جوشان انرژی یوروویتال ENERGIE

قرص جوشان انرژی یوروویتال چیست؟

جوشان انرژی یوروویتال حاوی تائورین، کافئین، گلوکورونولاکتون و ب کمپلکس میباشد که به افزایش انرژی بدن، بهبود عملکرد ورزشی و همچنین کاهش خستگی کمک میکند.

تائورین

تائورین نوعی ماده شیمیایی به نام اسید آمینوسولفونیک است. این ماده به طور طبیعی در بدن وجود دارد. بهترین منابع غذایی آن گوشت، ماهی و تخم‌مرغ هستند.

تائورین عملکردهای مهمی در قلب و مغز دارد. به رشد عصبی کمک می‌کند. همچنین ممکن است با کاهش فشار خون و آرام کردن سیستم عصبی برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی مفید باشد. این امر منجر به جلوگیری از بدتر شدن نارسایی قلبی میشود.

مردم از تائورین برای نارسایی احتقانی قلب (CHF) و هپاتیت استفاده می‌کنند. همچنین برای چاقی، بهبود عملکرد ورزشی، خستگی، دیابت و بسیاری شرایط دیگر به کار می‌رود.

دوز مصرفی:

تائورین در غذاهایی مانند گوشت، غذاهای دریایی و تخم‌مرغ یافت می‌شود. رژیم غذایی معمولا شامل ۴۰۰-۴۰ میلی‌گرم تائورین در روز است. این ماده همچنین یک عنصر رایج در نوشیدنی‌ های انرژی‌ زا می‌باشد.

به عنوان دارو، تائورین اغلب در بزرگسالان با دوز ۶ گرم به صورت خوراکی روزانه تا حداکثر یک سال قابل استفاده است. برای تعیین دوز مناسب برای شرایط خاص خود با پزشک و یا داروساز مشورت کنید.

عوارض جانبی:

تائورین معمولاً از طریق غذاها مصرف می‌شود و مصرف آن به عنوان دارو تا ۳ ماه بی‌خطر است.

هشدارها و احتیاط‌ های ویژه:

بارداری و شیردهی:

تائورین معمولاً از طریق مواد غذایی دریافت می‌شود. اطلاعات قابل اعتماد کافی برای اطمینان از بی‌خطری مصرف دارویی تائورین در دوران بارداری یا شیردهی وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کنید و تنها به مقادیر موجود در غذا بسنده کنید.

کودکان:

تائورین معمولاً از طریق مواد غذایی مصرف می‌شود. مصرف خوراکی آن به عنوان دارو تا ۱۲ هفته احتمالاً بی‌خطر است.

تداخلات:

لیتیوم با تائورین:

تائورین ممکن است سرعت دفع لیتیوم از بدن را کاهش دهد. این امر می‌تواند سطح لیتیوم باقی‌ مانده در بدن را افزایش دهد. بنابراین ممکن است پزشک شما دوز لیتیوم را کاهش دهد.

داروهای فشار خون بالا با تائورین:

تائورین ممکن است فشار خون را کاهش دهد. مصرف تائورین همراه با داروهای کاهنده فشار خون ممکن است باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود. بنابراین فشار خون خود را به دقت کنترل کنید.

کافئین

کافئین یک ماده شیمیایی طبیعی با اثرات محرک است. این ماده در قهوه، چای، کولا، کاکائو و گوارانا یافت می‌شود.

کافئین با تحریک سیستم عصبی مرکزی، قلب، عضلات و مراکزی که فشار خون را کنترل می‌کنند عمل می‌کند. کافئین همچنین می‌ تواند جریان ادرار را افزایش دهد. مردم معمولاً از کافئین برای هوشیاری ذهنی، سردرد، میگرن، بهبود عملکرد ورزشی و حافظه استفاده می‌ کنند.

موارد استفاده و اثر بخشی

میگرن:

مصرف کافئین به صورت خوراکی همراه با مسکن‌ هایی مانند آسپرین و استامینوفن برای درمان میگرن موثر است. کافئین یک ماده تایید شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای استفاده همراه با مسکن‌ ها در درمان سردرد های میگرنی است.

