شربت ایمونیس immunace

ایمونیس چیست؟

ایمونیس مولتی مینرال تخصصی تقویت کننده سیستم ایمنی می باشد که به کمک آنتی اکسیدان ها از سلول ها در برابر رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو محافظت می کند.

ویتامین ث

ویتامین سی یک ویتامین ضروری  است که باید از طریق رژیم غذایی تامین شود. منابع آن شامل میوه‌ ها و سبزیجات تازه و مرکبات است.

بدن برای رشد و عملکرد صحیح به ویتامین سی نیاز دارد. این ویتامین نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی بدن ایفا می‌کند. معمولا از ویتامین سی برای پیشگیری و درمان سرما خوردگی معمولی استفاده میشود.

عوارض جانبی

ویتامین سی برای بیشتر افراد بی‌ خطر است. در برخی افراد، ممکن است باعث عوارضی مانند گرفتگی معده، حالت تهوع، سوزش سر دل و سردرد شود. احتمال بروز این عوارض در دوز های بالاتر افزایش مییابد. مصرف بیش از ۲۰۰۰ میلی‌گرم در روز احتمالا ناامن است و ممکن است باعث سنگ کلیه و اسهال شدید شود.

هشدار ها و موارد احتیاط ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف ویتامین سی به صورت خوراکی در دوران بارداری در مقادیر حداکثر ۲۰۰۰ میلی‌ گرم در روز برای افراد ۱۹ سال به بالا و ۱۸۰۰ میلی‌گرم در روز برای افراد ۱۴ تا ۱۸ سال، بی خطر است.

· نوزادان و کودکان:

ویتامین سی در صورت مصرف مناسب بی‌ خطر است. مصرف مقادیر بیشتر از ۴۰۰ میلی‌ گرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ سال، ۶۵۰ میلی‌گرم برای کودکان ۴ تا ۸ سال، ۱۲۰۰ میلی‌گرم برای کودکان ۹ تا ۱۳ سال و ۱۸۰۰ میلی‌گرم برای نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ سال، خطرناک است.

· مصرف الکل:

افرادی که به طور منظم الکل مصرف میکنند، به ویژه افرادی که بیماری‌ های دیگری دارند، اغلب دچار کمبود ویتامین سی هستند.

· سرطان:

سلول‌ های سرطانی غلظت بالایی از ویتامین سی را جمع میکنند. بنابراین از مصرف ویتامین ث باید خودداری شود.

· بیماری مزمن کلیوی:

بیماری مزمن کلیه ممکن است خطر کمبود ویتامین سی را افزایش دهد. مکمل‌ های ویتامین سی همچنین ممکن است میزان اگزالات در ادرار برخی افراد را افزایش دهند. مقدار زیاد اگزالات در ادرار میتواند خطر نارسایی کلیه را در افراد مبتلا به بیماری کلیوی افزایش دهد.

· کمبود آنزیم G6PD:

مقادیر زیاد ویتامین سی میتواند باعث تخریب گلبول‌ های قرمز خون در افراد مبتلا به فاویسم شود. بنابراین از مصرف مقادیر بیش از حد ویتامین سی خودداری کنید.

· مصرف سیگار و تنباکو:

سیگار کشیدن و جویدن تنباکو سطح ویتامین سی را کاهش میدهد. بنابراین این افراد باید ویتامین سی بیشتری در رژیم غذایی خود مصرف کنند.

