شربت میم MIM
تومان209,000
شربت میم، مولتی مینرال تامین کننده ویتامین ها و مواد معدنی به خصوص آهن و روی می باشد و به پیشگیری و درمان کم خونی و بهبود رشد در کودکان و نوجوانان کمک می کند.
شربت میم چیست؟
شربت میم، مولتی مینرال تامین کننده ویتامین ها و مواد معدنی به خصوص آهن و روی می باشد و به پیشگیری و درمان کم خونی، و بهبود رشد در کودکان و نوجوانان کمک می کند.
تیامین (ویتامین B1)
تیامین (ویتامین B1) در بسیاری از غذا ها یافت می شود و برای درمان کمبود تیامین، بیماری بری‌بری، برخی بیماری‌های عصبی و سندرم ورنیکه-کورساکوف (WKS) استفاده می شود.
بدن ما برای استفاده صحیح از کربوهیدرات ها به تیامین نیاز دارد. همچنین به حفظ عملکرد صحیح اعصاب کمک می کند. این ویتامین در غذا هایی مانند مخمر، غلات، حبوبات، آجیل و گوشت یافت می شود. اغلب در ترکیب با سایر ویتامین های گروه B استفاده شده و در بسیاری از محصولات کمپلکس B موجود است.
افراد از تیامین برای شرایط مرتبط با سطوح پایین این ویتامین از جمله بیماری بری بری و التهاب اعصاب (نوریت) استفاده می کنند. همچنین برای مشکلات گوارشی، درد عصبی دیابتی، بیماری قلبی و سایر شرایط نیز کاربرد دارد.
دوز مصرفی:
تیامین یک ماده مغذی مهم است. این ویتامین در بسیاری از غذاها از جمله غلات، حبوبات، آجیل و گوشت یافت می شود.
مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، «مقدار مجاز توصیه شده روزانه» (RDA) نامیده میشود و به شرح زیر است:
· برای مردان بالغ، RDA معادل ۱.۲ میلیگرم در روز است.
· برای زنان بالغ ۱۸ ساله، RDA معادل ۱ میلیگرم در روز است.
· برای زنان بالغ ۱۹ سال و بالاتر، RDA معادل ۱.۱ میلیگرم در روز است.
· RDA در دوران بارداری و شیردهی ۱.۴ میلیگرم در روز است.
· مقادیر توصیه شده برای کودکان بستگی به سن آن‌ها دارد.
برای تعیین بهترین دوز برای یک شرایط خاص، با پزشک مشورت کنید.
اقدامات احتیاطی و هشدار های ویژه:
بارداری و شیردهی:
مصرف تیامین به عنوان بخشی از رژیم غذایی، احتمالاً بی خطر است. اطلاعات قابل اعتماد کافی در مورد بی خطر بودن دوز های بالاتر در دوران بارداری و شیردهی وجود ندارد.
کودکان:
مصرف تیامین به عنوان بخشی از رژیم غذایی برای کودکان احتمالاً بی خطر است. اطلاعات قابل اعتماد کافی در مورد بی خطر بودن دوز های بالاتر یا عوارض جانبی احتمالی آن وجود ندارد.
مصرف الکل:
افرادی که به میزان زیادی الکل مصرف میکنند، اغلب سطوح پایینی از تیامین دارند و ممکن است به مکمل‌های تیامین نیاز داشته باشند. درد عصبی ناشی از اختلال مصرف الکل ممکن است زمانی که سطح تیامین پایین است، تشدید شود.
همودیالیز:
افرادی که تحت درمان همودیالیز قرار دارند ممکن است سطوح پایینی از تیامین داشته باشند و ممکن است به مکمل های تیامین نیاز داشته باشند.
بیماری کبدی:
افراد مبتلا به بیماری مزمن کبدی اغلب سطوح پایینی از تیامین دارند و ممکن است به مکمل های تیامین نیاز داشته باشند.
تداخلات:
تریمتوپریم با تیامین (ویتامین B1):
تیامین توسط پمپ هایی به داخل و خارج سلول‌ها منتقل می شود. تریمتوپریم ممکن است نحوه عملکرد این پمپ ها را تغییر دهد و مقدار تیامین باقی مانده در بدن را افزایش دهد.
ریبوفلاوین
ریبوفلاوین ویتامین B2 است. این ویتامین به طور گسترده در غذا های گیاهی و حیوانی از جمله شیر، گوشت، تخم مرغ، آجیل، آرد غنی شده و سبزیجات سبز یافت می شود.
ریبوفلاوین در بسیاری از فرآیند های بدن نقش دارد. این ویتامین برای پوست، پوشش دستگاه گوارش، سلول های خونی و عملکرد مغز ضروری است.