سردرد پس از عمل جراحی:

مصرف کافئین به صورت خوراکی یا داخل وریدی برای جلوگیری از سردرد پس از عمل موثر است. کافئین یک محصول تأیید شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای این منظور در افرادی است که به طور منظم کافئین مصرف می‌کنند.

سردرد تنشی:

مصرف کافئین به صورت خوراکی در ترکیب با مسکن‌ ها برای درمان سردرد های تنشی موثر است. این کاربرد نیز توسط FDA تأیید شده است.

هوشیاری ذهنی:

مصرف کافئین به صورت خوراکی، هوشیاری ذهنی را بهبود می‌بخشد.

عملکرد ورزشی:

مصرف کافئین به صورت خوراکی، قدرت فیزیکی و استقامت را افزایش داده و خستگی را حین ورزش کاهش میدهد. اما مصرف بیش از ۸۰۰ میلی‌گرم کافئین در روز (معادل ۶ تا ۸ فنجان) می‌تواند منجر به سطح کافئین بالاتر از حد مجاز تعیین شده توسط انجمن NCAA شود.

دیسپلازی برونکوپولمونری:

تجویز کافئین به صورت خوراکی یا داخل وریدی به نوزادان نارس، به نظر می‌رسد خطر بروز این مشکل ریوی را کاهش می‌دهد.

دیابت:

نوشیدنی‌ های حاوی کافئین با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است. اما مشخص نیست که مصرف کافئین به درمان دیابت کمک می‌کند یا خیر.

حافظه:

به نظر می‌رسد مصرف خوراکی کافئین، حافظه کوتاه‌ مدت را بهبود می‌بخشد.

چاقی:

مصرف خوراکی کافئین همراه با اِفِدرین به نظر می‌رسد که کاهش وزن را در کوتاه‌ مدت افزایش می‌دهد. اما ممکن است عوارض جانبی ناخواسته‌ ای وجود داشته باشد. حتی در بزرگسالان سالم که تحت نظارت دقیق هستند، ترکیبات کافئین/افدرا می‌توانند باعث تغییر در فشار خون و ضربان قلب شوند.

درد حاد:

مصرف کافئین به صورت خوراکی همراه با مسکن‌ هایی مانند ایبوپروفن می‌تواند درد را بیشتر از مصرف مسکن به تنهایی کاهش دهد.

سردرد پس از بی‌حسی اپیدورال:

به نظر می‌رسد مصرف کافئین به صورت خوراکی یا داخل وریدی به پیشگیری از سردردی که می‌تواند پس از بی حسی اپیدورال رخ دهد، کمک می‌کند.

دوز مصرفی

کافئین در بسیاری از غذا ها و نوشیدنی‌ ها از جمله قهوه، چای، شکلات و بسیاری از نوشیدنی‌ های ورزشی و انرژی‌ زا یافت می‌شود.

به عنوان دارو، کافئین اغلب توسط بزرگسالان در دوزهای ۲۶۰–۵۰ میلی‌گرم به صورت خوراکی در روز قابل استفاده است. برای تعیین نوع محصول و دوز مناسب برای شرایط خاص، با پزشک و یا داروساز مشورت کنید.

عوارض جانبی

کافئین برای اکثر بزرگسالان سالم در دوزهای حداکثر ۴۰۰ میلی‌گرم در روز به احتمال زیاد بی‌خطر است. این مقدار تقریباً معادل ۴ فنجان قهوه است.

کافئین در صورت استفاده در بلندمدت یا در دوزهای بیش از ۴۰۰ میلی‌گرم در روز، احتمالاً ناایمن است. کافئین می‌تواند باعث بی‌خوابی، عصبی بودن، بی‌قراری، حالت تهوع، افزایش ضربان قلب و عوارض جانبی دیگر شود. دوزهای بالاتر ممکن است منجربه سردرد، اضطراب و درد قفسه سینه شود.

کافئین در دوزهای بسیار بالا می‌تواند باعث ضربان نامنظم قلب و حتی مرگ شود.

اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه

بارداری و شیردهی:

مصرف کافئین در مقادیر متداول موجود در مواد غذایی، در دوران بارداری و شیردهی بی‌خطر است. مصرف حداکثر ۳۰۰ میلی‌گرم کافئین در روز بی‌خطر میباشد. این مقدار تقریباً معادل ۳ فنجان قهوه است. مصرف مقادیر بیشتر در دوران بارداری یا شیردهی ایمن نیست. کافئین ممکن است احتمال سقط جنین و سایر مشکلات را افزایش دهد. کافئین همچنین می‌تواند وارد شیر مادر شود. مصرف بالای کافئین در دوران شیردهی می‌تواند باعث مشکلات خواب، تحریک‌پذیری و افزایش فعالیت روده در نوزادان شیرخوار شود.

کودکان:

کافئین زمانی که توسط کودکان و نوجوانان در مقادیر متداول موجود در مواد غذایی مصرف شود، احتمالاً بی‌خطر است.

اختلالات اضطرابی:

کافئین ممکن است این شرایط را بدتر کند. در صورت داشتن اضطراب، کافئین را با احتیاط و در مقادیر کم مصرف کنید.

اختلال دوقطبی:

مصرف بیش از حد کافئین ممکن است این شرایط را بدتر کند. در صورت داشتن اختلال دوقطبی، کافئین را با احتیاط و در مقادیر کم مصرف کنید.

اختلالات خونریزی:

کافئین ممکن است اختلالات خونریزی را تشدید کند. در صورت داشتن اختلال خونریزی، در مصرف کافئین احتیاط کنید.

مشکلات قلبی:

کافئین می‌تواند در افراد حساس باعث ضربان نامنظم قلب شود. در مصرف کافئین احتیاط کنید.

دیابت:

کافئین ممکن است بر نحوه استفاده بدن از قند تأثیر بگذارد. اگر دیابت دارید، در مصرف کافئین احتیاط کنید.

اسهال:

کافئین، به ویژه زمانی که به مقدار زیاد مصرف شود، ممکن است اسهال را بدتر کند.

صرع:

افراد مبتلا به صرع باید از مصرف کافئین در دوزهای بالا خودداری کنند. دوزهای پایین کافئین باید با احتیاط مصرف شود.

آب سیاه (گلوکوم):

کافئین فشار داخل چشم را افزایش می‌دهد. این افزایش در عرض ۳۰ دقیقه رخ می‌دهد و تا حداقل ۹۰ دقیقه پس از نوشیدن نوشیدنی‌ های کافئین‌دار ادامه می‌یابد.

فشار خون بالا:

مصرف کافئین ممکن است فشار خون را در افراد مبتلا به فشار خون بالا افزایش دهد. اما به نظر نمی‌رسد این موضوع نگرانی عمده‌ای در افرادی که به طور منظم کافئین مصرف می‌کنند، باشد.

بی‌اختیاری ادرار:

کافئین می‌تواند کنترل مثانه را با افزایش دفعات ادرار و احساس فوریت در ادرار کردن، بدتر کند.

سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS):

کافئین، به ویژه زمانی که به مقدار زیاد مصرف شود، ممکن است اسهال را در افراد مبتلا به IBS بدتر کند.

پوکی استخوان:

کافئین می‌تواند میزان کلسیم دفع شده از طریق ادرار را افزایش دهد. اگر پوکی استخوان یا تراکم استخوان پایین دارید، مصرف کافئین باید به کمتر از ۳۰۰ میلی‌گرم در روز (تقریباً معادل ۲ تا ۳ فنجان قهوه) محدود شود.

بیماری پارکینسون:

مصرف همزمان کافئین با کراتین ممکن است باعث تشدید بیماری پارکینسون شود. اگر بیماری پارکینسون دارید و کراتین مصرف می‌کنید، در مصرف کافئین احتیاط کنید.

اسکیزوفرنی:

کافئین ممکن است علائم اسکیزوفرنی را بدتر کند.

تداخلات

کافئین و افدرین:

مصرف همزمان کافئین با افدرین ممکن است باعث تحریک بیش از حد و گاهی عوارض جانبی جدی و مشکلات قلبی شود. محصولات حاوی کافئین و افدرین را همزمان مصرف نکنید.

