‌های بتا-آدرنرژیک) با گوارانا:

کافئین می‌تواند قلب را تحریک کند. برخی داروهای آسم نیز می‌توانند قلب را تحریک کنند. مصرف کافئین با برخی داروهای آسم ممکن است باعث تحریک بیش از حد و مشکلات قلبی شود.

داروهای محرک با گوارانا:

محرک‌هایی مانند آمفتامین‌ها و کوکائین، سیستم عصبی را تسریع می‌کنند. با تسریع سیستم عصبی، داروهای محرک می‌توانند فشار خون را افزایش داده و ضربان قلب را تند کنند. مصرف گوارانا همراه با داروهای محرک ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود.

کاربامازپین (تگرتول) با گوارانا:

کاربامازپین برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در گوارانا ممکن است اثرات کاربامازپین را کاهش دهد. از نظر تئوری، مصرف گوارانا با کاربامازپین ممکن است اثرات آن را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

اتوسوکسیماید با گوارانا:

اتوسوکسیماید برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در گوارانا ممکن است اثرات اتوسوکسیماید را کاهش دهد. از نظر تئوری، مصرف گوارانا با اتوسوکسیماید ممکن است اثرات آن را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

فلبامات با گوارانا:

فلبامات برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در گوارانا ممکن است اثرات فلبامات را کاهش دهد. از نظر تئوری، مصرف گوارانا با فلبامات ممکن است اثرات آن را کاهش داده و خطر تشنج را افزایش دهد.

فلوتامید با گوارانا:

بدن، فلوتامید را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. کافئین موجود در گوارانا ممکن است سرعت تجزیه فلوتامید در بدن را کاهش دهد. از نظر تئوری، مصرف گوارانا همراه با فلوتامید ممکن است اثرات و عوارض جانبی فلوتامید را افزایش دهد.

فنوباربیتال با گوارانا:

فنوباربیتال برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در گوارانا ممکن است اثرات فنوباربیتال را کاهش دهد. از نظر تئوری، مصرف گوارانا با فنوباربیتال ممکن است اثرات آن را کاهش داده و خطر تشنج را افزایش دهد.

فنی توئین (دیلانتین) با گوارانا:

فنی‌توئین برای کنترل برخی انواع تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در گوارانا ممکن است اثرات فنی‌توئین را کاهش دهد. از نظر تئوری، مصرف گوارانا با فنی‌توئین ممکن است اثرات آن را کاهش داده و خطر تشنج را افزایش دهد.

والپروات با گوارانا:

والپروات برای درمان تشنج استفاده می‌شود. کافئین موجود در گوارانا ممکن است اثرات والپروات را کاهش دهد. از نظر تئوری، مصرف گوارانا با والپروات ممکن است اثرات آن را کاهش داده و خطر تشنج را افزایش دهد.

داروهای ادرارآور با گوارانا:

کافئین می‌تواند سطح پتاسیم را کاهش دهد. قرص‌های آب نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف گوارانا همراه با قرص‌های آب ممکن است باعث کاهش بیش از حد سطح پتاسیم شود.

پیوگلیتازون با گوارانا:

کافئین موجود در گوارانا ممکن است مقدار پیوگلیتازون جذب شده توسط بدن را افزایش دهد. مصرف گوارانا ممکن است اثرات و عوارض جانبی پیوگلیتازون را افزایش دهد.

الکل (اتانول) با گوارانا:

بدن، کافئین موجود در گوارانا را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. الکل می‌تواند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهد.
مصرف گوارانا همراه با الکل ممکن است خطر بروز عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

آنتی‌بیوتیک‌ها (آنتی‌بیوتیک‌های کینولون) با گوارانا:

بدن، کافئین حاصل از گوارانا را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. برخی داروها می‌توانند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهند. مصرف این داروها همراه با گوارانا ممکن است خطر بروز عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

قرص‌های پیشگیری از بارداری با گوارانا:

بدن، کافئین را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. قرص‌های پیشگیری از بارداری می‌توانند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهند. این امر ممکن است خطر بروز عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

فلوکونازول با گوارانا:

بدن، کافئین را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. فلوکونازول ممکن است سرعت دفع کافئین از بدن را کاهش دهد. مصرف گوارانا همراه با فلوکونازول ممکن است خطر بروز عوارض جانبی کافئین مانند بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

داروهای دیابت با گوارانا:

گوارانا ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف گوارانا همراه با داروهای دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود. قند خون خود را به دقت کنترل کنید.