دوز مصرفی:
ریبوفلاوین یک ماده مغذی مهم است که در بسیاری از غذا ها یافت می شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، «مقدار مجاز توصیه شده روزانه» (RDA) نامیده می شود و به شرح زیر است:
· برای مردان بالغ، RDA معادل ۱.۳ میلیگرم در روز است.
· برای زنان بالغ، RDA معادل ۱.۱ میلیگرم در روز است.
· در دوران بارداری، RDA معادل ۱.۴ میلیگرم و در دوران شیردهی، RDA معادل ۱.۶ میلیگرم است.
· مقادیر توصیه شده برای کودکان بستگی به سن آن‌ها دارد.
مصرف مکمل های ریبوفلاوین همراه با غذا، جذب آن را توسط بدن افزایش می دهد. برای تعیین بهترین دوز برای یک شرایط خاص، با پزشک مشورت کنید.
عوارض جانبی:
ریبوفلاوین برای اکثر افراد در دوزهای حداکثر ۴۰۰ میلیگرم در روز احتمالاً بی‌خطر است. در برخی افراد، ریبوفلاوین می تواند باعث حالت تهوع شود.
اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه:
بارداری و شیردهی:
مصرف ریبوفلاوین به میزانی که معمولاً در غذا ها یافت می شود، احتمالاً بی خطر است. مقدار توصیه شده مصرف روزانه در دوران بارداری ۱.۴ میلی گرم و در دوران شیردهی ۱.۶ میلی گرم است.
کودکان:
مصرف ریبوفلاوین به میزانی که معمولاً در غذا ها یافت می شود، برای اکثر کودکان احتمالاً بی خطر است. دوز های بالاتر ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی گرم در روز نیز ایمن است.
بیماری کبدی:
جذب ریبوفلاوین در افراد مبتلا به بیماری کبدی کاهش می یاشد.
تداخلات:
تتراسایکلین با ریبوفلاوین:
ریبوفلاوین ممکن است مقدار تتراسایکلین جذب شده توسط بدن را کاهش دهد. مصرف همزمان ریبوفلاوین با تتراسایکلین ها ممکن است اثرات تتراسایکلین ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، ریبوفلاوین را ۲ ساعت قبل یا ۴ ساعت بعد از مصرف تتراسایکلین ها مصرف کنید.
ویتامین B6:
ویتامین B6 نوعی از ویتامین‌های گروه B است. پیریدوکسین، پیریدوکسال و پیریدوکسامین همگی اشکال ویتامین B6 هستند. ویتامین B6 برای عملکرد صحیح قندها، چربی‌ها و پروتئین‌ها در بدن مورد نیاز است. همچنین برای رشد مغز، اعصاب، پوست و بسیاری از بخش های دیگر بدن ضروری است. این ویتامین در غلات، حبوبات و تخم مرغ یافت میشود و اغلب در ترکیب با سایر ویتامین های گروه B در محصولات کمپلکس B استفاده می شود.
افراد معمولاً از ویتامین B6 برای پیشگیری و درمان کمبود این ویتامین استفاده می کنند. همچنین برای بیماری قلبی، سندرم پیش از قاعدگی (PMS)، افسردگی، تهوع صبحگاهی، بیماری آلزایمر، کرامپ‌های قاعدگی، دیابت و بسیاری شرایط دیگر نیز کاربرد دارد.
دوز مصرفی:
«مقدار مجاز توصیه شده روزانه» (RDA) نامیده می شود و به شرح زیر است:
· برای مردان: RDA برای سنین ۱۹ تا ۵۰ سال، ۱.۳ میلیگرم در روز و برای افراد بالای ۵۰ سال، ۱.۷ میلیگرم در روز است.
· برای زنان: RDA برای سنین ۱۹ تا ۵۰ سال، ۱.۳ میلیگرم در روز و برای افراد بالای ۵۰ سال، ۱.۵ میلیگرم در روز است.
· در دوران بارداری: RDA معادل ۱.۹ میلیگرم در روز است.
· در دوران شیردهی: RDA معادل ۲ میلیگرم در روز است.
· در کودکان: RDA بستگی به سن دارد.
عوارض جانبی:
ویتامین B6 در صورت استفاده مناسب، احتمالاً بی خطر است. مصرف ویتامین B6 در دوز های ۱۰۰ میلیگرم در روز یا کمتر، عموماً بی خطر در نظر گرفته می شود.