آدنوزین (آدنوکارد) و کافئین:

کافئین ممکن است اثرات آدنوزین را مسدود کند. پزشکان اغلب از آدنوزین برای انجام  تست استرس قلبی استفاده می‌کنند. مصرف محصولات حاوی کافئین را حداقل ۲۴ ساعت قبل از این تست متوقف کنید.

آنتی‌بیوتیک‌ها (آنتی‌بیوتیک‌های کینولون) و کافئین:

برخی آنتی‌بیوتیک‌ ها می‌توانند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهند. مصرف این داروها همراه با کافئین ممکن است خطر عوارض جانبی از جمله بی‌قراری، سردرد، افزایش ضربان قلب و سایر موارد را افزایش دهد.

سایمتیدین و کافئین:

سایمتیدین می‌تواند سرعت تجزیه کافئین در بدن شما را کاهش دهد. مصرف سایمتیدین همراه با کافئین ممکن است احتمال عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد، تپش قلب و سایر موارد را افزایش دهد.

کلوزاپین (کلوزاریل) و کافئین:

کافئین سرعت تجزیه کلوزاپین در بدن را کاهش می‌دهد. مصرف کافئین همراه با کلوزاپین می‌تواند اثرات و عوارض جانبی کلوزاپین را افزایش دهد.

دیپیریدامول و کافئین:

کافئین ممکن است اثرات دیپیریدامول را مسدود کند. پزشکان اغلب از دیپیریدامول برای انجام تست استرس قلبی استفاده می‌کنند. مصرف محصولات حاوی کافئین را حداقل ۲۴ ساعت قبل از تست استرس قلبی متوقف کنید.

دیسولفیرام و کافئین:

دیسولفیرام می‌تواند سرعت دفع کافئین از بدن را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با دیسولفیرام ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، بیش‌فعالی، تحریک‌پذیری و سایر موارد را افزایش دهد.

استروژن و کافئین:

استروژن می‌تواند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با استروژن ممکن است عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و تپش قلب را افزایش دهد.

فلووکسامین و کافئین:

فلووکسامین می‌تواند سرعت تجزیه کافئین در بدن را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با فلووکسامین ممکن است اثرات و عوارض جانبی کافئین را افزایش دهد.

لیتیوم و کافئین:

کافئین می‌تواند سرعت دفع لیتیوم از بدن شما را افزایش دهد. اگر محصولات حاوی کافئین مصرف می‌کنید و لیتیوم نیز استفاده می‌کنید، مصرف محصولات کافئین‌دار را به طور ناگهانی قطع نکنید. در عوض، مصرف را به تدریج کاهش دهید. توقف سریع کافئین می‌تواند عوارض جانبی لیتیوم را افزایش دهد.

داروهای ضد افسردگی (MAOIs) و کافئین:

این نگرانی وجود دارد که کافئین می‌تواند با داروهای خاصی به نام MAOIs تداخل کند. اگر کافئین با این داروها مصرف شود، ممکن است خطر عوارض جانبی جدی از جمله تپش قلب و فشار خون بسیار بالا را افزایش دهد.

برخی از مهارکننده‌ های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) رایج شامل فنلزین (Nardil)، سلژیلین (Zelapar) و ترانیل سیپرومین (Parnate) میباشند.

داروهای ضد انعقاد/ ضد پلاکت و کافئین:

کافئین ممکن است لخته شدن خون را کند کند. مصرف کافئین همراه با داروهایی که آنها نیز لخته شدن خون را کند می‌کنند، ممکن است خطر کبودی و خونریزی را افزایش دهد.

پنتوباربیتال و کافئین :

اثرات محرک کافئین می‌تواند اثرات خواب‌ آور پنتوباربیتال را مسدود کند.

ریلوزول و کافئین:

مصرف کافئین همراه با ریلوزول ممکن است سرعت تجزیه ریلوزول در بدن را کاهش دهد. این امر ممکن است اثرات و عوارض جانبی ریلوزول را افزایش دهد.

داروهای محرک و کافئین:

محرک‌ها، مانند آمفتامین‌ ها و کوکائین، سیستم عصبی را سرعت می‌بخشند. با تسریع سیستم عصبی، دارو های محرک می‌توانند فشار خون را افزایش داده و ضربان قلب را تند کنند. کافئین نیز می‌تواند سیستم عصبی را تسریع کند.

