شربت فروگلوبین پلاس Feroglobin PLUS

شربت فروگلوبین پلاس چیست؟

فروگلوبین پلاس حاوی ویتامین ها، مینرال ها، آهن، کولین و لایزین می باشد و به سلامت عمومی بدن، ساخت سلول های خونی، پیشگیری و درمان کم خونی، افزایش انرژی، کاهش خستگی و عملکرد طبیعی سیستم عصبی کمک می کند.

آهن

آهن یک ماده معدنی است که بیشتر آن در گلبول‌ های قرمز و سلول‌ های عضلانی یافت می‌ شود. منابع غذایی آن شامل گوشت، ماهی، لوبیا، اسفناج و غلات می باشد.

آهن به گلبول‌های قرمز کمک می‌کند تا اکسیژن را از ریه‌ ها به سلول‌ های سراسر بدن برسانند. این ماده همچنین در بسیاری از عملکرد های مهم بدن نقش دارد.

از آهن برای پیشگیری و درمان انواع مختلف کم‌ خونی ناشی از سطوح پایین آهن استفاده می‌ شود. همچنین به بهبود بیش فعالی (ADHD)، رشد کودک، خستگی و بسیاری شرایط دیگر نیز استفاده می‌شود.

عوارض جانبی

آهن در دوزهای کمتر از «حد بالای مجاز مصرف» (UL) که ۴۵ میلی‌گرم آهن المنتال در روز است، برای اکثر افراد بی‌ خطر محسوب می‌ شود. این ماده می‌تواند عوارضی مانند ناراحتی معده، حالت تهوع و استفراغ ایجاد کند. به نظر می‌ رسد مصرف مکمل‌ های آهن همراه با غذا، عوارض جانبی را کاهش می‌ دهد، اما غذا همچنین می‌تواند از جذب آهن در بدن بکاهد.

احتیاط‌ ها و هشدارهای ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف آهن در دوزهای کمتر از حد مجاز (۴۵ میلی‌گرم آهن المنتال در روز) در دوران بارداری و شیردهی بی‌ خطر است. اما مصرف دوز های بالا به صورت خوراکی ایمن نیست. اگر کمبود آهن ندارید، روزانه بیش از ۴۵ میلی‌گرم مصرف نکنید. دوز های بالاتر می‌ تواند باعث عوارض معده مانند تهوع و استفراغ شود و حتی ممکن است خطر زایمان زودرس را افزایش دهد.

· کودکان:

مصرف آهن در دوز های کمتر از حد مجاز (۴۰ میلی‌ گرم آهن المنتال در روز) برای کودکان بی‌ خطر است. اما دوز های بالا برای کودکان خطرناک است. آهن شایع‌ ترین علت مرگ‌و میر ناشی از مسمومیت در کودکان محسوب می‌ شود.

· دیابت:

مصرف بالا ی آهن در رژیم غذایی ممکن است خطر بیماری قلبی را در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ افزایش دهد. در صورت ابتلا به دیابت، میزان مصرف آهن خود را با پزشک خود در میان بگذارید.

· همودیالیز:

آهن موجود در مکمل‌ ها ممکن است در افراد تحت همودیالیز به خوبی جذب نشود.

· تِلانژیکتازی هموراژیک ارثی (HHT):

مصرف آهن ممکن است خطر خونریزی بینی را در بیماران مبتلا به HHT افزایش دهد.

· نوزادان نارس:

دادن آهن به نوزادان نارس با سطوح پایین ویتامین E در خون می‌ تواند باعث مشکلات جدی شود. سطوح پایین ویتامین E باید قبل از دادن آهن درمان شود. بنابراین قبل از دادن آهن به یک نوزاد نارس با پزشک مشورت کنید.

· تمرینات بدنی:

آهن ممکن است در دختران جوانی که در تمرینات بدنی شرکت می‌کنند، به خوبی جذب نشود.

· آسیب مغزی تروماتیک (ضربه ناگهانی به سر):

آهن ممکن است تورم مغز را در افرادی که به تازگی دچار آسیب مغزی شده‌اند، تشدید کند.

