زینکوویت ث Zincovit-C

زینکوویت ث چیست؟

سیستم ایمنی بدن شما برای مقابله با سرما خوردگی، آنفولانزا و آلرژی به ترکیبات مغذی نیاز دارد. این فراورده غنی از زینک، ویتامین ث و پروپولیس میباشد که یک مکمل ایده ال جهت تقویت سیستم ایمنی بدن میباشد.

ویتامین ث

ویتامین C که به اسید اسکوربیک نیز معروف است، یک ریزمغذی قدرتمند است که نقشی کلیدی در سالم نگه داشتن بدن شما ایفا میکند. در ادامه به بررسی  این ریزمغذی حیاتی میپردازیم.

ویتامین ث چه نقشی دارد؟

ویتامین C یک ریزمغذی ضروری است که برای بسیاری از عملکردهای بدن اهمیت دارد. ویتامین C نقش کلیدی در ساخت کلاژن ایفا میکند. کلاژن یک پروتئین ضروری برای حفظ سلامت پوست، تاندون ها، رباط ها، رگ های خونی، و همچنین ترمیم کننده زخم ها است. این ویتامین همچنین به حفظ استحکام استخوان ها، غضروف ها و دندان ها کمک میکند. علاوه بر این، توانایی بدن در جذب آهن از غذاهای گیاهی را افزایش میدهد.

ویتامین C نقش کلیدی در تقویت سیستم ایمنی بدن دارد. ویتامین C به عنوان یک آنتی اکسیدان قدرتمند، رادیکالهای آزاد را خنثی میکند. رادیکال های آزاد مولکول های ناپایداری هستند که میتوانند به سلول ها آسیب رسانده و در روند پیری و بیماری هایی مانند سرطان و بیماری های قلبی عروقی نقش دارند. این ریزمغذی همچنین در تولید انتقال دهنده های عصبی (نوروترنسمیترها) که به سلولهای عصبی در برقراری ارتباط کمک میکنند، نقش دارد.

ممکن است بسته به شرایط خاص سلامتی یا  سبک زندگی، به ویتامین C بیشتر یا کمتری نیاز داشته باشید.

مقادیر توصیه شده روزانه (RDA) برای ویتامین C:

آقایان:۹۰ میلیگرم روزانه
خانم ها: ۷۵ میلیگرم روزانه
خانم های باردار: ۸۵ میلیگرم روزانه
خانم های شیرده: ۱۲۰ میلیگرم روزانه
افراد سیگاری به ۳۵ میلیگرم ویتامین سی بیشتری نسبت به سایر افراد نیاز دارند.

خطرات مصرف بیش از حد ویتامین C:

ویتامین C عموماً بی‌خطر است. اما مصرف بیش از حد آن – بیش از ۲۰۰۰ میلی‌گرم در روز – می‌تواند به دلیل ناتوانی بدن در جذب مقادیر اضافی، سبب بروز عوارض جانبی ناخوشایند شود. مشکلات رایج شامل اسهال، حالت تهوع وگرفتگی معده است.

در موارد نادر، دوزهای بالای ویتامین C ممکن است در ایجاد سنگ کلیه نقش داشته باشد، به ویژه در افرادی که مشکلات کلیوی دارند. مصرف مکمل اضافی در دوران بارداری می‌تواند بر سطح ویتامین C نوزاد پس از تولد تأثیر بگذارد.

آیا ویتامین C از سرما خوردگی جلوگیری می‌ کند یا طول مدت آن را کوتاه می‌ کند؟

این ایده که ویتامین C می‌تواند از سرماخوردگی جلوگیری کند، در دهه ۱۹۷۰ محبوب شد. شواهد نشان می‌ دهند که ممکن است مدت زمان سرماخوردگی را کمی کوتاه یا شدت علائم آن را کاهش دهد.

برای بیشتر افراد، حفظ یک رژیم غذایی متعادل با ویتامین C کافی، برای سالم نگه داشتن سیستم ایمنی بدون نیاز به مصرف مکمل‌ های با دوز بالا کافی است.

