شربت آرژی پلاس یوروویتال ArgiPlus

وشربت آرژی پلاس چیست:

شربت آرژی پلاس حاوی ال آرژنین، ویتامین آ، ویتامین ب2، ویتامین کا2، ویتامین د3، ویتامین ث، زینک، کلسیم و ید می باشد و به بهبود رشد قدی، استحکام استخوان ها و تقویت سیستم ایمنی بدن کمک میکند.

ویتامین آ

ویتامین A یک ویتامین محلول در چربی است و بدن برای رشد و عملکرد صحیح بسیاری از اعضا مانند چشم ها، پوست و سیستم ایمنی به آن نیاز دارد.

این ویتامین در بسیاری از مواد غذایی مانند جگر، تخم مرغ، شیر، کره، مارگارین، گوشت و ماهی های چرب آب شور یافت می شود.

از ویتامین A برای درمان کمبود این ویتامین استفاده میشود. همچنین از آن برای درمان پیری پوست، آکنه، ایدز، آب مروارید، رشد کودکان و عفونت ها استفاده می شود.

عوارض جانبی

· ویتامین A در مقادیر کمتر از ۱۰۰۰۰ واحد (۳۰۰۰ میکروگرم) در روز، به احتمال زیاد بی خطر است اما در دوزهای بالاتر ممکن است خطر عوارض جانبی جدی مانند تغییرات خلقی و آسیب کبدی را افزایش دهد.

هشدارها و موارد احتیاط ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف ویتامین A در مقادیر توصیه شده کمتر از ۱۰۰۰۰ واحد (۳۰۰۰ میکروگرم) در روز برای افراد ۱۹ سال به بالا و ۲۸۰۰ میکروگرم در روز برای افراد ۱۴ تا ۱۸ سال، بی خطر است. مقادیر بیشتر می تواند باعث نقص مادرزادی شود. مصرف ویتامین A از تمام منابع در سه ماهه اول بارداری باید کنترل شود.

· کودکان:

ویتامین A در مقادیر توصیه شده بی خطر است. مصرف دوزهای بالا می تواند باعث عوارضی از جمله تحریک پذیری، خواب آلودگی و اسهال شود.

· مصرف بیش از حد الکل:

نوشیدن الکل ممکن است اثرات مضر احتمالی ویتامین A بر کبد را افزایش دهد.

· اختلال در جذب چربی:

افرادی که نمی توانند ویتامین A را به خوبی جذب کنند مانند بیماری سلیاک، سندرم روده کوتاه، زردی، فیبروز کیستیک، بیماری لوزالمعده و سیروز کبدی باید به جای ویتامین آ از فرم های محلول در آب آن به نام کاروتنوئید ها استفاده کنند.

· کمبود آهن:

کمبود آهن ممکن است بر توانایی بدن در استفاده از ویتامین A تاثیر بگذارد.

· بیماری کبدی:

مقدار زیاد ویتامین A ممکن است بیماری کبدی را بدتر کند.

· کمبود روی:

کمبود روی ممکن است باعث بروز علائم کمبود ویتامین A شود.

تداخلات دارویی

· آنتی بیوتیک های تتراسایکلین
· رتینوئید ها
· وارفارین

دوز مصرفی

· بزرگسالان: ۹۰۰ میکروگرم در روز برای مردان و ۷۰۰ میکروگرم در روز برای زنان است.
· دوران بارداری: برای افراد ۱۸ سال به بالا ۷۷۰ میکروگرم در روز است.
· دوران شیردهی، این مقدار برای افراد ۱۸ سال به بالا ۱۳۰۰ میکروگرم در روز است.

ریبوفلاوین (ویتامین B2)

ریبوفلاوین که با نام ویتامین B2 نیز شناخته می‌ شود، به‌طور گسترده در غذا های هم گیاهی و هم حیوانی از جمله شیر، گوشت، تخم‌مرغ، آجیل، آرد غنی‌ شده و سبزیجات یافت می‌ شود.