تداخلات دارویی

· آنتی‌بیوتیک‌ های کینولون
· آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین
· بیس‌فسفونات ها
· کلرامفنیکل
· لوودوپا
· لووتیروکسین
· متیل‌دوپا
· مایکوفنولات
· پنیسیلامین
· داروهای HIV/AIDS (مهارکننده‌های اینتگراز)
· بیکتگراویر/امتریسیتابین/تنوفوویر
· دنوسوماب پرولیا

دوز مصرفی

آهن در بسیاری از غذا ها از جمله گوشت گاو، جگر، گوشت بره، گوشت خوک، ژامبون، مرغ، ماهی، اسفناج و لوبیا یافت می‌ شود. مقدار مجاز توصیه شده روزانه (RDA) به شرح زیر است:

مردان ۱۹ سال و بالاتر و زنان ۵۱ سال و بالاتر: ۸ میلی‌گرم

زنان ۱۹-۵۰ سال: ۱۸ میلی‌ گرم

دوران بارداری: ۲۷ میلی‌ گرم
دوران شیردهی: برای افراد ۱۴-۱۸ سال، ۱۰ میلی‌گرم و برای افراد ۱۹-۵۰ سال، ۹ میلی‌گرم

در کودکان، مقدار توصیه شده بر اساس سن متفاوت است. روزانه بیش از ۴۵ میلی‌گرم آهن مصرف نکنید، مگر تحت نظارت پزشک. برای تعیین نوع محصول و دوز مناسب برای شرایط خاص خود، با پزشک مشورت کنید.

کولین

کولین یک ماده مغذی شبیه به ویتامین‌ های گروه B است. این ماده می‌ تواند در کبد ساخته شود و همچنین در غذا هایی مانند گوشت، ماهی، آجیل، حبوبات، سبزیجات و تخم‌ مرغ یافت می‌شود.

کولین در بسیاری از واکنش‌ های شیمیایی بدن استفاده می‌شود. این ماده برای سیستم عصبی و عملکرد طبیعی مغز اهمیت بالایی دارد. کولین همچنین ممکن است به کاهش تورم و التهاب مرتبط با آسم کمک کند.

عوارض جانبی

کولین در دوز های کمتر از ۳.۵ گرم در روز برای اکثر افراد بی‌ خطر است. مصرف دوزهای بالا ایمن نیست و عوارضی مانند تعریق، بوی ماهی در بدن، اسهال و استفراغ ایجاد می کند.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف کولین در دوز های حداکثر ۳ گرم روزانه برای افراد تا ۱۸ سال و ۳.۵ گرم روزانه برای افراد ۱۹ سال به بالا، بی‌ خطر است. اطلاعات کافی درباره ایمنی مصرف دوز های بالاتر در این دوران وجود ندارد و بهتر است به دوزهای توصیه شده پایبند باشید.

· کودکان:

مصرف کولین به میزان توصیه شده برای اکثر کودکان بی‌ خطر است. حداکثر دوز مجاز در کودکان به شرح زیر است:

۱ گرم: کودکان ۱ تا ۸ سال

۲ گرم برای کودکان ۹ تا ۱۳ سال

۳ گرم نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ سال

· بی‌اختیاری ادرار:

مصرف کولین با دوز ۹ گرم در روز یا بیشتر ممکن است این وضعیت را تشدید کند.

تداخلات دارویی

· آتروپین (Atropine): مصرف همزمان کولین با آتروپین ممکن است اثرات آتروپین را کاهش دهد.

دوز مصرفی

کولین یک ماده مغذی ضروری است که در غذا هایی مانند گوشت، ماهی، آجیل، حبوبات، سبزیجات و تخم‌ مرغ یافت می‌ شود.

· مقدار توصیه شده روزانه: ۴۲۵ میلی‌ گرم در روز برای زنان و ۵۵۰ میلی‌ گرم برای مردان بالغ توصیه می‌ شود. این مقدار در دوران بارداری ۴۵۰ میلی‌ گرم و در دوران شیردهی ۵۵۰ میلی‌ گرم است. مقادیر توصیه شده برای کودکان بر اساس سن متفاوت است.

در قالب مکمل، برای بزرگسالان معمولاً دوز ۱ تا ۳ گرم به صورت خوراکی و روزانه به مدت حداکثر ۴ ماه قابل استفاده است.