مصرف کافئین همراه با دارو های محرک ممکن است باعث مشکلات جدی از جمله افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا شود.

تئوفیلین و کافئین:

کافئین به روشی مشابه تئوفیلین عمل می‌کند. کافئین همچنین می‌تواند سرعت دفع تئوفیلین از بدن را کاهش دهد. مصرف تئوفیلین همراه با کافئین ممکن است اثرات و عوارض جانبی تئوفیلین را افزایش دهد.

وراپامیل و کافئین:

وراپامیل می‌تواند سرعت دفع کافئین از بدن را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با وراپامیل می‌تواند خطر عوارض جانبی کافئین از جمله بی‌قراری، سردرد و افزایش ضربان قلب را افزایش دهد.

داروهای آسم (آگونیست‌های بتا-آدرنرژیک) و کافئین:

کافئین می‌تواند موجب تحریک قلب شود. برخی دارو های آسم نیز می‌توانند قلب را تحریک کنند. مصرف کافئین با برخی دارو های آسم ممکن است باعث تحریک بیش از حد و ایجاد مشکلات قلبی شود.

کاربامازپین (تگرتول) و کافئین:

کافئین ممکن است اثرات کاربامازپین را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با کاربامازپین می‌تواند اثرات آن را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی افراد افزایش دهد.

اتوسوکسیماید و کافئین:

اتوسوکسیماید برای کنترل انواع خاصی از تشنج‌ ها استفاده می‌شود. کافئین ممکن است اثرات اتوسوکسیماید را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با اتوسوکسیماید ممکن است اثرات آن را کاهش داده و خطر تشنج را افزایش دهد.

فلبامات و کافئین:

فلبامات برای کنترل انواع خاصی از تشنج‌ ها استفاده می‌شود. کافئین ممکن است اثرات فلبامات را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با فلبامات ممکن است اثرات آن را کاهش داده و خطر تشنج را افزایش دهد.

فلوتامید و کافئین:

بدن، فلوتامید را تجزیه می‌کند تا آن را دفع کند. کافئین ممکن است سرعت تجزیه فلوتامید در بدن را کاهش دهد. مصرف کافئین همراه با فلوتامید ممکن است اثرات و عوارض جانبی فلوتامید را افزایش دهد.

فنوباربیتال و کافئین:

فنوباربیتال برای کنترل برخی انواع تشنج استفاده می‌شود. کافئین ممکن است اثرات فنوباربیتال را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی بیماران افزایش دهد.

فنی توئین و کافئین:

فنی توئین برای کنترل برخی انواع تشنج استفاده می‌شود. کافئین ممکن است اثرات فنی توئین را کاهش دهد. مصرف کافئین با فنی توئین ممکن است اثرات آن را کاهش داده و خطر تشنج را افزایش دهد.

والپروات و کافئین:

والپروات برای کنترل برخی انواع تشنج استفاده می‌شود. کافئین ممکن است اثرات والپروات را کاهش داده و خطر تشنج را در برخی بیماران افزایش دهد.

داروهای ادرارآور و کافئین:

کافئین می‌تواند سطح پتاسیم را کاهش دهد. دارو های ادرار اور نیز می‌توانند سطح پتاسیم را کاهش دهند. مصرف کافئین همراه با این دارو ها ممکن است باعث افت بیش از حد سطح پتاسیم شود.

نیکوتین و کافئین:

مصرف کافئین همراه با نیکوتین ممکن است خطر افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا را افزایش دهد.

پیوگلیتازون و کافئین:

کافئین ممکن است مقدار پیوگلیتازونی که بدن جذب می‌کند را افزایش دهد. بنابراین مصرف کافئین ممکن است اثرات و عوارض جانبی پیوگلیتازون را افزایش دهد.

دوز مصرفی

کافئین در بسیاری از غذا ها و نوشیدنی‌ ها از جمله قهوه، چای، شکلات و بسیاری از نوشیدنی‌ های ورزشی و انرژی‌ زا یافت می‌شود.