تداخلات دارویی

· استروژن‌ ها
· فلوفنازین
· داروهای شیمی درمانی (عوامل آلکیله کننده)
· نیاسین
· وارفارین
· لووتیروکسین

· سالسیلات
· استامینوفن
· آلومینیوم
· آسپرین
· ایندیناویر

دوز مصرفی

· برای مردان ۱۹ سال به بالا: ۹۰ میلیگرم در روز
· برای زنان ۱۹ سال به بالا: ۷۵ میلی‌گرم در روز
· دوران بارداری: برای افراد ۱۹ تا ۵۰ ساله، ۸۵ میلیگرم در روز و افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله، ۸۰ میلیگرم در روز
· دوران شیردهی: افراد ۱۹ تا ۵۰ ساله، ۱۲۰ میلیگرم در روز و افراد ۱۴ تا ۱۸ ساله، ۱۱۵ میلیگرم در روز

ویتامین D

ویتامین D یک ویتامین ضروری است که به تنظیم کلسیم و فسفر در بدن کمک میکند. همچنین در حفظ تراکم استخوان نقش دارد. ویتامین D در ماهی، تخم مرغ و شیر غنی شده یافت می‌شود. همچنین هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار میگیرد، در پوست ساخته میشود.

مکمل‌های ویتامین D معمولاً برای درمان و پیشگیری از کمبود ویتامین D، برای استخوان‌ های ضعیف و شکننده، پوسیدگی دندان، پسوریازیس و تب یونجه استفاده میشوند.

حفظ سطح ویتامین D بسیار مهم است. این کار را میتوان با مصرف روزانه ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ واحد ویتامین D یا سپری کردن ۱۵ تا ۳۰ دقیقه در روز زیر نور آفتاب انجام داد. افرادی که به اندازه کافی نور خورشید دریافت نمیکنند و افراد ۶۵ سال به بالا در معرض خطر بیشتری برای کمبود ویتامین D هستند.

عوارض جانبی

· ویتامین D در مقادیر توصیه شده بی خطر است.
· برخی عوارض مصرف بیش از حد ویتامین D شامل ضعف، خشکی دهان، حالت تهوع و استفراغ است.
· مصرف ویتامین D در طولانی مدت به مقدار بیش از ۴۰۰۰ واحد (۱۰۰ میکروگرم) در روز ممکن است موجب سمیت شود.

هشدارها و موارد احتیاط ویژه

· بارداری و شیردهی: ویتامین D در دوران بارداری و شیردهی در صورت استفاده کمتر از ۴۰۰۰ واحد (۱۰۰ میکروگرم) در روز بی خطر است.
· کودکان: ویتامین D در کودکان در مقادیر توصیه شده بی خطر است. مقادیر مجاز توصیه شده به شرح زیر است.
· نوزادان ۰-۶ ماه نباید بیش از ۱۰۰۰ واحد (۲۵ میکروگرم) در روز مصرف کنند.
· نوزادان ۶-۱۲ ماه نباید بیش از ۱۵۰۰ واحد (۳۷.۵ میکروگرم) در روز مصرف کنند.
· کودکان ۱-۳ سال نباید بیش از ۲۵۰۰ واحد (۶۲.۵ میکروگرم) در روز مصرف کنند.
· کودکان ۴-۸ سال نباید بیش از ۳۰۰۰ واحد (۷۵ میکروگرم) در روز مصرف کنند.
· کودکان ۹ سال و بالاتر نباید بیش از ۴۰۰۰ واحد (۱۰۰ میکروگرم) در روز مصرف کنند.

تداخلات دارویی

· کلسیپوترین
· دیگوکسین
· دیلیتیازم
· وراپامیل
· داروهای ادرارآور (تیازید)

· داروهای متابولیزه شونده توسط کبد
· آتورواستاتین
· آلومینیوم

دوز مصرفی

· RDA برای افراد ۱-۷۰ ساله، ۶۰۰ واحد (۱۵ میکروگرم) در روز و برای افراد ۷۱ سال به بالا، ۸۰۰ واحد (۲۰ میکروگرم) در روز است.
· در دوران بارداری و شیردهی، RDA معادل ۶۰۰ واحد (۱۵ میکروگرم) در روز است.

ویتامین D همچنین پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب در پوست ساخته می‌شود. سپری کردن ۱۵-۳۰ دقیقه در روز زیر نور آفتاب برای حفظ سطح طبیعی ویتامین D در بیشتر افراد کافی است.