ویتامین ث

ویتامین سی یک ویتامین ضروری  است که باید از طریق رژیم غذایی تامین شود. منابع آن شامل میوه‌ ها و سبزیجات تازه و مرکبات است.

بدن برای رشد و عملکرد صحیح به ویتامین سی نیاز دارد. این ویتامین نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی بدن ایفا می‌کند. معمولا از ویتامین سی برای پیشگیری و درمان سرما خوردگی معمولی استفاده میشود.

عوارض جانبی

ویتامین سی برای بیشتر افراد بی‌ خطر است. در برخی افراد، ممکن است باعث عوارضی مانند گرفتگی معده، حالت تهوع، سوزش سر دل و سردرد شود. احتمال بروز این عوارض در دوز های بالاتر افزایش مییابد. مصرف بیش از ۲۰۰۰ میلی‌گرم در روز احتمالا ناامن است و ممکن است باعث سنگ کلیه و اسهال شدید شود.

هشدار ها و موارد احتیاط ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف ویتامین سی به صورت خوراکی در دوران بارداری در مقادیر حداکثر ۲۰۰۰ میلی‌ گرم در روز برای افراد ۱۹ سال به بالا و ۱۸۰۰ میلی‌گرم در روز برای افراد ۱۴ تا ۱۸ سال، بی خطر است.

· نوزادان و کودکان:

ویتامین سی در صورت مصرف مناسب بی‌ خطر است. مصرف مقادیر بیشتر از ۴۰۰ میلی‌ گرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ سال، ۶۵۰ میلی‌گرم برای کودکان ۴ تا ۸ سال، ۱۲۰۰ میلی‌گرم برای کودکان ۹ تا ۱۳ سال و ۱۸۰۰ میلی‌گرم برای نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ سال، خطرناک است.

· مصرف الکل:

افرادی که به طور منظم الکل مصرف میکنند، به ویژه افرادی که بیماری‌ های دیگری دارند، اغلب دچار کمبود ویتامین سی هستند.

· سرطان:

سلول‌ های سرطانی غلظت بالایی از ویتامین سی را جمع میکنند. بنابراین از مصرف ویتامین ث باید خودداری شود.

· بیماری مزمن کلیوی:

بیماری مزمن کلیه ممکن است خطر کمبود ویتامین سی را افزایش دهد. مکمل‌ های ویتامین سی همچنین ممکن است میزان اگزالات در ادرار برخی افراد را افزایش دهند. مقدار زیاد اگزالات در ادرار میتواند خطر نارسایی کلیه را در افراد مبتلا به بیماری کلیوی افزایش دهد.

· کمبود آنزیم G6PD:

مقادیر زیاد ویتامین سی میتواند باعث تخریب گلبول‌ های قرمز خون در افراد مبتلا به فاویسم شود. بنابراین از مصرف مقادیر بیش از حد ویتامین سی خودداری کنید.

· مصرف سیگار و تنباکو:

سیگار کشیدن و جویدن تنباکو سطح ویتامین سی را کاهش میدهد. بنابراین این افراد باید ویتامین سی بیشتری در رژیم غذایی خود مصرف کنند.

تداخلات دارویی

· استروژن‌ ها
· فلوفنازین
· داروهای شیمی درمانی (عوامل آلکیله کننده)
· نیاسین
· وارفارین
· لووتیروکسین

· سالسیلات
· استامینوفن
· آلومینیوم
· آسپرین
· ایندیناویر

دوز مصرفی

· برای مردان ۱۹ سال به بالا: ۹۰ میلیگرم در روز
· برای زنان ۱۹ سال به بالا: ۷۵ میلی‌گرم در روز
· دوران بارداری: برای افراد ۱۹ تا ۵۰ ساله، ۸۵ میلیگرم در روز و افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله، ۸۰ میلیگرم در روز
· دوران شیردهی: افراد ۱۹ تا ۵۰ ساله، ۱۲۰ میلیگرم در روز و افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله، ۱۱۵ میلیگرم در روز

ویتامین B کمپلکس

ویتامین B کمپلکس محلول در آب است و معمولاً برای پیشگیری یا درمان سطح پایین ویتامین‌ های گروه B در بدن استفاده میشود. این ویتامین‌ ها به بدن در تولید انرژی و رشد و عملکرد سلول‌ ها کمک میکنند و شامل موارد زیر هستند:

· بیوتین (B7)
· سیانوکوبالامین (B12)
· فولیک اسید (B9)
· نیاسین یا نیاسینامید (B3)
· پانتوتنیک اسید (B5)
· پیریدوکسین (B6)
· ریبوفلاوین (B2)
· تیامین (B1)

عوارض جانبی

B کمپلکس معمولاً به خوبی تحمل میشود. در صورت مشاهده علائم زیر، مصرف را آن قطع کنید.