این ویتامین در بسیاری از فرآیند های بدن نقش دارد و برای رشد و سلامت پوست، پوشش دستگاه گوارش، سلول‌ های خونی و عملکرد مغز ضروری است.

عوارض جانبی:

مصرف خوراکی ریبوفلاوین برای اکثر مردم در دوز های حداکثر ۴۰۰ میلی‌ گرم در روز، بی‌ خطر است.

· در برخی افراد، ریبوفلاوین می‌تواند باعث زرد رنگ شدن ادرار شود.
· همچنین ممکن است باعث ایجاد حالت تهوع شود.

هشدار ها و احتیاط‌ های ویژه:

· بارداری و شیردهی:

مصرف ریبوفلاوین به میزانی که معمولاً در غذاها یافت می‌ شود، بی خطر است. میزان توصیه‌ شده روزانه در دوران بارداری ۱.۴ میلی‌ گرم و در دوران شیردهی ۱.۶ میلی‌ گرم است.

· کودکان:

مصرف ریبوفلاوین به میزانی که معمولاً در غذا ها یافت می‌ شود، برای اکثر کودکان بی‌ خطر است. دوز های بالاتر ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی‌ گرم در روز نیز با خیال راحت قابل استفاده است.

· بیماری کبدی:

جذب ریبوفلاوین در افراد مبتلا به بیماری کبدی کاهش می‌ یابد.

تداخلات دارویی:

· آنتی‌بیوتیک‌ های تتراسایکلین: ریبوفلاوین ممکن است میزان جذب تتراسایکلین‌ها در بدن را کاهش دهد. مصرف همزمان آن‌ها ممکن است اثرات تتراسایکلین را کم کند. برای جلوگیری از این تداخل، ریبوفلاوین را دو ساعت قبل یا چهار ساعت بعد از مصرف تتراسایکلین‌ ها مصرف کنید.

دوز مصرفی:

ریبوفلاوین یک ماده مغذی مهم است که در بسیاری از غذا ها یافت می‌شود. مقدار مجاز توصیه‌شده روزانه (RDA) برای آن به شرح زیر است:

· مردان بالغ: ۱.۳ میلی‌ گرم در روز
· زنان بالغ: ۱.۱ میلی‌ گرم در روز
· در دوران بارداری: ۱.۴ میلی‌ گرم در روز
· در دوران شیردهی: ۱.۶ میلی‌ گرم در روز
مقادیر توصیه‌شده برای کودکان بسته به سن متفاوت است.

این ویتامین به شکل مکمل نیز در دسترس است. مصرف مکمل‌های ریبوفلاوین همراه با غذا، جذب آن را در بدن افزایش می‌ دهد.

ویتامین K

ویتامین K گروهی از ویتامین‌ ها است که در برخی سبزیجات سبز یافت می‌ شود و بدن برای انعقاد خون، ساخت استخوان و سایر فرآیند های مهم به آن نیاز دارد. این ویتامین در سبزیجات برگ‌دار سبز، بروکلی و کلم بروکسل یافت می شود.

همچنین از ویتامین K برای مشکلات انعقاد خون یا خنثی کردن اثرات رقیق‌کنندگی خون وارفارین، پوکی استخوان، بهبود عملکرد ورزشی، سرطان پستان، دیابت و بسیاری شرایط دیگر استفاده می شود.

عوارض جانبی

هر دو فرم ویتامین K (ویتامین K1 و K2) در صورت مصرف مناسب، بی‌ خطر هستند. ویتامین K1 با دوز ۱۰ میلیگرم روزانه و ویتامین K2 با دوز ۴۵ میلیگرم روزانه به مدت تا ۲ سال به صورت ایمن قابل استفاده است. برخی افراد ممکن است دچار ناراحتی معده یا اسهال شوند.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

· بارداری و شیردهی: ویتامین K در صورت مصرف به مقدار توصیه شده ۹۰ میکروگرم روزانه برای افراد بالای ۱۹ سال، ایمن است. بدون مشورت با پزشک متخصص، از مقادیر بیشتر استفاده نکنید.
· کودکان: ویتامین K1 در صورت مصرف مناسب ایمن است.
· کاهش ترشح صفرا: افراد با ترشح کاهش یافته صفرا ممکن است مکمل‌ های ویتامین K را به خوبی جذب نکنند. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است نیاز به مصرف نمک‌ های صفراوی همراه با ویتامین K برای بهبود جذب داشته باشند.