ویتامین B6 در دوزهای ۱۰۱ تا ۲۰۰ میلیگرم در روز ممکن است بی خطر باشد. در برخی افراد، ویتامین B6 ممکن است باعث حالت تهوع، درد معده، کاهش اشتها، سردرد و سایر عوارض جانبی شود. ویتامین B6 در دوزهای ۵۰۰ میلی گرم یا بیشتر در روز ممکن است ناایمن باشد. دوز های بالای ویتامین B6، به ویژه ۱۰۰۰ میلیگرم یا بیشتر در روز، ممکن است باعث مشکلات مغزی و عصبی شود.
اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه:
بارداری:
مصرف ویتامین B6، در صورت استفاده مناسب، احتمالاً بی خطر است. گاهی اوقات برای کنترل تهوع صبحگاهی استفاده می شود، اما این کار فقط باید تحت نظارت پزشک انجام شود. مصرف دوز های بالا ممکن است ناایمن باشد. دوز های بالا ممکن است باعث تشنج در نوزادان شود.
شیردهی:
مصرف ویتامین B6 در صورت استفاده مناسب، احتمالاً بی خطر است. مقدار توصیه شده در دوران شیردهی ۲ میلیگرم در روز است. از مصرف مقادیر زیاد خودداری کنید. اطلاعات قابل اعتماد کافی در مورد بی خطر بودن مصرف دوز های بالای ویتامین B6 در دوران شیردهی وجود ندارد.
استنت :
پس از دریافت استنت کرونری، از مصرف ترکیب ویتامین B6، فولات و ویتامین B12 خودداری کنید. این ترکیب ممکن است خطر تنگ شدن رگ های خونی را افزایش دهد.
جراحی کاهش وزن:
برای افرادی که جراحی کاهش وزن انجام داده‌اند، مصرف مکمل ویتامین B6 لازم نیست. مصرف بیش از حد ممکن است احتمال عوارض جانبی مانند حالت تهوع، استفراغ و تیره شدن پوست را افزایش دهد.
تداخلات:
فنی توئین با پیریدوکسین (ویتامین B6):
ویتامین B6 ممکن است سرعت تجزیه فنی توئین در بدن را افزایش دهد. مصرف همزمان ویتامین B6 با فنی توئین ممکن است اثرات فنی توئین را کاهش داده و خطر تشنج را افزایش دهد. اگر فنی توئین مصرف می کنید، از مصرف دوزهای بالای ویتامین B6 خودداری کنید.
آمیودارون با پیریدوکسین (ویتامین B6):
آمیودارون ممکن است حساسیت به نور خورشید را افزایش دهد. مصرف همزمان ویتامین B6 با آمیودارون ممکن است احتمال آفتاب سوختگی، تاول یا بروز بثورات در قسمت‌های در معرض نور پوست را افزایش دهد. در هنگام قرارگیری در معرض آفتاب، حتماً از کرم ضدآفتاب و لباس محافظ استفاده کنید.
فنوباربیتال با پیریدوکسین (ویتامین B6):
ویتامین B6 ممکن است سرعت تجزیه فنوباربیتال در بدن را افزایش دهد. این امر میتواند اثرات فنوباربیتال را کاهش دهد.
داروهای فشار خون بالا با پیریدوکسین (ویتامین B6):
ویتامین B6 ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف دوزهای بالای ویتامین B6 همراه با داروهای کاهنده فشار خون ممکن است باعث افت بیش از حد فشار خون شود. فشار خون خود را به دقت کنترل کنید.
لوودوپا با پیریدوکسین (ویتامین B6):
ویتامین B6 می تواند سرعت تجزیه و دفع لوودوپا در بدن را افزایش دهد. اما این فقط در صورتی مشکل‌ساز است که لوودوپا را به تنهایی مصرف کنید. بیشتر افراد لوودوپا را همراه با کاربیدوپا مصرف می کنند. کاربیدوپا از بروز این تداخل جلوگیری می کند. اگر لوودوپا را بدون کاربیدوپا مصرف می کنید، ویتامین B6 مصرف نکنید.
ویتامین B12
ویتامین B12 یک ویتامین ضروری است که در غذاهایی مانند گوشت، ماهی و لبنیات یافت میشود و برای عملکرد و رشد بسیاری از بخش های بدن، از جمله مغز، اعصاب و سلول‌های خونی ضروری است. متیل‌کوبالامین شکل فعال ویتامین B12 است. سیانوکوبالامین، که باید توسط بدن به شکل فعال تبدیل شود، رایج‌ترین نوع مورد استفاده در مکمل ها است.
عوارض جانبی:
ویتامین B12 برای اکثر افراد احتمالاً بی خطر است. ویتامین B12 حتی در دوز های بالا نیز بی‌خطر در نظر گرفته می شود.