· مشکلات تنفسی یا خس خس سینه
· تپش قلب
· تب یا احساس ناخوشی عمومی
· تورم غدد لنفاوی
· تورم صورت، لب‌ ها، دهان، زبان یا گلو
· مشکل در بلع
· خارش یا بثورات پوستی
· کهیر
· حالت تهوع یا استفراغ
· سرگیجه، احساس سبکی سر
· کرامپ معده
· درد مفاصل

هشدار ها و موارد احتیاط

در صورت شرایط زیر قبل از مصرف به پزشک خود اطلاع دهید

· بیماری سلیاک
· مصرف الکل
· رژیم غذایی گیاهخواری
· رژیم غذایی فاقد لبنیات
· جراحی کاهش وزن
· مشکلات کلیوی یا کبدی
· بیماری التهابی روده

کلسیم

کلسیم یک ماده مغذی ضروری است که در بسیاری از مواد غذایی مانند لبنیات، ساردین و ماهی سالمون و سبزیجات برگ دار یافت میشود. بیش از ۹۹٪ کلسیم بدن در استخوان ها و دندان ها وجود دارد.

استخوان ها دائماً در حال تجزیه و بازسازی هستند. کلسیم برای این فرآیند لازم است. مصرف کلسیم اضافی به بازسازی و استحکام استخوان ها کمک می کند. سیستم های قلب، اعصاب و انعقاد خون نیز به کلسیم نیاز دارند.

معمولاً کلسیم برای درمان و پیشگیری از سطح پایین کلسیم خون، پوکی استخوان، نرمی استخوان و سندرم پیش از قاعدگی استفاده میشود.

عوارض جانبی

مصرف کلسیم در مقادیر توصیه شده حدود ۱۰۰۰-۱۲۰۰ میلی گرم در روز بی خطر است و ممکن است عوارض جزئی مانند آروغ یا گاز ایجاد کند. اما مصرف دوز های بالاتر از حد مجاز روزانه (UL) خطرناک است. این حد برای بزرگسالان ۱۹-۵۰ سال ۲۵۰۰ میلی گرم و برای بزرگسالان بالای ۵۰ سال ۲۰۰۰ میلی گرم است. مصرف بیش از این میتواند خطر عوارض جدی را افزایش دهد.

هشدار ها و موارد احتیاط

· بارداری و شیردهی: در مقادیر توصیه شده بی خطر است.
· کودکان: در مقادیر توصیه شده بی خطر است.

· اختلالات کلیوی: در افراد مبتلا به بیماری کلیوی، مکمل های کلسیم میتوانند سطح کلسیم را بیش از حد افزایش دهند. بنابراین قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.

تداخلات

· آنتی بیوتیک های کینولون و تتراسایکلین
· لووتیروکسین
· بیس فسفونات ها
· داروهای خاص اچ آی وی
· سوتالول
· دیگوکسین
· داروهای ادرارآور تیازیدی

دوز مصرفی

مقدار مجاز توصیه شده روزانه (RDA) برای تمام بزرگسالان ۱۹-۵۰ سال و مردان ۵۱-۷۰ سال، ۱۰۰۰ میلیگرم است. برای زنان ۵۱ سال به بالا، ۱۲۰۰ میلیگرم است. در دوران بارداری و شیردهی، این مقدار برای افراد زیر ۱۹ سال ۱۳۰۰ میلیگرم و برای افراد ۱۹ سال به بالا ۱۰۰۰ میلیگرم است.