به عنوان دارو، کافئین اغلب توسط بزرگسالان در دوزهای ۲۶۰–۵۰ میلی‌گرم به صورت خوراکی در روز قابل استفاده است. برای تعیین نوع محصول و دوز مناسب برای شرایط خاص، با پزشک و یا داروساز مشورت کنید.

گلوکورونولاکتون

گلوکورونولاکتون یک ماده شیمیایی است که می‌تواند توسط بدن ساخته شود. همچنین در مواد غذایی یافت میشود.

گلوکورونولاکتون معمولاً به عنوان یک ماده تشکیل‌ دهنده در نوشیدنی‌ های انرژی زا برای افزایش تمرکز و بهبود عملکرد ورزشی استفاده می‌شود.

اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه:

گلوکورونولاکتون در صورتی که در مقادیر موجود در مواد غذایی مصرف شود، ایمن است.

بارداری و شیردهی:

اطلاعات قابل اعتماد کافی در رابطه با ایمنی گلوکورونولاکتون در دوران بارداری یا شیردهی در دسترس نمیباشد. جانب احتیاط را رعایت کنید و به مقادیر موجود در مواد غذایی بسنده کنید.

کودکان:

اطلاعات قابل اعتماد کافی در خصوص مصرف گلوکورونولاکتون در کودکان وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کنید و به مقادیر موجود در مواد غذایی بسنده کنید.

دوز مصرفی:

دوز مناسب گلوکورونولاکتون به عوامل مختلفی مانند سن، وضعیت سلامت فرد و چندین عامل دیگر بستگی دارد. در حال حاضر اطلاعات علمی کافی برای تعیین محدوده دوز مناسب برای گلوکورونولاکتون وجود ندارد.

به خاطر داشته باشید که محصولات طبیعی لزوماً همیشه ایمن نیستند و دوز مصرفی می‌تواند بسیار مهم باشد. حتماً دستورالعمل‌ های مربوطه روی برچسب محصولات را رعایت کرده و قبل از استفاده، با داروساز و یا پزشک مشورت کنید.

B کمپلکس

ویتامین‌های گروه B مجموعه‌ ای از ویتامین‌ها هستند که عملکرد های مهمی در بدن دارند. بسیاری از این ویتامین‌ ها به بدن شما کمک می‌کنند تا انرژی تولید کند. آن‌ ها برای رشد و عملکرد سلول‌ های شما نیز اهمیت دارند. همه این ویتامین‌ ها محلول در آب هستند، به این معنی که بدن شما معمولاً ویتامین‌ های B اضافی که نیاز ندارد را دفع می‌کند. بیشتر افراد ویتامین‌های B مورد نیاز خود را از رژیم غذایی دریافت می‌کنند.

هشت ویتامین B وجود دارد که در جوشان انرژی یوروویتال پنج نوع آن وجود دارد و شامل موارد زیر است:

سیانوکوبالامین (ویتامین B12)
نیاسین یا نیاسینامید (ویتامین B3)
پانتوتنیک اسید (ویتامین B5)
پیریدوکسین (ویتامین B6)
ریبوفلاوین (ویتامین B2)

محصولات ویتامین B کمپلکس می‌توانند به افزایش سطح انواع ویتامین‌ های B در بدن کمک کنند. این محصولات ممکن است به دلایل دیگری مانند افزایش سطح انرژی نیز مورد استفاده قرار گیرند.

عوارض جانبی:

واکنش‌ های آلرژیک شدید:

ویتامین B کمپلکس ممکن است باعث واکنش‌ های آلرژیک شود که می‌تواند جدی باشد. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، مصرف ویتامین B کمپلکس را قطع کنید و فوراً به پزشک مراجعه کنید.

· مشکلات تنفسی یا خس‌خس سینه
· تپش قلب
· تب یا احساس ناخوشی عمومی
· تورم غدد لنفاوی
· تورم صورت، لب‌ها، دهان، زبان یا گلو
· مشکل در بلع یا احساس تنگی گلو
· خارش یا بثورات پوستی
·کهیر که بسته به رنگ پوست شما می‌تواند قرمز، صورتی، سفید یا قهوه‌ای باشد
· حالت تهوع یا استفراغ
· سرگیجه، احساس سبکی سر یا غش
· کرامپ معده
· درد مفاصل