مکسیلتین با گوارانا:

بدن، کافئین را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. مکسیلتین می‌تواند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهد. مصرف مکسیلتین همراه با گوارانا ممکن است خطر بروز عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

تربینافین با گوارانا:

بدن، کافئین را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. تربینافین می‌تواند سرعت دفع کافئین از بدن را کاهش داده و خطر بروز عوارض جانبی کافئین مانند بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

داروهای کاهنده سرعت تجزیه داروها توسط کبد (مهارکننده‌های سیتوکروم P450 1A2) با گوارانا:

گوارانا توسط کبد تغییر یافته و تجزیه می‌شود. برخی داروها سرعت تغییر و تجزیه گوارانا توسط کبد را کاهش می‌دهند. این امر می‌تواند اثرات و عوارض جانبی گوارانا را تغییر دهد.

متفورمین (گلوکوفاژ) با گوارانا:

بدن، کافئین را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. متفورمین می‌تواند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهد. مصرف متفورمین همراه با گوارانا ممکن است خطر بروز عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

دوز مصرفی:

گوارانا اغلب توسط بزرگسالان در دوز ۷۵ تا ۱۰۰ میلی‌گرم به صورت خوراکی روزانه به مدت حداکثر ۴ هفته استفاده میشود. برای تعیین دوز مناسب برای شرایط خاص خود با پزشک و یا داروساز مشورت کنید.

زنجبیل

زنجبیل نه تنها گردش خون را بهبود می‌بخشد، بلکه به عنوان یک محرک جنسی طبیعی عمل می‌کند که میل جنسی و اختلالات نعوظ را بهبود میبخشد.

علاوه بر این، اگر تا به حال قبل از برقراری رابطه صمیمی احساس استرس یا اضطراب کرده‌اید، زنجبیل می‌تواند به کاهش این احساسات کمک کند و اجازه می‌دهد ارتباط عمیق‌تری با شریک خود برقرار کنید.

افزایش میل و برانگیختگی جنسی:

از زنجبیل برای درمان اختلال نعوظ و تقویت میل جنسی در هر دو جنس استفاده میشود. زنجبیل به بهبود گردش خون و افزایش سطح انرژی کمک می‌کند. مطالعات علمی نشان داده‌اند که ترکیبات فعال آن می‌توانند جریان خون را به اندام‌های جنسی شما افزایش دهند و برانگیختگی جنسی را تقویت کنند.

دوز مصرفی:

حداکثر دوز زنجبیل در بزرگسالان  ۰.۵ تا ۳ گرم به صورت خوراکی و روزانه تا ۱۲ هفته میباشد. زنجبیل به صورت ژل، پماد و روغن‌های معطر آروماتراپی برای استفاده موضعی نیز موجود است. برای تعیین نوع محصول و دوز مناسب برای یک شرایط خاص، با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض جانبی:

زنجبیل می‌تواند باعث عوارض جانبی خفیفی از جمله سوزش سر دل، اسهال، آروق زدن و ناراحتی عمومی معده شود. مصرف مقادیر بالاتر تا ۵ گرم در روز، خطر بروز عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.

موارد احتیاط و هشدارهای ویژه:

بارداری:

مصرف زنجبیل در مقادیر غذایی احتمالاً بی‌خطر است. مصرف خوراکی آن به عنوان دارو در دوران بارداری نیز ممکن است بی‌خطر باشد. اما ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد، بنابراین برخی از متخصصان توصیه می‌کنند که نزدیک به تاریخ زایمان از آن استفاده نشود. اما به نظر می‌رسد استفاده از آن برای تهوع صبحگاهی بی‌خطر بوده و به نوزاد آسیبی نمی‌رساند. قبل از استفاده از زنجبیل در دوران بارداری با پزشک خود صحبت کنید.