فواید ویتامین ث

· عملکرد سیستم ایمنی: ویتامین C به عنوان یک آنتی‌اکسیدان، با محافظت از سلول‌ها در برابر آسیب رادیکال‌ های آزاد و تقویت دفاع طبیعی بدن، از سیستم ایمنی حمایت می‌کند.
· سلامت چشم: مطالعات نشان میدهند ویتامین C از پیشرفت دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (AMD) جلوگیری می‌کند. همچنین مصرف بالاتر ویتامین C با کاهش خطر ابتلا به آب مروارید مرتبط است. با این حال، نتایج استفاده از مکمل ویتامین C متفاوت بوده و برخی مطالعات حتی نشان می‌دهند که دوزهای بالا ممکن است خطر آب مروارید را افزایش دهد.

· سرطان: مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده‌اند که رژیم‌های غذایی حاوی مقادیر زیاد میوه و سبزیجات با کاهش خطر ابتلا به چندین نوع سرطان مرتبط هستند. این امر ممکن است تا حدی به دلیل محتوای ویتامین C این غذاها باشد.
· سلامت قلبی-عروقی: مکمل‌های ویتامین C ممکن است اثر متوسط و جزئی بر فشار خون داشته باشند.
· خاصیت آنتی‌اکسیدانی: به عنوان یک آنتی‌اکسیدان کلیدی، ویتامین C رادیکال‌های آزاد را خنثی می‌کند و استرس اکسیداتیوی را که در پیری و بیماری‌های مزمن مختلف، مانند آرتریت و شرایط نورودژنراتیو (تخریب کننده عصبی) نقش دارد، کند می‌نماید.

منابع غذایی حاوی ویتامین C

ویتامین C به مقدار فراوان در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات یافت می‌شود و دریافت نیاز روزانه را از طریق یک رژیم غذایی متعادل آسان می‌کند.

میوه‌های سرشار از ویتامین C:

· مرکبات: پرتقال، گریپ‌فروت، لیمو و لیموترش
· توت‌ها: توت فرنگی، تمشک، بلوبری و کرنبری
· میوه‌های گرمسیری: کیوی، انبه، پاپایا و آناناس
· خربزه‌ها: طالبی و هندوانه
· گوجه‌فرنگی

سبزیجات غنی از ویتامین C:

· سبزیجات چلیپایی: بروکلی، کلم بروکسل و گل کلم
· فلفل‌ها: فلفل دلمه‌ای سبز و قرمز
· سبزیجات برگ‌دار: اسفناج، کلم، برگ شلغم و سایر سبزیجات برگ‌دار
· سبزیجات ریشه‌ای: سیب زمینی
· کدو حلوایی

عوارض جانبی

هنگام مصرف خوراکی: ویتامین C برای اکثر افراد احتمالاً بی‌خطر است. در برخی افراد، ویتامین C ممکن است باعث عوارض جانبی مانند گرفتگی معده، حالت تهوع، سوزش سر دل و سردرد شود. احتمال بروز این عوارض با دوزهای بالاتر افزایش می‌یابد. مصرف بیش از ۲۰۰۰ میلی‌گرم در روز احتمالاً ناامن است و ممکن است باعث سنگ کلیه و اسهال شدید شود. در افرادی که سابقه سنگ کلیه داشته‌اند، مصرف مقادیر بیشتر از ۱۰۰۰ میلی‌گرم در روز، خطر تشکیل سنگ‌های کلیوی بیشتر را افزایش می‌دهد.

هنگام استفاده روی پوست: ویتامین C برای اکثر افراد احتمالاً بی‌خطر است ولی ممکن است باعث سوزش و گزگز شود.