تداخلات

· وارفارین (کومادین): بدن از ویتامین K برای کمک به انعقاد خون استفاده میکند. وارفارین برای کند کردن انعقاد خون استفاده می شود. ویتامین K ممکن است اثرات وارفارین را کاهش دهد.

دوزبندی

توصیه می شود مردان بالای ۱۹ سال ۱۲۰ میکروگرم در روز و زنان بالای ۱۹ سال ۹۰ میکروگرم در روز مصرف کنند. در دوران بارداری و شیردهی، باید ۹۰ میکروگرم در روز مصرف شود. مقادیر توصیه شده برای کودکان به سن آن‌ ها بستگی دارد.

ویتامین ث

ویتامین سی یک ویتامین ضروری  است که باید از طریق رژیم غذایی تامین شود. منابع آن شامل میوه‌ ها و سبزیجات تازه و مرکبات است.

بدن برای رشد و عملکرد صحیح به ویتامین سی نیاز دارد. این ویتامین نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی بدن ایفا می‌کند. معمولا از ویتامین سی برای پیشگیری و درمان سرما خوردگی معمولی استفاده میشود.

عوارض جانبی

ویتامین سی برای بیشتر افراد بی‌ خطر است. در برخی افراد، ممکن است باعث عوارضی مانند گرفتگی معده، حالت تهوع، سوزش سر دل و سردرد شود. احتمال بروز این عوارض در دوز های بالاتر افزایش مییابد. مصرف بیش از ۲۰۰۰ میلی‌گرم در روز احتمالا ناامن است و ممکن است باعث سنگ کلیه و اسهال شدید شود.

هشدار ها و موارد احتیاط ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف ویتامین سی به صورت خوراکی در دوران بارداری در مقادیر حداکثر ۲۰۰۰ میلی‌ گرم در روز برای افراد ۱۹ سال به بالا و ۱۸۰۰ میلی‌گرم در روز برای افراد ۱۴ تا ۱۸ سال، بی خطر است.

· نوزادان و کودکان:

ویتامین سی در صورت مصرف مناسب بی‌ خطر است. مصرف مقادیر بیشتر از ۴۰۰ میلی‌ گرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ سال، ۶۵۰ میلی‌گرم برای کودکان ۴ تا ۸ سال، ۱۲۰۰ میلی‌گرم برای کودکان ۹ تا ۱۳ سال و ۱۸۰۰ میلی‌گرم برای نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ سال، خطرناک است.

· مصرف الکل:

افرادی که به طور منظم الکل مصرف میکنند، به ویژه افرادی که بیماری‌ های دیگری دارند، اغلب دچار کمبود ویتامین سی هستند.

· سرطان:

سلول‌ های سرطانی غلظت بالایی از ویتامین سی را جمع میکنند. بنابراین از مصرف ویتامین ث باید خودداری شود.

· بیماری مزمن کلیوی:

بیماری مزمن کلیه ممکن است خطر کمبود ویتامین سی را افزایش دهد. مکمل‌ های ویتامین سی همچنین ممکن است میزان اگزالات در ادرار برخی افراد را افزایش دهند. مقدار زیاد اگزالات در ادرار میتواند خطر نارسایی کلیه را در افراد مبتلا به بیماری کلیوی افزایش دهد.

· کمبود آنزیم G6PD:

مقادیر زیاد ویتامین سی میتواند باعث تخریب گلبول‌ های قرمز خون در افراد مبتلا به فاویسم شود. بنابراین از مصرف مقادیر بیش از حد ویتامین سی خودداری کنید.