شیردهی:

مصرف زنجبیل در مقادیر غذایی احتمالاً بی‌خطر است. اطلاعات قابل اعتماد کافی برای اطمینان از بی‌خطری مصرف مقادیر بیشتر زنجبیل در دوران شیردهی وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کنید و از مصرف آن خودداری نمایید.

اختلالات خونریزی:

مصرف زنجبیل ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد.

بیماری‌های قلبی:

دوزهای بالا، زنجبیل ممکن است برخی از بیماری‌های قلبی را تشدید کند.

عمل جراحی:

زنجبیل ممکن است لخته شدن خون را کند کند. این ممکن است باعث خونریزی بیشتر در حین و بعد از عمل جراحی شود. مصرف زنجبیل را حداقل ۲ هفته قبل از یک عمل جراحی برنامه‌ ریزی شده متوقف کنید.

تداخلات:

داروهای دیابت با زنجبیل:

زنجبیل ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف همزمان زنجبیل با داروهای دیابت ممکن است باعث افت بیش از حد قند خون شود. قند خون خود را به دقت کنترل کنید.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت با زنجبیل:

زنجبیل ممکن است سرعت لخته شدن خون را کاهش دهد. مصرف همزمان زنجبیل با داروهایی که آنها نیز سرعت لخته شدن خون را کاهش می‌دهند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

وارفارین (کومادین) با زنجبیل:

وارفارین برای کاهش سرعت لخته شدن خون استفاده می‌شود. زنجبیل نیز می‌تواند سرعت لخته شدن خون را کاهش دهد. مصرف همزمان زنجبیل با وارفارین ممکن است احتمال کبودی و خونریزی را افزایش دهد. حتماً به طور منظم خون خود را آزمایش کنید. ممکن است نیاز به تغییر دوز وارفارین شما باشد.

نیفدیپین با زنجبیل:

مصرف همزمان زنجبیل با نیفدیپین ممکن است سرعت لخته شدن خون را کاهش داده و احتمال کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

لوزارتان با زنجبیل:

زنجبیل می‌تواند میزان جذب لوزارتان در بدن را افزایش دهد. مصرف همزمان زنجبیل با لوزارتان ممکن است اثرات و عوارض جانبی لوزارتان را افزایش دهد.

جینسنگ

کاربردها:

بهبود خلق و خو

افزایش استقامت

خستگی
اختلال نعوظ
فشار خون بالا
علائم یائسگی

دوز:

بیشتر مطالعات پژوهشی، دوزهای روزانه ۲۰۰ میلی‌گرم از عصاره جینسنگ پاناکس یا ۰.۵ تا ۲ گرم از ریشه خشک را پیشنهاد می‌کنند. هنگامی که به صورت کپسول تجویز می‌شود، دوزهای جینسنگ معمولاً بین ۱۰۰ تا ۶۰۰ میلی‌گرم در روز متغیر است.

عوارض جانبی:

بی‌قراری
بی‌خوابی
سردرد
سرگیجه
ناراحتی معده
واکنش‌های پوستی
واکنش‌های آلرژیک
تغییرات در چرخه قاعدگی

برای جلوگیری از عوارض جانبی جینسنگ، برخی از متخصصان توصیه می‌کنند که هر بار بیش از ۳ ماه  از آن استفاده نکنید.

با توجه به کمبود شواهد در مورد ایمنی آن، مصرف جینسنگ برای کودکان یا در صورت بارداری یا شیردهی توصیه نمی‌شود.