 

زینک

روی یک عنصر کمیاب ضروری است که معمولاً در گوشت قرمز، گوشت مرغ و ماهی یافت می‌شود و برای سلامت انسان ضروری است. بدن روی اضافی را ذخیره نمی‌کند، بنابراین باید از رژیم غذایی به دست آید. این ماده برای عملکرد سیستم ایمنی، التیام زخم، لخته شدن خون، عملکرد تیروئید و موارد بسیار دیگر مورد نیاز است. همچنین نقش کلیدی در حفظ بینایی دارد و ممکن است اثراتی ضد ویروس داشته باشد. مردم معمولاً از روی برای درمان کمبود روی، اسهال و بیماری ویلسون نیز استفاده می‌کنند. روی همچنین برای آکنه، دیابت، بی‌اشتهایی، سوختگی‌ها و بسیاری اهداف دیگر به کار می‌رود.

عوارض جانبی

هنگام مصرف خوراکی: روی در مقادیر حداکثر ۴۰ میلی‌گرم در روز بی خطر است. مصرف دوزهای بیشتر از ۴۰ میلی‌گرم در روز ممکن است جذب مس در بدن را کاهش دهد. مصرف دوز های بسیار بالای روی ممکن است باعث دل درد، استفراغ و بسیاری مشکلات دیگر شود.

هنگام استفاده روی پوست: استفاده از روی، روی پوست آسیب‌ دیده ممکن است باعث سوزش، گزگز، خارش و مور مور شدن شود.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

بارداری:

روی در صورت استفاده به میزان توصیه شده در دوران بارداری بی خطر است. اما استفاده از آن در دوزهای بالا ایمن نیست. افراد بالای ۱۸ سال نباید بیش از ۴۰ میلی‌گرم و افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۳۴ میلی‌گرم روی در روز در دوران بارداری مصرف کنند.

شیردهی:

روی در صورت استفاده به میزان توصیه شده در دوران شیردهی بی خطر است. اما روی در صورت استفاده در دوزهای بالا ایمن نیست. افراد بالای ۱۸ سال نباید بیش از ۴۰ میلی‌گرم و افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۳۴ میلی‌گرم روی در روز در دوران شیردهی مصرف کنند.

کودکان:

روی در صورت مصرف به میزان توصیه شده، بی خطر است. حداکثر دوز روزانه روی به شرح زیر است:

۴ میلیگرم در روز برای نوزادان ۰ تا ۶ ماهه

۵ میلیگرم در روز برای نوزادان ۷ تا ۱۲ ماهه

۷ میلیگرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ ساله

۱۲ میلیگرم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ ساله

۲۳ میلیگرم در روز برای کودکان ۹ تا ۱۳ ساله

۳۴ میلیگرم در روز برای افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله

در نوزادان، استفاده موضعی از روی بر روی پوست آسیب‌ دیده توصیه نمیشود.

اختلال مصرف الکل:

مصرف طولانی‌ مدت و بیش از حد الکل ممکن است توانایی بدن در جذب روی را کاهش دهد.

جراحی کاهش وزن: 

این جراحی جذب روی را کاهش میدهد و ممکن است خطر کمبود روی را افزایش دهد.

کمبود مس:

مصرف بیش از حد روی میتواند منجر به کمبود مس شود.

بیماری کلیوی:

مصرف کم روی در رژیم غذایی ممکن است خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش دهد. همچنین افراد مبتلا به بیماری کلیوی که تحت همودیالیز هستند، در معرض خطر کمبود روی بوده و ممکن است نیاز به مکمل‌ های روی داشته باشند.

گیاهخواری:

رژیم‌های گیاهخواری اغلب با جذب کمتر روی مرتبط هستند.

تداخلات دارویی

آنتی‌بیوتیک‌های کینولون با روی:

روی ممکن است میزان جذب این آنتی‌ بیوتیک ها را از روده کاهش دهد. مصرف همزمان روی با آنتی‌ بیوتیک‌ های کینولون ممکن است اثرات این آنتی‌ بیوتیک‌ ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، آنتی‌ بیوتیک را حداقل ۲ ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت پس از مکمل‌ های روی مصرف کنید.

آنتی‌بیوتیک‌ های تتراسایکلین با روی:

روی می‌تواند میزان جذب تتراسایکلین‌ ها توسط بدن را کاهش دهد. مصرف روی به همراه تتراسایکلین‌ ها ممکن است اثرات تتراسایکلین‌ ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، تتراسایکلین‌ ها را ۲ ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت پس از مصرف مکمل‌ های روی مصرف کنید.