· مصرف سیگار و تنباکو:

سیگار کشیدن و جویدن تنباکو سطح ویتامین سی را کاهش میدهد. بنابراین این افراد باید ویتامین سی بیشتری در رژیم غذایی خود مصرف کنند.

تداخلات دارویی

· استروژن‌ ها
· فلوفنازین
· داروهای شیمی درمانی (عوامل آلکیله کننده)
· نیاسین
· وارفارین
· لووتیروکسین

· سالسیلات
· استامینوفن
· آلومینیوم
· آسپرین
· ایندیناویر

دوز مصرفی

· برای مردان ۱۹ سال به بالا: ۹۰ میلیگرم در روز
· برای زنان ۱۹ سال به بالا: ۷۵ میلی‌گرم در روز
· دوران بارداری: برای افراد ۱۹ تا ۵۰ ساله، ۸۵ میلیگرم در روز و افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله، ۸۰ میلیگرم در روز
· دوران شیردهی: افراد ۱۹ تا ۵۰ ساله، ۱۲۰ میلیگرم در روز و افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله، ۱۱۵ میلیگرم در روز

ویتامین D

ویتامین D یک ویتامین ضروری است که به تنظیم کلسیم و فسفر در بدن کمک میکند. همچنین در حفظ تراکم استخوان نقش دارد. ویتامین D در ماهی، تخم مرغ و شیر غنی شده یافت می‌شود. همچنین هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار میگیرد، در پوست ساخته میشود.

مکمل‌های ویتامین D معمولاً برای درمان و پیشگیری از کمبود ویتامین D، برای استخوان‌ های ضعیف و شکننده، پوسیدگی دندان، پسوریازیس و تب یونجه استفاده میشوند.

حفظ سطح ویتامین D بسیار مهم است. این کار را میتوان با مصرف روزانه ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ واحد ویتامین D یا سپری کردن ۱۵ تا ۳۰ دقیقه در روز زیر نور آفتاب انجام داد. افرادی که به اندازه کافی نور خورشید دریافت نمیکنند و افراد ۶۵ سال به بالا در معرض خطر بیشتری برای کمبود ویتامین D هستند.

عوارض جانبی

· ویتامین D در مقادیر توصیه شده بی خطر است.
· برخی عوارض مصرف بیش از حد ویتامین D شامل ضعف، خشکی دهان، حالت تهوع و استفراغ است.
· مصرف ویتامین D در طولانی مدت به مقدار بیش از ۴۰۰۰ واحد (۱۰۰ میکروگرم) در روز ممکن است موجب سمیت شود.

هشدارها و موارد احتیاط ویژه

· بارداری و شیردهی: ویتامین D در دوران بارداری و شیردهی در صورت استفاده کمتر از ۴۰۰۰ واحد (۱۰۰ میکروگرم) در روز بی خطر است.
· کودکان: ویتامین D در کودکان در مقادیر توصیه شده بی خطر است. مقادیر مجاز توصیه شده به شرح زیر است.
· نوزادان ۰-۶ ماه نباید بیش از ۱۰۰۰ واحد (۲۵ میکروگرم) در روز مصرف کنند.
· نوزادان ۶-۱۲ ماه نباید بیش از ۱۵۰۰ واحد (۳۷.۵ میکروگرم) در روز مصرف کنند.
· کودکان ۱-۳ سال نباید بیش از ۲۵۰۰ واحد (۶۲.۵ میکروگرم) در روز مصرف کنند.
· کودکان ۴-۸ سال نباید بیش از ۳۰۰۰ واحد (۷۵ میکروگرم) در روز مصرف کنند.
· کودکان ۹ سال و بالاتر نباید بیش از ۴۰۰۰ واحد (۱۰۰ میکروگرم) در روز مصرف کنند.