تداخلات دارویی:

· دیگوکسین
· مورفین
· رقیق‌کننده‌های خون مانند وارفارین (کومادین) یا کلوپیدوگرل (پلاویکس)
· داروهای دیابت از جمله انسولین
· دیورتیک‌ها (ادرارآور) مانند فوروزماید (لازیکس)
· داروهای فشار خون بالا یا بیماری قلبی مانند دیلتیازم، نیفدیپین یا وراپامیل
· مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز مانند سلژیلین، ایزوکاربوکسازید، فنلزین یا ترانیل سیپرومین
داروهای محرک مانند امفتانین و متیل فنیدیت

آسِرولا

آسرولا حاوی بسیاری از مواد معدنی و ویتامین‌ها از جمله ویتامین سی، بتاکاروتن، لوتئین، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، پیریدوکسین، فولیک اسید و پانتوتنیک اسید است. آسرولا معمولاً برای پیشگیری از کمبود ویتامین C استفاده می‌شود.

عوارض جانبی:

میوه آسرولا برای اکثر بزرگسالان ممکن است بی‌خطر باشد. این میوه حاوی مقدار زیادی ویتامین C است. ولی باید به میزانی مصرف شود که بیش از ۲۰۰۰ میلی‌گرم ویتامین C در روز تأمین نکند. دوزهای بالاتر می‌توانند خطر عوارض جانبی مانند اسهال شدید را افزایش دهند.

موارد احتیاط و هشدارهای ویژه:

بارداری و شیردهی:

اطلاعات قابل اعتماد کافی برای اطمینان از بی‌خطری مصرف آسرولا به مقادیر دارویی در دوران بارداری یا شیردهی وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کنید و از مصرف مقادیر بیشتر از حد خودداری نمایید.

سنگ کلیه (نفرولیتیازیس):

در دوزهای بالا، آسرولا ممکن است احتمال تشکیل سنگ کلیه را افزایش دهد. این به دلیل وجود ویتامین C در آسرولا است.

داروهای سرطان با آسرولا:

آسرولا حاوی ویتامین C است که یک آنتی‌اکسیدان می‌باشد. این نگرانی وجود دارد که آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است اثرات داروهای مورد استفاده برای سرطان را کاهش دهند.

تائورین

تائورین نوعی ماده شیمیایی به نام اسید آمینوسولفونیک است. این ماده به طور طبیعی در بدن وجود دارد. بهترین منابع غذایی آن گوشت، ماهی و تخم‌مرغ هستند.

تائورین عملکردهای مهمی در قلب و مغز دارد. به رشد عصبی کمک می‌کند. همچنین ممکن است با کاهش فشار خون و آرام کردن سیستم عصبی برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی مفید باشد. این امر منجر به جلوگیری از بدتر شدن نارسایی قلبی میشود.

مردم از تائورین برای نارسایی احتقانی قلب (CHF) و هپاتیت استفاده می‌کنند. همچنین برای چاقی، بهبود عملکرد ورزشی، خستگی، دیابت و بسیاری شرایط دیگر به کار می‌رود.

دوز مصرفی:

تائورین در غذاهایی مانند گوشت، غذاهای دریایی و تخم‌مرغ یافت می‌شود. رژیم غذایی معمولا شامل ۴۰۰-۴۰ میلی‌گرم تائورین در روز است. این ماده همچنین یک عنصر رایج در نوشیدنی‌های انرژی‌زا می‌باشد.

به عنوان دارو، تائورین اغلب توسط بزرگسالان در دوز ۶ گرم به صورت خوراکی روزانه تا حداکثر یک سال استفاده میشود. برای تعیین دوز مناسب برای شرایط خاص خود با پزشک و یا داروساز مشورت کنید.

عوارض جانبی:

تائورین معمولاً از طریق غذاها مصرف می‌شود و مصرف آن به عنوان دارو تا ۳ ماه احتمالاً بی‌خطر است.

هشدارها و احتیاط‌های ویژه:

بارداری و شیردهی:

تائورین معمولاً از طریق مواد غذایی مصرف می‌شود. اطلاعات قابل اعتماد کافی برای اطمینان از بی‌خطری مصرف دارویی تائورین در دوران بارداری یا شیردهی وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کنید و تنها به مقادیر موجود در غذا بسنده کنید.