سیس‌پلاتین

سفالکسین

دارو های AIDS (مهارکننده‌های اینتگراز)

آمی‌لوراید

دوز مصرفی

روی یک ماده مغذی ضروری است که در غذاهایی مانند گوشت قرمز، مرغ و ماهی یافت می‌شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، «مقدار مجاز توصیه شده روزانه» (RDA) نامیده می‌ شود و بر اساس سن به شرح زیر است:

زنان ۱۸ ساله: ۹ میلیگرم

زنان ۱۹ سال و بالاتر: ۸ میلیگرم

مردان ۱۸ سال و بالاتر: ۱۱ میلیگرم

بارداری: برای افراد ۱۸ ساله، ۱۳ میلیگرم و برای افراد ۱۹ سال و بالاتر، ۱۱ میلیگرم

شیردهی: برای افراد ۱۸ ساله، ۱۷ میلیگرم و برای افراد ۱۹ سال و بالاتر، ۱۲ میلیگرم

در کودکان، RDA بستگی به سن دارد.

منگنز

منگنز یک ماده معدنی ضروری برای عملکرد صحیح بدن است. این ماده در مواد غذایی مانند آجیل، غلات کامل و سبزیجات برگ‌دار یافت می‌ شود.

این ماده در بسیاری از فرآیند های شیمیایی از جمله متابولیسم کلسترول، کربوهیدرات‌ ها و پروتئین نقش دارد. همچنین در تشکیل استخوان نیز مؤثر است.

عوارض جانبی

· برای بزرگسالان ۱۹ سال و بالاتر، مصرف حداکثر ۱۱ میلی‌ گرم در روز ایمن است.

· منگنز اضافی در بدن می‌ تواند عوارض جدی از جمله مشکلات استخوانی و علائم مشابه بیماری پارکینسون (مانند لرزش) ایجاد کند.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

کودکان:

· حداکثر دوز مجاز روزانه در کودکان به شرح زیر است:
· ۱-۳ سال: ۲ میلی‌  گرم
· ۴-۸ سال: ۳ میلی‌ گرم
· ۹-۱۳ سال: ۶ میلی‌ گرم
· ۱۴-۱۸ سال: ۹ میلی‌ گرم

بارداری و شیردهی:

·حداکثر دوز مجاز روزانه در دوران بارداری و شیردهی به شرح زیر است:
· ۱۹ سال و بالاتر: ۱۱ میلی‌ گرم در روز
· زیر ۱۹ سال: ۹ میلی‌ گرم در روز

بیماری کبدی:

· بیماران با مشکلات کبدی مزمن در دفع منگنز مشکل دارند و این ماده می‌ تواند در بدن تجمع یافته و عوارض ایجاد کند.

کم‌خونی فقر آهن:

· این افراد منگنز را بیشتر جذب می‌ کنند، بنابراین باید مراقب مصرف بیش از حد باشند.

تداخلات دارویی

آنتی‌ بیوتیک‌ های کینولون:

· منگنز می‌ تواند به این آنتی‌ بیوتیک‌ ها در معده متصل شده و از جذب آن‌ها بکاهد. برای پیشگیری از این تداخل، مکمل منگنز را حداقل یک ساعت پس از مصرف آنتی‌ بیوتیک مصرف کنید.

آنتی‌بیوتیک‌ های تتراسایکلین:

· مشابه کینولون‌ ها، منگنز جذب این آنتی‌ بیوتیک‌ ها را کاهش می‌ دهد. مکمل را دو ساعت قبل یا چهار ساعت پس از آنتی‌ بیوتیک مصرف کنید.

دوز مصرفی

· مردان ۱۹ سال و بالاتر: ۲.۳ میلی‌ گرم در روز
· زنان ۱۹ سال و بالاتر: ۱.۸ میلی‌ گرم در روز

مس

مس یک ماده معدنی است که در غذا هایی مانند گوشت جگر و قلوه، غذا های دریایی، آجیل و غلات یافت می‌ شود و در بسیاری از فرآیند های طبیعی بدن نقش دارد. این ماده عمدتاً در استخوان‌ ها و ماهیچه‌ ها ذخیره می‌ شود. کبد مقدار مس موجود در خون را تنظیم می‌ کند.