تداخلات دارویی

· کلسیپوترین
· دیگوکسین
· دیلیتیازم
· وراپامیل
· داروهای ادرارآور (تیازید)

· داروهای متابولیزه شونده توسط کبد
· آتورواستاتین
· آلومینیوم

دوز مصرفی

· RDA برای افراد ۱-۷۰ ساله، ۶۰۰ واحد (۱۵ میکروگرم) در روز و برای افراد ۷۱ سال به بالا، ۸۰۰ واحد (۲۰ میکروگرم) در روز است.
· در دوران بارداری و شیردهی، RDA معادل ۶۰۰ واحد (۱۵ میکروگرم) در روز است.

ویتامین D همچنین پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب در پوست ساخته می‌شود. سپری کردن ۱۵-۳۰ دقیقه در روز زیر نور آفتاب برای حفظ سطح طبیعی ویتامین D در بیشتر افراد کافی است.

کلسیم

کلسیم یک ماده مغذی ضروری است که در بسیاری از مواد غذایی مانند لبنیات، ساردین و ماهی سالمون و سبزیجات برگ دار یافت میشود. بیش از ۹۹٪ کلسیم بدن در استخوان ها و دندان ها وجود دارد.

استخوان ها دائماً در حال تجزیه و بازسازی هستند. کلسیم برای این فرآیند لازم است. مصرف کلسیم اضافی به بازسازی و استحکام استخوان ها کمک می کند. سیستم های قلب، اعصاب و انعقاد خون نیز به کلسیم نیاز دارند.

معمولاً کلسیم برای درمان و پیشگیری از سطح پایین کلسیم خون، پوکی استخوان، نرمی استخوان و سندرم پیش از قاعدگی استفاده میشود.

عوارض جانبی

مصرف کلسیم در مقادیر توصیه شده حدود ۱۰۰۰-۱۲۰۰ میلی گرم در روز بی خطر است و ممکن است عوارض جزئی مانند آروغ یا گاز ایجاد کند. اما مصرف دوز های بالاتر از حد مجاز روزانه (UL) خطرناک است. این حد برای بزرگسالان ۱۹-۵۰ سال ۲۵۰۰ میلی گرم و برای بزرگسالان بالای ۵۰ سال ۲۰۰۰ میلی گرم است. مصرف بیش از این میتواند خطر عوارض جدی را افزایش دهد.

هشدار ها و موارد احتیاط

· بارداری و شیردهی: در مقادیر توصیه شده بی خطر است.
· کودکان: در مقادیر توصیه شده بی خطر است.

· اختلالات کلیوی: در افراد مبتلا به بیماری کلیوی، مکمل های کلسیم میتوانند سطح کلسیم را بیش از حد افزایش دهند. بنابراین قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.

تداخلات

· آنتی بیوتیک های کینولون و تتراسایکلین
· لووتیروکسین
· بیس فسفونات ها
· داروهای خاص اچ آی وی
· سوتالول
· دیگوکسین
· داروهای ادرارآور تیازیدی

دوز مصرفی

مقدار مجاز توصیه شده روزانه (RDA) برای تمام بزرگسالان ۱۹-۵۰ سال و مردان ۵۱-۷۰ سال، ۱۰۰۰ میلیگرم است. برای زنان ۵۱ سال به بالا، ۱۲۰۰ میلیگرم است. در دوران بارداری و شیردهی، این مقدار برای افراد زیر ۱۹ سال ۱۳۰۰ میلیگرم و برای افراد ۱۹ سال به بالا ۱۰۰۰ میلیگرم است.

زینک:

روی یک عنصر کمیاب ضروری است که معمولاً در گوشت قرمز، گوشت مرغ و ماهی یافت می‌شود و برای سلامت انسان ضروری است. بدن روی اضافی را ذخیره نمی‌کند، بنابراین باید از رژیم غذایی به دست آید. این ماده برای عملکرد سیستم ایمنی، التیام زخم، لخته شدن خون، عملکرد تیروئید و موارد بسیار دیگر مورد نیاز است. همچنین نقش کلیدی در حفظ بینایی دارد و ممکن است اثراتی ضد ویروس داشته باشد. مردم معمولاً از روی برای درمان کمبود روی، اسهال و بیماری ویلسون نیز استفاده می‌کنند. روی همچنین برای آکنه، دیابت، بی‌اشتهایی، سوختگی‌ها و بسیاری اهداف دیگر به کار می‌رود.