هشدار:

دوران بارداری و شیردهی:

مصرف خوراکی ویتامین C در دوران بارداری به میزان حداکثر ۲۰۰۰ میلی‌گرم در روز برای افراد ۱۹ سال و بالاتر و ۱۸۰۰ میلی‌گرم در روز برای افراد ۱۴ تا ۱۸ سال، احتمالاً بی‌خطر است. مصرف بیش از حد ویتامین C در دوران بارداری می‌تواند برای نوزاد مشکل ایجاد کند.

نوزادان و کودکان:

ویتامین C در صورت مصرف خوراکی به میزان مناسب، احتمالاً بی‌خطر است. مصرف خوراکی آن به مقادیر بالاتر از ۴۰۰ میلی‌گرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ سال، ۶۵۰ میلی‌گرم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ سال، ۱۲۰۰ میلی‌گرم در روز برای کودکان ۹ تا ۱۳ سال و ۱۸۰۰ میلی‌گرم در روز برای نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ سال، احتمالاً ناامن است.

مصرف الکل:

افرادی که به طور منظم از الکل استفاده می‌کنند، به ویژه آن هایی که بیماری‌های دیگری دارند، اغلب دچار کمبود ویتامین C هستند. این افراد ممکن است برای بازگرداندن سطح ویتامین C به حالت طبیعی، نیاز به درمان برای مدت زمان طولانی‌تری نسبت به حالت عادی داشته باشند.

سرطان:

سلول‌های سرطانی، غلظت‌های بالایی از ویتامین C را جمع‌آوری می‌کنند. تا زمانی که اطلاعات بیشتری به دست آید، تنها تحت نظر پزشک انکولوژیست خود از دوزهای بالای ویتامین C استفاده کنید.

بیماری مزمن کلیوی:

بیماری طولانی‌مدت کلیه ممکن است خطر کمبود ویتامین C را افزایش دهد.

مکمل‌های ویتامین C همچنین ممکن است میزان اگزالات در ادرار برخی افراد را افزایش دهند. مقدار زیاد اگزالات در ادرار می‌تواند خطر نارسایی کلیه را در افراد مبتلا به بیماری کلیوی افزایش دهد.

“کمبود گلوکز-۶-فسفات دهیدروژناز” (G6PD):
مقادیر زیاد ویتامین C می‌تواند باعث تخریب گلبول‌های قرمز خون در افراد مبتلا به این عارضه شود. از مصرف مقادیر بیش از حد ویتامین C خودداری کنید.

سنگ کلیه:

مقادیر زیاد ویتامین C می‌تواند احتمال تشکیل سنگ کلیه را افزایش دهد. بیشتر از مقداری که در مولتی‌ویتامین‌های معمولی یافت می‌شود، ویتامین C مصرف نکنید.

دوز مصرفی

ویتامین C یک ماده مغذی مهم است. میوه‌ها و سبزیجات تازه، به ویژه مرکبات، منابع خوبی از ویتامین C هستند. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، «مقدار مجاز توصیه شده روزانه» (RDA) نامیده می‌شود. برای مردان بالغ، RDA معادل ۹۰ میلی‌گرم در روز است. برای زنان ۱۹ سال و بالاتر، RDA معادل ۷۵ میلی‌گرم در روز است. در دوران بارداری و شیردهی، RDA برای افراد ۱۹ تا ۵۰ سال، ۱۲۰ میلی‌گرم در روز است. در کودکان، RDA بستگی به سن دارد.

تداخلات

آلومینیوم با ویتامین C:

آلومینیوم در بیشتر آنتی‌اسیدها وجود دارد. ویتامین C می‌تواند مقدار جذب آلومینیوم توسط بدن را افزایش دهد. ویتامین C را دو ساعت قبل یا چهار ساعت پس از مصرف آنتی‌اسیدها مصرف کنید.

استروژن با ویتامین C:

ویتامین C ممکن است سرعت دفع استروژن از بدن را کاهش دهد. مصرف همزمان ویتامین C با استروژن ممکن است اثرات و عوارض جانبی استروژن را افزایش دهد.