کودکان:

تائورین معمولاً از طریق مواد غذایی مصرف می‌شود. مصرف خوراکی آن به عنوان دارو تا ۱۲ هفته احتمالاً بی‌خطر است.

تداخلات:

لیتیوم با تائورین:

تائورین ممکن است سرعت دفع لیتیوم از بدن را کاهش دهد. این امر می‌تواند سطح لیتیوم باقی‌مانده در بدن را افزایش دهد. ممکن است پزشک شما دوز لیتیوم را کاهش دهد.

داروهای فشار خون بالا با تائورین:

تائورین ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف تائورین همراه با داروهای کاهنده فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. بنابراین فشار خون خود را به دقت کنترل کنید.

ال-کارنتین:

ال-کارنیتین یک ماده شیمیایی است که در مغز، کبد و کلیه‌های انسان ساخته می‌شود. این ماده به بدن کمک می‌کند تا چربی را به انرژی تبدیل کند.

ال-کارنیتین برای عملکرد قلب و مغز، حرکت عضلات و بسیاری از فرآیندهای دیگر بدن مهم است. بدن می‌تواند ال-کارنیتین را به مواد شیمیایی دیگری به نام‌های استیل-ال-کارنیتین و پروپیونیل-ال-کارنیتین تبدیل کند.

دوز مصرفی:

ال-کارنیتین معمولاً در بزرگسالان با دوز ۲ گرم به صورت خوراکی در روز استفاده میشود. در کودکان، ال-کارنیتین معمولاً با دوز ۵۰-۱۰۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی و روزانه، تا مدت یک سال قابل استفاده است. برای تعیین بهترین دوز برای شرایط خاص خود، با پزشک مشورت کنید.

عوارض جانبی:

هنگام مصرف خوراکی:
ال-کارنیتین در صورت مصرف تا ۱۲ ماه احتمالاً بی‌خطر است. اما می‌تواند عوارض جانبی مانند ناراحتی معده، سوزش سر دل، اسهال و تشنج ایجاد کند. همچنین می‌تواند باعث بوی “ماهی” در ادرار، تنفس و عرق شود.

موارد احتیاط و هشدارهای ویژه:

بارداری:

اطلاعات قابل اعتماد کافی برای اطمینان از بی‌خطر بودن مصرف ال-کارنیتین در دوران بارداری وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کرده و از مصرف آن خودداری کنید.

شیردهی:

مصرف ال-کارنیتین در دوران شیردهی، در مقادیر توصیه شده توسط پزشک، احتمالاً بی‌خطر است. مقادیر کم ال-کارنیتین از طریق شیر مادر و شیر خشک به نوزادان داده شده و هیچ عارضه جانبی گزارش نشده است.

کودکان:

مصرف ال-کارنیتین در کودکان، در صورت استفاده مناسب و کوتاه‌مدت از راه خوراکی، احتمالاً بی‌خطر است. این ماده به‌صورت خوراکی تا ۶ ماه با ایمنی استفاده شده است.

کم‌کاری تیروئید:

مصرف ال-کارنیتین ممکن است علائم کم‌کاری تیروئید را بدتر کند.

تشنج:

به نظر می‌رسد ال-کارنیتین باعث افزایش احتمال بروز تشنج در افرادی می‌شود که سابقه تشنج دارند. اگر سابقه تشنج دارید، ال-کارنیتین مصرف نکنید.

تداخلات دارویی:

هورمون تیروئید با ال-کارنیتین:

به نظر می‌رسد ال-کارنیتین اثرگذاری هورمون تیروئید در بدن را کاهش می‌دهد. مصرف همزمان ال-کارنیتین با هورمون تیروئید ممکن است از اثربخشی هورمون تیروئید بکاهد.

وارفارین (کومادین) با ال-کارنیتین:

وارفارین برای کند کردن لخته شدن خون استفاده می‌شود. ال-کارنیتین ممکن است اثرات وارفارین را افزایش داده و احتمال کبودی و خونریزی را بیشتر کند. حتماً به طور منظم آزمایش خون بدهید. ممکن است نیاز به تغییر دوز وارفارین شما باشد.