عوارض جانبی

هنگام مصرف خوراکی: روی در مقادیر حداکثر ۴۰ میلی‌گرم در روز بی خطر است. مصرف دوزهای بیشتر از ۴۰ میلی‌گرم در روز ممکن است جذب مس در بدن را کاهش دهد. مصرف دوز های بسیار بالای روی ممکن است باعث دل درد، استفراغ و بسیاری مشکلات دیگر شود.

هنگام استفاده روی پوست: استفاده از روی، روی پوست آسیب‌ دیده ممکن است باعث سوزش، گزگز، خارش و مور مور شدن شود.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

بارداری:

روی در صورت استفاده به میزان توصیه شده در دوران بارداری بی خطر است. اما استفاده از آن در دوزهای بالا ایمن نیست. افراد بالای ۱۸ سال نباید بیش از ۴۰ میلی‌گرم و افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۳۴ میلی‌گرم روی در روز در دوران بارداری مصرف کنند.

شیردهی:

روی در صورت استفاده به میزان توصیه شده در دوران شیردهی بی خطر است. اما روی در صورت استفاده در دوزهای بالا ایمن نیست. افراد بالای ۱۸ سال نباید بیش از ۴۰ میلی‌گرم و افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۳۴ میلی‌گرم روی در روز در دوران شیردهی مصرف کنند.

کودکان:

روی در صورت مصرف به میزان توصیه شده، بی خطر است. دوز روزانه روی نباید از ۴ میلیگرم در روز برای نوزادان ۰ تا ۶ ماهه، ۵ میلیگرم در روز برای نوزادان ۷ تا ۱۲ ماهه، ۷ میلیگرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ ساله، ۱۲ میلیگرم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ ساله، ۲۳ میلیگرم در روز برای کودکان ۹ تا ۱۳ ساله و ۳۴ میلیگرم در روز برای افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله تجاوز کند. در نوزادان، استفاده موضعی از روی بر روی پوست آسیب‌ دیده توصیه نمیشود.

اختلال مصرف الکل:

مصرف طولانی‌ مدت و بیش از حد الکل ممکن است توانایی بدن در جذب روی را کاهش دهد.

جراحی کاهش وزن: 

این جراحی جذب روی را کاهش میدهد و ممکن است خطر کمبود روی را افزایش دهد.

کمبود مس:

مصرف بیش از حد روی میتواند منجر به کمبود مس شود.

بیماری کلیوی:

مصرف کم روی در رژیم غذایی ممکن است خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش دهد. همچنین افراد مبتلا به بیماری کلیوی که تحت همودیالیز هستند، در معرض خطر کمبود روی بوده و ممکن است نیاز به مکمل‌ های روی داشته باشند.

گیاهخواری:

رژیم‌های گیاهخواری اغلب با جذب کمتر روی مرتبط هستند.

تداخلات دارویی

آنتی‌بیوتیک‌های کینولون با روی:

روی ممکن است میزان جذب این آنتی‌ بیوتیک ها را از روده کاهش دهد. مصرف همزمان روی با آنتی‌ بیوتیک‌ های کینولون ممکن است اثرات این آنتی‌ بیوتیک‌ ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، آنتی‌ بیوتیک را حداقل ۲ ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت پس از مکمل‌ های روی مصرف کنید.

آنتی‌بیوتیک‌ های تتراسایکلین با روی:

روی می‌تواند میزان جذب تتراسایکلین‌ ها توسط بدن را کاهش دهد. مصرف روی به همراه تتراسایکلین‌ ها ممکن است اثرات تتراسایکلین‌ ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، تتراسایکلین‌ ها را ۲ ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت پس از مصرف مکمل‌ های روی مصرف کنید.