دوز مصرفی:
ویتامین B12 یک ماده مغذی ضروری است. ماهی، صدف، گوشت، تخم مرغ و محصولات لبنی از منابع خوب ویتامین B12 هستند. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، «مقدار مجاز توصیه شده روزانه» (RDA) نامیده می شود و به شرح زیر است:
· افراد 18 سال و بالاتر، ۲.۴ میکروگرم در روز
· بارداری، ۲.۶ میکروگرم در روز
· شیردهی، این مقدار ۲.۸ میکروگرم در روز
· در کودکان، این مقدار بستگی به سن دارد.
به افراد بالای 50 سال توصیه می شود که غذا های غنی شده با ویتامین B12 مصرف کنند یا از مکمل ویتامین B12 استفاده نمایند. دوز خوراکی ۲۵ تا ۱۰۰ میکروگرم در روز برای حفظ سطح ویتامین B12 در بزرگسالان مسن توصیه میشود. برای تعیین دوز مناسب برای شرایط خاص خود، با پزشک مشورت کنید.
آهن
آهن یک ماده معدنی است که بیشتر آن در گلبول های قرمز و سلول های عضلانی یافت می شود. منابع غذایی آن شامل گوشت، ماهی، لوبیا، اسفناج و غلات می باشد.
آهن به گلبول‌های قرمز کمک میکند تا اکسیژن را از ریه ها به سلول های سراسر بدن برسانند. این ماده همچنین در بسیاری از عملکرد های مهم بدن نقش دارد.
از آهن برای پیشگیری و درمان انواع مختلف کم خونی ناشی از سطوح پایین آهن استفاده می شود. همچنین به بهبود بیش فعالی (ADHD)، رشد کودک، خستگی و بسیاری شرایط دیگر نیز استفاده میشود.
عوارض جانبی
آهن در دوزهای کمتر از «حد بالای مجاز مصرف» (UL) که ۴۵ میلیگرم آهن المنتال در روز است، برای اکثر افراد بی خطر محسوب می شود. این ماده میتواند عوارضی مانند ناراحتی معده، حالت تهوع و استفراغ ایجاد کند. به نظر می رسد مصرف مکمل های آهن همراه با غذا، عوارض جانبی را کاهش می دهد، اما غذا همچنین میتواند از جذب آهن در بدن بکاهد.
احتیاط ها و هشدارهای ویژه
· بارداری و شیردهی:
مصرف آهن در دوزهای کمتر از حد مجاز (۴۵ میلیگرم آهن المنتال در روز) در دوران بارداری و شیردهی بی خطر است. اما مصرف دوز های بالا به صورت خوراکی ایمن نیست. اگر کمبود آهن ندارید، روزانه بیش از ۴۵ میلیگرم مصرف نکنید. دوز های بالاتر می تواند باعث عوارض معده مانند تهوع و استفراغ شود و حتی ممکن است خطر زایمان زودرس را افزایش دهد.
· کودکان:
مصرف آهن در دوز های کمتر از حد مجاز (۴۰ میلی گرم آهن المنتال در روز) برای کودکان بی خطر است. اما دوز های بالا برای کودکان خطرناک است. آهن شایع ترین علت مرگ‌و میر ناشی از مسمومیت در کودکان محسوب می شود.
· دیابت:
مصرف بالا ی آهن در رژیم غذایی ممکن است خطر بیماری قلبی را در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ افزایش دهد. در صورت ابتلا به دیابت، میزان مصرف آهن خود را با پزشک خود در میان بگذارید.
· همودیالیز:
آهن موجود در مکمل ها ممکن است در افراد تحت همودیالیز به خوبی جذب نشود.
· تِلانژیکتازی هموراژیک ارثی (HHT):
مصرف آهن ممکن است خطر خونریزی بینی را در بیماران مبتلا به HHT افزایش دهد.
· نوزادان نارس:
دادن آهن به نوزادان نارس با سطوح پایین ویتامین E در خون می تواند باعث مشکلات جدی شود. سطوح پایین ویتامین E باید قبل از دادن آهن درمان شود. بنابراین قبل از دادن آهن به یک نوزاد نارس با پزشک مشورت کنید.
· تمرینات بدنی:
آهن ممکن است در دختران جوانی که در تمرینات بدنی شرکت میکنند، به خوبی جذب نشود.
· آسیب مغزی تروماتیک (ضربه ناگهانی به سر):
آهن ممکن است تورم مغز را در افرادی که به تازگی دچار آسیب مغزی شده‌اند، تشدید کند.