فلوفنازین با ویتامین C:

مقادیر زیاد ویتامین C ممکن است میزان فلوفنازین در بدن را کاهش دهد. مصرف همزمان ویتامین C با فلوفنازین ممکن است اثر بخشی فلوفنازین را کاهش دهد.

داروهای سرطان (عوامل آلکیله کننده) با ویتامین C:

ویتامین C یک آنتی‌اکسیدان است. این نگرانی وجود دارد که آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است اثرات برخی داروهای مورد استفاده برای سرطان را کاهش دهند. اگر در حال مصرف داروهای سرطان هستید، قبل از مصرف ویتامین C با پزشک خود مشورت کنید.

نیاسین با ویتامین C:

مصرف نیاسین به همراه ویتامین C و سایر آنتی‌اکسیدان‌ها می‌تواند اثرات نیاسین بر سطح کلسترول خوب را کاهش دهد. مشخص نیست که آیا ویتامین C به تنهایی اثرات نیاسین بر کلسترول خوب را کاهش می‌دهد یا خیر.

وارفارین (Coumadin) با ویتامین C:

از وارفارین برای کند کردن لخته شدن خون استفاده می‌شود. مقادیر زیاد ویتامین C ممکن است اثرات وارفارین را کاهش دهد. کاهش اثرات وارفارین ممکن است خطر لخته شدن خون را افزایش دهد. حتماً به طور منظم آزمایش خون بدهید. ممکن است نیاز به تغییر دوز وارفارین شما باشد.

ایندیناویر (Crixivan) با ویتامین C:

مصرف مقادیر زیاد ویتامین C به همراه ایندیناویر ممکن است میزان ماندگاری ایندیناویر در بدن را کاهش دهد.

داروهای سرطان (آنتی‌بیوتیک‌های ضد تومور) با ویتامین C:

ویتامین C یک آنتی‌اکسیدان است. این نگرانی وجود دارد که آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است اثرات داروهای مورد استفاده برای سرطان را کاهش دهند. اگر در حال مصرف داروهای سرطان هستید، قبل از مصرف ویتامین C با ارائه‌دهنده مراقبت‌های سلامت خود مشورت کنید.

لووتیروکسین با ویتامین C:

مصرف همزمان ویتامین C با لووتیروکسین ممکن است میزان جذب لووتیروکسین در بدن را افزایش دهد. این امر می‌تواند مقدار لووتیروکسین در بدن را افزایش داده و اثرات و عوارض جانبی آن را بیشتر کند.

تداخلات جزئی:

استامینوفن (Tylenol و سایر موارد) با ویتامین C:

بدن استامینوفن را تجزیه می‌کند تا آن را دفع نماید. مقادیر زیاد ویتامین C می‌توانند سرعت تجزیه استامینوفن در بدن را کاهش دهند.

آسپرین با ویتامین C:

آسپرین از طریق کلیه‌ها و در ادرار از بدن دفع می‌شود.
ویتامین C ممکن است دفع آسپرین توسط بدن را کاهش دهد و به طور بالقوه مقدار آسپرین در بدن را افزایش دهد.

کولین منیزیم تری‌سالسیلات (Trilisate) با ویتامین C:

ویتامین C ممکن است سرعت دفع کولین منیزیم تری‌سالسیلات از بدن را کاهش دهد

سالسالات (Disalcid) با ویتامین C:

ویتامین C ممکن است سرعت دفع سالسالات از بدن را کاهش دهد. مصرف همزمان ویتامین C با سالسالات ممکن است باعث افزایش بیش از حد سالسالات در بدن شده و اثرات و عوارض جانبی سالسالات را افزایش دهد.

زینک:

روی یک عنصر کمیاب ضروری است که معمولاً در گوشت قرمز، گوشت مرغ و ماهی یافت می‌شود. این ماده به مقدار کم برای سلامت انسان، رشد و حس چشایی ضروری است.