سیس‌پلاتین

سفالکسین

دارو های AIDS (مهارکننده‌های اینتگراز)

آمی‌لوراید

دوز مصرفی

روی یک ماده مغذی ضروری است که در غذاهایی مانند گوشت قرمز، مرغ و ماهی یافت می‌شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، «مقدار مجاز توصیه شده روزانه» (RDA) نامیده می‌ شود و بر اساس سن به شرح زیر است:

زنان ۱۸ ساله: ۹ میلیگرم

زنان ۱۹ سال و بالاتر: ۸ میلیگرم

مردان ۱۸ سال و بالاتر: ۱۱ میلیگرم

بارداری: برای افراد ۱۸ ساله، ۱۳ میلیگرم و برای افراد ۱۹ سال و بالاتر، ۱۱ میلیگرم

شیردهی: برای افراد ۱۸ ساله، ۱۷ میلیگرم و برای افراد ۱۹ سال و بالاتر، ۱۲ میلیگرم

در کودکان، RDA بستگی به سن دارد.

ید

ید یک عنصر ضروری برای عملکرد غده تیروئید است. بدن انسان قادر به تولید ید نیست، بنابراین باید آن را از طریق رژیم غذایی دریافت کند. این ماده به برخی از مواد غذایی و همچنین به نمک خوراکی اضافه می‌ شود.

عوارض جانبی

مصرف ید تا حداکثر ۱۱۰۰ میکروگرم در روز بی‌ خطر است. مصرف مقادیر زیاد یا استفاده طولانی‌ مدت از ید ایمن نیست و می‌ تواند خطر عوارضی مانند مشکلات تیروئید را افزایش دهد. ید به مقدار زیاد می‌ تواند باعث ایجاد طعم فلزی در دهان، درد دندان و لثه، سوزش در دهان و گلو و ناراحتی معده شود.

هشدار ها و احتیاط‌ های ویژه:

· بارداری و شیردهی:

مصرف خوراکی ید به میزان توصیه‌ شده بی‌ خطر است. اگر بالای ۱۸ سال سن دارید، بیش از ۱۱۰۰ میکروگرم ید در روز مصرف نکنید؛ اگر بین ۱۴ تا ۱۸ سال سن دارید، بیش از ۹۰۰ میکروگرم در روز مصرف نکنید. مصرف خوراکی ید در دوزهای بالا ایمن نیست و ممکن است باعث ایجاد مشکلات تیروئید در نوزاد شود.

· کودکان:

مصرف خوراکی ید در دوزهای مناسب بی خطر است. حداکثر دوز مجاز به شرح زیر است:

۲۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ سال

۳۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ سال

۶۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۹ تا ۱۳ سال

۹۰۰ میکروگرم در روز برای نوجوانان

· اختلالات تیروئید:

استفاده طولانی یا دوز های بالای ید ممکن است برخی اختلالات تیروئید از جمله کم‌ کاری تیروئید، بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر) یا تومور تیروئید را تشدید کند. همچنین، افراد مبتلا به بیماری خودایمنی تیروئید ممکن است به اثرات مضر ید حساس باشند.

تداخلات دارویی:

· آمیودارون
· لیتیوم
· داروهای پرکاری تیروئید

دوز مصرفی:

ید یک ماده مغذی ضروری است که در نمک ید دار، محصولات دریایی مانند جلبک، و همچنین تخم‌ مرغ و شیر گاو یافت می‌ شود. مقدار مجاز توصیه‌شده روزانه (RDA) برای آن به شرح زیر است:

· بزرگسالان: ۱۵۰ میکروگرم در روز
· در دوران بارداری: ۲۲۰ میکروگرم در روز
· در دوران شیردهی: ۲۹۰ میکروگرم در روز
مقادیر توصیه‌ شده برای کودکان بسته به سن متفاوت است.