تداخلات دارویی
· آنتی‌بیوتیک های کینولون
· آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین
· بیس‌فسفونات ها
· کلرامفنیکل
· لوودوپا
· لووتیروکسین
· متیل‌دوپا
· مایکوفنولات
· پنیسیلامین
· داروهای HIV/AIDS (مهارکننده‌های اینتگراز)
· بیکتگراویر/امتریسیتابین/تنوفوویر
· دنوسوماب پرولیا
دوز مصرفی
آهن در بسیاری از غذا ها از جمله گوشت گاو، جگر، گوشت بره، گوشت خوک، ژامبون، مرغ، ماهی، اسفناج و لوبیا یافت می شود. مقدار مجاز توصیه شده روزانه (RDA) به شرح زیر است:
مردان ۱۹ سال و بالاتر و زنان ۵۱ سال و بالاتر: ۸ میلیگرم
زنان ۱۹-۵۰ سال: ۱۸ میلی گرم
دوران بارداری: ۲۷ میلی گرم
دوران شیردهی: برای افراد ۱۴-۱۸ سال، ۱۰ میلیگرم و برای افراد ۱۹-۵۰ سال، ۹ میلیگرم
در کودکان، مقدار توصیه شده بر اساس سن متفاوت است. روزانه بیش از ۴۵ میلیگرم آهن مصرف نکنید، مگر تحت نظارت پزشک. برای تعیین نوع محصول و دوز مناسب برای شرایط خاص خود، با پزشک مشورت کنید.
زینک
روی یک عنصر کمیاب ضروری است که معمولاً در گوشت قرمز، گوشت مرغ و ماهی یافت میشود و برای سلامت انسان ضروری است. بدن روی اضافی را ذخیره نمی‌کند، بنابراین باید از رژیم غذایی به دست آید. این ماده برای عملکرد سیستم ایمنی، التیام زخم، لخته شدن خون، عملکرد تیروئید و موارد بسیار دیگر مورد نیاز است. همچنین نقش کلیدی در حفظ بینایی دارد و ممکن است اثراتی ضد ویروس داشته باشد. مردم معمولاً از روی برای درمان کمبود روی، اسهال و بیماری ویلسون نیز استفاده میکنند. روی همچنین برای آکنه، دیابت، بی‌اشتهایی، سوختگی‌ها و بسیاری اهداف دیگر به کار می‌رود.
عوارض جانبی
هنگام مصرف خوراکی: روی در مقادیر حداکثر ۴۰ میلیگرم در روز بی خطر است. مصرف دوزهای بیشتر از ۴۰ میلیگرم در روز ممکن است جذب مس در بدن را کاهش دهد. مصرف دوز های بسیار بالای روی ممکن است باعث دل درد، استفراغ و بسیاری مشکلات دیگر شود.
هنگام استفاده روی پوست: استفاده از روی، روی پوست آسیب دیده ممکن است باعث سوزش، گزگز، خارش و مور مور شدن شود.
احتیاط ها و هشدار های ویژه
بارداری:
روی در صورت استفاده به میزان توصیه شده در دوران بارداری بی خطر است. اما استفاده از آن در دوزهای بالا ایمن نیست. افراد بالای ۱۸ سال نباید بیش از ۴۰ میلیگرم و افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۳۴ میلیگرم روی در روز در دوران بارداری مصرف کنند.
شیردهی:
روی در صورت استفاده به میزان توصیه شده در دوران شیردهی بی خطر است. اما روی در صورت استفاده در دوزهای بالا ایمن نیست. افراد بالای ۱۸ سال نباید بیش از ۴۰ میلیگرم و افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۳۴ میلیگرم روی در روز در دوران شیردهی مصرف کنند.
کودکان:
روی در صورت مصرف به میزان توصیه شده، بی خطر است. حداکثر دوز روزانه روی به شرح زیر است:
۴ میلیگرم در روز برای نوزادان ۰ تا ۶ ماهه
۵ میلیگرم در روز برای نوزادان ۷ تا ۱۲ ماهه
۷ میلیگرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ ساله
۱۲ میلیگرم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ ساله
۲۳ میلیگرم در روز برای کودکان ۹ تا ۱۳ ساله
۳۴ میلیگرم در روز برای افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله
در نوزادان، استفاده موضعی از روی بر روی پوست آسیب دیده توصیه نمیشود.
اختلال مصرف الکل:
مصرف طولانی مدت و بیش از حد الکل ممکن است توانایی بدن در جذب روی را کاهش دهد.
جراحی کاهش وزن:
این جراحی جذب روی را کاهش میدهد و ممکن است خطر کمبود روی را افزایش دهد.
کمبود مس:
مصرف بیش از حد روی میتواند منجر به کمبود مس شود.
بیماری کلیوی:
مصرف کم روی در رژیم غذایی ممکن است خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش دهد. همچنین افراد مبتلا به بیماری کلیوی که تحت همودیالیز هستند، در معرض خطر کمبود روی بوده و ممکن است نیاز به مکمل های روی داشته باشند.