روی در سراسر بدن یافت می‌شود. بدن روی اضافی را ذخیره نمی‌کند، بنابراین باید از رژیم غذایی به دست آید. این ماده برای عملکرد سیستم ایمنی، التیام زخم، لخته شدن خون، عملکرد تیروئید و موارد بسیار دیگر مورد نیاز است. همچنین نقش کلیدی در حفظ بینایی دارد و ممکن است اثراتی ضد ویروس داشته باشد.

مردم معمولاً از روی برای درمان کمبود روی، اسهال و بیماری ویلسون استفاده می‌کنند. روی همچنین برای آکنه، دیابت، بی‌اشتهایی، سوختگی‌ها و بسیاری اهداف دیگر به کار می‌رود.

موارد استفاده و اثربخشی

کمبود روی: مصرف خوراکی روی یا تزریق وریدی آن به بازیابی سطح روی در افراد دچار کمبود این ماده کمک می‌کند. اما مصرف منظم مکمل‌های روی توصیه نمی‌شود.

اسهال: مصرف خوراکی روی، مدت و شدت اسهال را در کودکان دچار سوءتغذیه کاهش می‌دهد. دوز ۲۰ میلی‌گرم در روز رایج‌ترین دوز استفاده شده است. اما به نظر می‌رسد دوزهای ۵ تا ۱۰ میلی‌گرم نیز اثرگذار بوده و باعث استفراغ کمتری می‌شوند.

اختلال ارثی که باعث تجمع مس در بسیاری از اندام‌ها می‌شود (بیماری ویلسون): مصرف خوراکی روی، علائم این بیماری را بهبود می‌بخشد. روی، میزان جذب مس را مسدود کرده و دفع مس از بدن را افزایش می‌دهد.

عوارض جانبی

هنگام مصرف خوراکی: روی در مقادیر حداکثر ۴۰ میلی‌گرم در روز احتمالاً بی‌خطر است. مصرف آن در دوزهای بالاتر، به ویژه برای دوره‌های زمانی کوتاه، ممکن است بی‌خطر باشد. اما مصرف دوزهای بیشتر از ۴۰ میلی‌گرم در روز ممکن است جذب مس در بدن را کاهش دهد. مصرف دوزهای بسیار بالای روی احتمالاً ناامن است و ممکن است باعث دل درد، استفراغ و بسیاری مشکلات دیگر شود.

هنگام استفاده روی پوست: روی احتمالاً بی‌خطر است. استفاده از روی، روی پوست آسیب‌دیده ممکن است باعث سوزش، گزگز، خارش و مور مور شدن شود.

احتیاط‌ ها و هشدار ها ی ویژه

بارداری: روی در صورت استفاده به میزان توصیه شده در دوران بارداری احتمالاً بی‌خطر است. اما استفاده از آن در دوزهای بالا احتمالاً ناامن است. افراد بالای ۱۸ سال نباید بیش از ۴۰ میلی‌گرم و افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۳۴ میلی‌گرم روی در روز در دوران بارداری مصرف کنند.

شیردهی: روی در صورت استفاده به میزان توصیه شده در دوران شیردهی احتمالاً بی‌خطر است. اما روی در صورت استفاده در دوزهای بالا ممکن است ناامن باشد. افراد بالای ۱۸ سال نباید بیش از ۴۰ میلی‌گرم و افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۳۴ میلی‌گرم روی در روز در دوران شیردهی مصرف کنند.

کودکان: روی در صورت مصرف خوراکی مناسب و به میزان توصیه شده، احتمالاً بی‌خطر است. دوز روزانه روی نباید از ۴ میلی‌گرم در روز برای نوزادان ۰ تا ۶ ماهه، ۵ میلی‌گرم در روز برای نوزادان ۷ تا ۱۲ ماهه، ۷ میلی‌گرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ ساله، ۱۲ میلی‌گرم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ ساله، ۲۳ میلی‌گرم در روز برای کودکان ۹ تا ۱۳ ساله و ۳۴ میلی‌گرم در روز برای افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله تجاوز کند. در نوزادان، استفاده موضعی از روی بر روی پوست آسیب‌دیده ممکن است ناامن باشد.