ال-آرژنین

ال-آرژینین یک اسید آمینه است که به طور طبیعی در گوشت قرمز، ماکیان، ماهی و لبنیات یافت می‌شود. این ماده برای ساخت پروتئین‌ ها ضروری است و به گردش خون کمک می کند. ال-آرژینین در بدن به نیتریک اکسید تبدیل می‌ شود. نیتریک اکسید باعث گشادتر شدن رگ‌ های خونی برای بهبود جریان خون می‌ شود. ال-آرژینین همچنین ترشح هورمون رشد، انسولین و سایر مواد در بدن را تحریک می‌ کند.

عوارض جانبی

ال-آرژینین در صورت مصرف کوتاه‌ مدت برای اکثر افراد احتمالاً بی‌ خطر است ولی می‌ تواند باعث عوارض جانبی مانند درد معده، نفخ، اسهال و کاهش فشار خون شود.

موارد احتیاط و هشدارهای ویژه

کودکان:

ال-آرژینین در کودکان بی خطر است.

کمبود گوانیدینواستات متیل ترانسفراز (GAMT):

افراد مبتلا به این بیماری ارثی قادر به تبدیل آرژینین و سایر مواد شیمیایی مشابه به کراتین نیستند. برای جلوگیری از عوارض این بیماری، از مصرف مکمل‌های ال-آرژینین خودداری کنید.

سکته قلبی اخیر:

ال-آرژینین ممکن است خطر مرگ پس از سکته قلبی را افزایش دهد. اگر به تازگی سکته قلبی داشته‌اید، ال-آرژینین مصرف نکنید.

بیماری کلیوی:

ال-آرژینین در صورت استفاده توسط افراد مبتلا به بیماری کلیوی، باعث افزایش سطح پتاسیم خون شده است. در برخی موارد، این امر منجر به ضربان قلب نامنظم می شود.

جراحی:

ال-آرژینین ممکن است در کنترل فشار خون در حین و پس از جراحی اختلال ایجاد کند. مصرف ال-آرژینین را حداقل ۲ هفته قبل از عمل جراحی برنامه‌ ریزی شده متوقف کنید.

تداخلات دارویی

داروهای فشار خون بالا (داروهای ضد فشار خون) با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف همزمان ال-آرژینین با داروهای کاهنده فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. بنابراین فشار خون خود را به دقت کنترل کنید.

سیلدنافیل (ویاگرا) با ال-آرژینین:

سیلدنافیل می‌تواند فشار خون را کاهش دهد. ال-آرژینین نیز می‌تواند فشار خون را کاهش دهد. احتمال دارد که مصرف همزمان سیلدنافیل و ال-آرژینین باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود.

داروهای فشار خون بالا (مهارکننده‌های ACE) با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف همزمان ال-آرژینین با داروهای کاهنده فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. بنابراین فشار خون خود را به دقت کنترل کنید.

داروهای فشار خون بالا (مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs)) با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف همزمان ال-آرژینین با داروهای کاهنده فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. بنابراین فشار خون خود را به دقت کنترل کنید.

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است سرعت انعقاد خون را کاهش دهد. مصرف همزمان ال-آرژینین با داروهایی که آنها نیز سرعت انعقاد خون را کاهش می‌دهند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

داروهای دیابت با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است سطح قند خون را کاهش دهد. مصرف همزمان ال-آرژینین با داروهای دیابت ممکن است باعث کاهش بیش از حد قند خون شود.بنابراین سطح قند خون خود را به دقت کنترل کنید.

ایزوپروترنول با ال-آرژینین:

ایزوپروترنول دارویی است که برای کاهش فشار خون استفاده می‌شود. مصرف همزمان ال-آرژینین با ایزوپروترنول ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شما شود.

داروهای ادرارآور (مدرهای نگهدارنده پتاسیم) با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است سطح پتاسیم بدن را افزایش دهد. برخی از داروهای ادرارآور نیز ممکن است پتاسیم بدن را افزایش دهند. مصرف همزمان ال-آرژینین با برخی از این داروهای ادرارآور ممکن است باعث افزایش بیش از حد پتاسیم در بدن شود.

تستوسترون با ال-آرژینین:

ال-آرژینین ممکن است سطح تستوسترون را افزایش دهد.