گیاهخواری:
رژیم‌های گیاهخواری اغلب با جذب کمتر روی مرتبط هستند.
تداخلات دارویی
آنتی‌بیوتیک‌های کینولون با روی:
روی ممکن است میزان جذب این آنتی بیوتیک ها را از روده کاهش دهد. مصرف همزمان روی با آنتی بیوتیک های کینولون ممکن است اثرات این آنتی بیوتیک ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، آنتی بیوتیک را حداقل ۲ ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت پس از مکمل های روی مصرف کنید.
آنتی‌بیوتیک های تتراسایکلین با روی:
روی میتواند میزان جذب تتراسایکلین ها توسط بدن را کاهش دهد. مصرف روی به همراه تتراسایکلین ها ممکن است اثرات تتراسایکلین ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، تتراسایکلین ها را ۲ ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت پس از مصرف مکمل های روی مصرف کنید.
سیس‌پلاتین
سفالکسین
دارو های AIDS (مهارکننده‌های اینتگراز)
آمی‌لوراید
دوز مصرفی
روی یک ماده مغذی ضروری است که در غذاهایی مانند گوشت قرمز، مرغ و ماهی یافت میشود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، «مقدار مجاز توصیه شده روزانه» (RDA) نامیده می شود و بر اساس سن به شرح زیر است:
زنان ۱۸ ساله: ۹ میلیگرم
زنان ۱۹ سال و بالاتر: ۸ میلیگرم
مردان ۱۸ سال و بالاتر: ۱۱ میلیگرم
بارداری: برای افراد ۱۸ ساله، ۱۳ میلیگرم و برای افراد ۱۹ سال و بالاتر، ۱۱ میلیگرم
شیردهی: برای افراد ۱۸ ساله، ۱۷ میلیگرم و برای افراد ۱۹ سال و بالاتر، ۱۲ میلیگرم
در کودکان، RDA بستگی به سن دارد.
ید
ید یک عنصر ضروری برای عملکرد غده تیروئید است. بدن انسان قادر به تولید ید نیست، بنابراین باید آن را از طریق رژیم غذایی دریافت کند. این ماده به برخی از مواد غذایی و همچنین به نمک خوراکی اضافه می شود.
عوارض جانبی
مصرف ید تا حداکثر ۱۱۰۰ میکروگرم در روز بی خطر است. مصرف مقادیر زیاد یا استفاده طولانی مدت از ید ایمن نیست و می تواند خطر عوارضی مانند مشکلات تیروئید را افزایش دهد. ید به مقدار زیاد می تواند باعث ایجاد طعم فلزی در دهان، درد دندان و لثه، سوزش در دهان و گلو و ناراحتی معده شود.
هشدار ها و احتیاط های ویژه
· بارداری و شیردهی:
مصرف خوراکی ید به میزان توصیه شده بی خطر است. اگر بالای ۱۸ سال سن دارید، بیش از ۱۱۰۰ میکروگرم ید در روز مصرف نکنید؛ اگر بین ۱۴ تا ۱۸ سال سن دارید، بیش از ۹۰۰ میکروگرم در روز مصرف نکنید. مصرف خوراکی ید در دوزهای بالا ایمن نیست و ممکن است باعث ایجاد مشکلات تیروئید در نوزاد شود.
· کودکان:
مصرف خوراکی ید در دوزهای مناسب بی خطر است. حداکثر دوز مجاز به شرح زیر است:
۲۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ سال
۳۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ سال
۶۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۹ تا ۱۳ سال
۹۰۰ میکروگرم در روز برای نوجوانان
· اختلالات تیروئید:
استفاده طولانی یا دوز های بالای ید ممکن است برخی اختلالات تیروئید از جمله کم کاری تیروئید، بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر) یا تومور تیروئید را تشدید کند. همچنین، افراد مبتلا به بیماری خودایمنی تیروئید ممکن است به اثرات مضر ید حساس باشند.
تداخلات دارویی
· آمیودارون
· لیتیوم
· داروهای پرکاری تیروئید
دوز مصرفی
ید یک ماده مغذی ضروری است که در نمک ید دار، محصولات دریایی مانند جلبک، و همچنین تخم مرغ و شیر گاو یافت می شود. مقدار مجاز توصیه‌شده روزانه (RDA) برای آن به شرح زیر است:
· بزرگسالان: ۱۵۰ میکروگرم در روز
· در دوران بارداری: ۲۲۰ میکروگرم در روز
· در دوران شیردهی: ۲۹۰ میکروگرم در روز
مقادیر توصیه شده برای کودکان بسته به سن متفاوت است.