اختلال مصرف الکل: مصرف طولانی‌مدت و بیش از حد الکل ممکن است توانایی بدن در جذب روی را کاهش دهد.

جراحی کاهش وزن (جراحی باریاتریک):

جراحی باریاتریک جذب روی را کاهش می‌دهد و ممکن است خطر کمبود روی را افزایش دهد.

کمبود مس:

مصرف بیش از حد روی می‌تواند منجر به کمبود مس شود. افراد مبتلا به کمبود مس قبلی یا دارای عوامل خطر کمبود مس مانند سوءتغذیه یا جراحی دستگاه گوارش ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند.

بیماری کلیوی:

مصرف کم روی در رژیم غذایی ممکن است خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش دهد. همچنین افراد مبتلا به بیماری کلیوی که تحت همودیالیز هستند، در معرض خطر کمبود روی بوده و ممکن است نیاز به مکمل‌های روی داشته باشند.

گیاهخواری:

رژیم‌های گیاهخواری اغلب با جذب کمتر روی مرتبط هستند. اما بدن با گذشت زمان سازگار می‌شود و در جذب روی و کاهش دفع آن بهتر عمل می‌کند.

تداخلات دارویی

آنتی‌بیوتیک‌ها (آنتی‌بیوتیک‌های کینولون) با روی:

روی ممکن است میزان جذب آنتی‌بیوتیک از روده را توسط بدن کاهش دهد. مصرف همزمان روی با آنتی‌بیوتیک‌های کینولون ممکن است اثرات این آنتی‌بیوتیک‌ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، آنتی‌بیوتیک را حداقل ۲ ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت پس از مکمل‌های روی مصرف کنید.

آنتی‌بیوتیک‌ها (آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین) با روی:

روی می‌تواند میزان جذب تتراسایکلین‌ها توسط بدن را کاهش دهد. مصرف روی به همراه تتراسایکلین‌ها ممکن است اثرات تتراسایکلین‌ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، تتراسایکلین‌ها را ۲ ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت پس از مصرف مکمل‌های روی مصرف کنید.

سیس‌پلاتین (Platinol-AQ) با روی:

سیس‌پلاتین برای درمان سرطان استفاده می‌شود. مصرف همزمان روی با سیس‌پلاتین ممکن است درمان با سیس‌پلاتین را غیرفعال کند.

پنی‌سیلامین (Cuprimine, Depen) با روی:

روی ممکن است میزان جذب پنی‌سیلامین توسط بدن را کاهش دهد. مصرف روی به همراه پنی‌سیلامین ممکن است اثرات پنی‌سیلامین را کاهش دهد. مصرف روی و پنی‌سیلامین را حداقل با فاصله ۲ ساعت از هم انجام دهید.

سفالکسین (Keflex) با روی:

روی می‌تواند میزان جذب سفالکسین توسط بدن را کاهش دهد. این امر ممکن است اثر بخشی سفالکسین در درمان عفونت‌ها را کاهش دهد. برای جلوگیری از این تداخل، روی را ۳ ساعت پس از مصرف سفالکسین مصرف کنید.

ریتوناویر (Norvir) با روی:

ریتوناویر دارویی است که برای عفونت HIV استفاده می‌شود. روی می‌تواند میزان جذب ریتوناویر توسط بدن را کاهش دهد.

داروهای HIV/AIDS (مهارکننده‌های اینتگراز) با روی:

مصرف همزمان روی با مهارکننده‌های اینتگراز ممکن است سطح خونی این داروها را کاهش دهد. این امر ممکن است اثرات این داروها را کاهش دهد. اگر از مهارکننده‌های اینتگراز استفاده می‌کنید و قصد شروع مصرف روی را دارید، با پزشک خود صحبت کنید.

آمی‌لوراید (Midamor) با روی:

آمی‌لوراید می‌تواند مقدار روی در بدن را افزایش دهد. مصرف مکمل‌های روی به همراه آمی‌لوراید ممکن است سطح روی را افزایش دهد.