عوارض جانبی

· مس زمانی که به مقدار حداکثر ۱۰ میلی‌ گرم در روز مصرف شود، احتمالاً بی‌ خطر است.
· مس زمانی که به مقدار بیشتر مصرف شود، ایمن نیست.
· نارسایی کلیه و مرگ می‌ تواند با مصرف ۱ گرم سولفات مس رخ دهد.
· علائم اور دوز مس شامل تهوع، استفراغ، اسهال خونی، تب، درد معده، فشار خون پایین، کم‌خونی و مشکلات قلبی است.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

بارداری و شیردهی:

· مس زمانی که به میزان مناسب مصرف شود، بی‌ خطر است. افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۸ میلی‌گرم و افراد ۱۹ سال به بالا نباید بیش از ۱۰ میلی‌گرم مس در روز مصرف کنند.
· مصرف خوراکی مس در دوز های بالاتر ممکن است خطرناک باشد.

کودکان:

· مس زمانی که به صورت خوراکی و به میزان مناسب مصرف شود، بی‌ خطر است. کودکان نباید بیش از حد مجاز (UL) مس مصرف کنند. این حد مجاز به شرح زیر است:
· کودکان ۱-۳ سال: ۱ میلی‌ گرم در روز
· کودکان ۴-۸ سال: ۳ میلی‌ گرم در روز
· کودکان ۹-۱۳ سال: ۵ میلی‌ گرم در روز
· نوجوانان: ۸ میلی‌گرم در روز
· مصرف مس در دوز های بالاتر ممکن است خطرناک باشد.

بیماری ویلسون:

مصرف مکمل‌ های مس می‌ تواند این بیماری را بدتر کند و ممکن است در روند درمان اختلال ایجاد کند.

تداخلات دارویی

پنیسیلامین

قرص‌های پیشگیری از بارداری

دوز مصرفی

مس یک ماده معدنی ضروری است که در غذا هایی مانند گوشت جگر، غذا های دریایی، آجیل، دانه‌ ها، غلات سبوس‌ دار، محصولات غلات و محصولات کاکائو یافت می‌ شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، “مقدار مجاز توصیه شده روزانه” (RDA) نامیده می‌ شود.

· برای بزرگسالان ۱۹ سال و بالاتر: RDA برابر ۹۰۰ میکروگرم در روز است.
· در دوران بارداری: RDA برابر ۱۰۰۰ میکروگرم در روز است.
· در دوران شیردهی: RDA برابر ۱۳۰۰ میکروگرم در روز است.
· در کودکان: RDA بستگی به سن دارد.

لایزین (Lysine)

لایزین یک اسید آمینه ضروری است و بدن انسان قادر به تولید آن نیست، بنابراین باید از طریق رژیم غذایی تأمین شود. منابع غذایی آن شامل گوشت، ماهی، لبنیات و تخم‌مرغ است.

لایزین به عنوان یک واحد سازنده برای تولید پروتئین در بدن عمل می‌ کند. همچنین ممکن است از رشد ویروس هرپس (تبخال) جلوگیری کند.

از لایزین برای درمان تبخال، زخم‌ های دهان (آفت)، بهبود عملکرد ورزشی، دیابت و بسیاری موارد دیگر نیز استفاده می‌ شود.

عوارض جانبی

مصرف لایزین برای اکثر افراد تا دوز ۳۰۰۰ میلی‌ گرم در روز و به مدت حداکثر یک سال، ایمن است. این مکمل می‌تواند باعث عوارضی مانند درد معده و اسهال شود.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

· بارداری و شیردهی:

اطلاعات قابل اعتماد کافی برای تعیین ایمنی مصرف لایزین در دوران بارداری و شیردهی وجود ندارد. برای احتیاط، از مصرف آن در این دوران خودداری کنید.

تداخلات دارویی

· دارو های گوارشی (آگونیست‌ های رسپتور 5-HT4): لایزین ممکن است اثرات برخی از دارو های گوارشی که آگونیست رسپتور سروتونین (5-HT4) نامیده می‌ شوند را کاهش دهد.

دوز مصرفی

لایزین معمولاً توسط بزرگسالان به میزان حداکثر ۳ گرم در روز و به مدت تا ۱ سال قابل استفاده است.