مس
مس یک ماده معدنی است که در غذا هایی مانند گوشت جگر و قلوه، غذا های دریایی، آجیل و غلات یافت می شود و در بسیاری از فرآیند های طبیعی بدن نقش دارد. این ماده عمدتاً در استخوان ها و ماهیچه ها ذخیره می شود. کبد مقدار مس موجود در خون را تنظیم می کند.
عوارض جانبی
· مس زمانی که به مقدار حداکثر ۱۰ میلی گرم در روز مصرف شود، احتمالاً بی خطر است.
· مس زمانی که به مقدار بیشتر مصرف شود، ایمن نیست.
· نارسایی کلیه و مرگ می تواند با مصرف ۱ گرم سولفات مس رخ دهد.
· علائم اور دوز مس شامل تهوع، استفراغ، اسهال خونی، تب، درد معده، فشار خون پایین، کم‌خونی و مشکلات قلبی است.
احتیاط ها و هشدار های ویژه
بارداری و شیردهی:
· مس زمانی که به میزان مناسب مصرف شود، بی خطر است. افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۸ میلیگرم و افراد ۱۹ سال به بالا نباید بیش از ۱۰ میلیگرم مس در روز مصرف کنند.
· مصرف خوراکی مس در دوز های بالاتر ممکن است خطرناک باشد.
کودکان:
· مس زمانی که به صورت خوراکی و به میزان مناسب مصرف شود، بی خطر است. کودکان نباید بیش از حد مجاز (UL) مس مصرف کنند. این حد مجاز به شرح زیر است:
· کودکان ۱-۳ سال: ۱ میلی گرم در روز
· کودکان ۴-۸ سال: ۳ میلی گرم در روز
· کودکان ۹-۱۳ سال: ۵ میلی گرم در روز
· نوجوانان: ۸ میلیگرم در روز
· مصرف مس در دوز های بالاتر ممکن است خطرناک باشد.
بیماری ویلسون:
مصرف مکمل های مس می تواند این بیماری را بدتر کند و ممکن است در روند درمان اختلال ایجاد کند.
تداخلات دارویی
پنیسیلامین
قرص‌های پیشگیری از بارداری
دوز مصرفی
مس یک ماده معدنی ضروری است که در غذا هایی مانند گوشت جگر، غذا های دریایی، آجیل، دانه ها، غلات سبوس دار، محصولات غلات و محصولات کاکائو یافت می شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، “مقدار مجاز توصیه شده روزانه” (RDA) نامیده می شود.
· برای بزرگسالان ۱۹ سال و بالاتر: RDA برابر ۹۰۰ میکروگرم در روز است.
· در دوران بارداری: RDA برابر ۱۰۰۰ میکروگرم در روز است.
· در دوران شیردهی: RDA برابر ۱۳۰۰ میکروگرم در روز است.
· در کودکان: RDA بستگی به سن دارد.
سلنیوم
سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است که در خاک، آب و برخی مواد غذایی یافت می شود. این ماده نقش مهمی در بسیاری از فرآیند های بدن ایفا می کند.
سلنیوم اثرات آنتی اکسیدانی را در بدن افزایش می دهد. گوشت خرچنگ، ماهی، مرغ و گندم معمولاً منابع غذایی خوبی هستند.
معمولاً از سلنیوم برای کمبود سلنیوم و کاهش خطر فشار خون بالا در دوران بارداری استفاده می شود. همچنین برای سرطان پروستات، عوارض ناشی از دارو های استاتین، سطح کلسترول غیرطبیعی، آب مروارید و بسیاری شرایط دیگر نیز کاربرد دارد.
عوارض جانبی
· سلنیوم زمانی که به‌صورت کوتاه مدت و در دوز های کمتر از ۴۰۰ میکرو گرم در روز مصرف شود، بی خطر است.
· اما سلنیوم زمانی که در دوز های بالا یا برای مدت طولانی مصرف شود، ممکن است ایمن نباشد.
· مصرف دوز های بالای ۴۰۰ میکروگرم در روز می تواند خطر ابتلا به مسمومیت با سلنیوم را افزایش دهد.
· مصرف دوز های پایین‌تر برای مدت طولانی می تواند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد.
· سلنیوم می‌ت واند باعث ناراحتی معده، سردرد و بثورات پوستی شود.
· دوزهای بالا می توانند باعث ریزش مو، خستگی، حالت تهوع، استفراغ و کاهش وزن شوند.
· دوزهای بسیار بالا می توانند منجر به نارسایی اندام و مرگ شوند.
احتیاط ها و هشدار های ویژه
بارداری و شیردهی:
· سلنیوم زمانی که به‌صورت کوتاه مدت و کمتر از ۴۰۰ میکروگرم در روز استفاده شود، بی‌خطر است.