دوز مصرفی

روی یک ماده مغذی ضروری است که در غذاهایی مانند گوشت قرمز، مرغ و ماهی یافت می‌شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، «مقدار مجاز توصیه شده روزانه» (RDA) نامیده می‌شود. برای زنان ۱۸ ساله، RDA معادل ۹ میلی‌گرم و برای زنان ۱۹ سال و بالاتر، RDA معادل ۸ میلی‌گرم است. برای مردان ۱۸ سال و بالاتر، RDA معادل ۱۱ میلی‌گرم است. در دوران بارداری، RDA برای افراد ۱۸ ساله، ۱۳ میلی‌گرم و برای افراد ۱۹ سال و بالاتر، ۱۱ میلی‌گرم است. در دوران شیردهی، RDA برای افراد ۱۸ ساله، ۱۷ میلی‌گرم و برای افراد ۱۹ سال و بالاتر، ۱۲ میلی‌گرم است. در کودکان، RDA بستگی به سن دارد.

پروپولیس:

پروپولیس ماده‌ای شبیه صمغ است که توسط زنبورها از جوانه‌های درختان صنوبر و مخروط‌دار ساخته می‌شود. زنبورها از آن برای ساخت کندو استفاده می‌کنند .

به نظر می‌رسد پروپولیس به مبارزه با باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها کمک می‌کند. همچنین ممکن است اثرات ضد التهابی داشته و به ترمیم پوست کمک کند. پروپولیس به ندرت به شکل خالص در دسترس است و معمولاً از کندوهای زنبور عسل به دست می‌آید. مردم معمولاً از پروپولیس برای دیابت، تبخال، تورم و زخم‌های داخل دهان استفاده می‌کنند. همچنین برای سوختگی، آفت دهان، هرپس تناسلی و بسیاری شرایط دیگر به کار می‌رود.

دوز مصرفی

پروپولیس اغلب توسط بزرگسالان در دوزهای ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلی‌گرم به صورت خوراکی روزانه تا حداکثر ۱۳ ماه استفاده میشود.

عوارض جانبی

پروپولیس می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک شود، به ویژه در افرادی که به سایر محصولات زنبور عسل حساسیت دارند. قرص‌های مکیدنی حاوی پروپولیس می‌توانند باعث تحریک و زخم‌های دهانی شوند.

احتیاط‌ها و هشدارهای ویژه

بارداری: اطلاعات قابل اعتماد کافی برای اطمینان از بی‌خطری مصرف پروپولیس در دوران بارداری وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کرده و از مصرف آن خودداری کنید.

شیردهی: مصرف خوراکی پروپولیس در دوران شیردهی ممکن است بی‌خطر باشد. دوز ۳۰۰ میلی‌گرم در روز برای حداکثر ۱۰ ماه به طور بی‌خطر استفاده شده است. جانب احتیاط را رعایت کرده و از دوزهای بالاتر در دوران شیردهی خودداری کنید.

اختلالات خونریزی: یک ماده شیمیایی خاص در پروپولیس ممکن است لخته شدن خون را کند کند. مصرف پروپولیس ممکن است خطر خونریزی را در افراد مبتلا به اختلالات خونریزی افزایش دهد.

حساسیت‌ها: برخی محصولات پروپولیس ممکن است با محصولات جانبی زنبور عسل آلوده باشند. در صورت داشتن حساسیت به محصولات جانبی زنبور عسل، در مصرف پروپولیس احتیاط کنید.

جراحی: یک ماده شیمیایی خاص در پروپولیس ممکن است لخته شدن خون را کند کند. مصرف پروپولیس ممکن است خطر خونریزی را در حین و پس از جراحی افزایش دهد. مصرف آن را دو هفته قبل از جراحی قطع کنید.

تداخلات:

پروپولیس با داروهای رقیق کننده خون، وارفارین و داروهای متابولیزه شونده با سایتوکروم ۴۵۰ تداخل دارد.