· سلنیوم زمانی که به صورت خوراکی در دوز های بالای ۴۰۰ میکروگرم در روز مصرف شود، ایمن نیست. این دوز ممکن است باعث مسمومیت شود.
کودکان:
· سلنیوم زمانی که به صورت خوراکی و به میزان مناسب مصرف شود، بی خطر است.
· به نظر می رسد سلنیوم در صورت استفاده کوتاه مدت در دوزهای زیر بی خطر باشد:
· نوزادان تا ۶ ماه: کمتر از ۴۵ میکروگرم روزانه
· نوزادان ۷-۱۲ ماه: کمتر از ۶۰ میکروگرم روزانه
· کودکان ۱-۳ سال: کمتر از ۹۰ میکروگرم روزانه
· کودکان ۴-۸ سال: کمتر از ۱۵۰ میکروگرم روزانه
· کودکان ۹-۱۳ سال: کمتر از ۲۸۰ میکروگرم روزانه
· کودکان ۱۴ سال به بالا: کمتر از ۴۰۰ میکروگرم روزانه
بیماری های خود ایمنی:
سلنیوم ممکن است سیستم ایمنی را تحریک کند. افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی مانند ام اس (MS)، لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، آرتریت روماتوئید (RA) و سایرین باید از مصرف مکمل های سلنیوم خودداری کنند.
همودیالیز:
سطح سلنیوم خون در افراد تحت همودیالیز ممکن است پایین باشد. برخی افراد ممکن است نیاز به مکمل سلنیوم داشته باشند.
کم‌کاری تیروئید (هیپوتیروئیدی):
مصرف سلنیوم میتواند کم کاری تیروئید را به ویژه در افراد مبتلا به کمبود ید بدتر کند. در این صورت، باید ید را همراه با سلنیوم مصرف کنید.
سرطان پوست:
در افرادی که سابقه سرطان پوست غیرملانوما داشته اند، استفاده طولانی مدت از مکمل های سلنیوم ممکن است خطر عود سرطان را کمی افزایش دهد. اگر سابقه سرطان پوست دارید، از مصرف طولانی مدت مکمل های سلنیوم خودداری کنید.
عمل جراحی:
سلنیوم ممکن است خطر خونریزی در حین و بعد از عمل را افزایش دهد. مصرف سلنیوم را حداقل ۲ هفته قبل از یک عمل برنامه ریزی شده متوقف کنید.
تداخلات دارویی
داروهای آرام بخش (باربیتورات‌ها)
وارفارین (کومادین)
داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت
نیاسین
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
قرص های پیشگیری از بارداری
دوز مصرفی
سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است که در مواد غذایی از جمله گوشت خرچنگ، ماهی، مرغ و گندم یافت میشود.
· RDA برای همه افراد ۱۹ سال و بالاتر: ۵۵ میکروگرم در روز
· در دوران بارداری: ۶۰ میکروگرم در روز
· در دوران شیردهی: ۷۰ میکروگرم در روز
· در کودکان: RDA بستگی به سن دارد.
| سن |
1+ |
|---|---|
| نوع محصول شربت، پماد |
شربت |
| کشور سازنده |
ایران تحت لیسانس آلمان |
| تاریخ انقضا |
بیش از 1 سال |
کودکان 1-12 سال: 1 قاشق مرباخوری 2 بار در روز
بزرگسالان: 2 قاشق مرباخوری 2 بار در روز
1 قاشق مرباخوری معادل 5 میلی لیتر می باشد.
ترکیبات:
Thiamin: 4.5 mg
Riboflavin: 2.5 mg
Vitamin B6: 1.5 mg
Vitamin B12: 5µg
Iron: 18 mg
Zinc: 7.5 mg
Iodine: 75 µg
Copper: 0.45 mg
Selenium: 40 µg
در دمای زیر 25 درجه سانتی گراد، در جای خشک و دور از نور نگهداری شود.
دور از دید و دسترس اطفال قرار گیرد.
پس از مصرف درب بطری را کاملا بسته و خارج از یخچال نگهداری نمایید.
فرآورده را حداکثر تا 3 ماه پس از باز شدن درب بطری مصرف نمایید.
قبل از مصرف بطری را به خوبی تکان دهید.
در صورت ابتلا به هموکروماتوز، آلرژی به مواد غذایی و یا اجزای تشکیل دهنده فرآورده و در صورت استفاده از سایر دارو ها و در دوران بارداری و شیردهی، قبل از مصرف با پزشک یا داروساز مشورت نمایید.
بیشتر از مقدار توصیه شده مصرف نشود.
تغییر رنگ این فرآورده پس از باز شدن درب بطری امری طبیعی است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.