ویتامین B کمپلکس

ویتامین B کمپلکس محلول در آب است و معمولاً برای پیشگیری یا درمان سطح پایین ویتامین‌ های گروه B در بدن استفاده میشود. این ویتامین‌ ها به بدن در تولید انرژی و رشد و عملکرد سلول‌ ها کمک میکنند.

هشت ویتامین B که معمولاً در محصولات B کمپلکس یافت میشوند عبارتند از:

· بیوتین (B7)
· سیانوکوبالامین (B12)
· فولیک اسید (B9)
· نیاسین یا نیاسینامید (B3)
· پانتوتنیک اسید (B5)
· پیریدوکسین (B6)
· ریبوفلاوین (B2)
· تیامین (B1)

عوارض جانبی

B کمپلکس معمولاً به خوبی تحمل میشود. در صورت مشاهده علائم زیر، مصرف را آن قطع کنید.

· مشکلات تنفسی یا خس خس سینه
· تپش قلب
· تب یا احساس ناخوشی عمومی
· تورم غدد لنفاوی
· تورم صورت، لب‌ ها، دهان، زبان یا گلو
· مشکل در بلع
· خارش یا بثورات پوستی
· کهیر
· حالت تهوع یا استفراغ
· سرگیجه، احساس سبکی سر
· کرامپ معده
· درد مفاصل

هشدار ها و موارد احتیاط

در صورت شرایط زیر قبل از مصرف به پزشک خود اطلاع دهید

· بیماری سلیاک
· مصرف الکل
· رژیم غذایی گیاهخواری
· رژیم غذایی فاقد لبنیات
· جراحی کاهش وزن
· مشکلات کلیوی یا کبدی
· بیماری التهابی روده

آهن

آهن یک ماده معدنی است که بیشتر آن در گلبول‌ های قرمز و سلول‌ های عضلانی یافت می‌ شود. منابع غذایی آن شامل گوشت، ماهی، لوبیا، اسفناج و غلات می باشد.

آهن به گلبول‌های قرمز کمک می‌کند تا اکسیژن را از ریه‌ ها به سلول‌ های سراسر بدن برسانند. این ماده همچنین در بسیاری از عملکرد های مهم بدن نقش دارد.

از آهن برای پیشگیری و درمان انواع مختلف کم‌ خونی ناشی از سطوح پایین آهن استفاده می‌ شود. همچنین به بهبود بیش فعالی (ADHD)، رشد کودک، خستگی و بسیاری شرایط دیگر نیز استفاده می‌شود.

عوارض جانبی

آهن در دوزهای کمتر از «حد بالای مجاز مصرف» (UL) که ۴۵ میلی‌گرم آهن المنتال در روز است، برای اکثر افراد بی‌ خطر محسوب می‌ شود. این ماده می‌تواند عوارضی مانند ناراحتی معده، حالت تهوع و استفراغ ایجاد کند. به نظر می‌ رسد مصرف مکمل‌ های آهن همراه با غذا، عوارض جانبی را کاهش می‌ دهد، اما غذا همچنین می‌تواند از جذب آهن در بدن بکاهد.

احتیاط‌ ها و هشدارهای ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف آهن در دوزهای کمتر از حد مجاز (۴۵ میلی‌گرم آهن المنتال در روز) در دوران بارداری و شیردهی بی‌ خطر است. اما مصرف دوز های بالا به صورت خوراکی ایمن نیست. اگر کمبود آهن ندارید، روزانه بیش از ۴۵ میلی‌گرم مصرف نکنید. دوز های بالاتر می‌ تواند باعث عوارض معده مانند تهوع و استفراغ شود و حتی ممکن است خطر زایمان زودرس را افزایش دهد.

· کودکان:

مصرف آهن در دوز های کمتر از حد مجاز (۴۰ میلی‌ گرم آهن المنتال در روز) برای کودکان بی‌ خطر است. اما دوز های بالا برای کودکان خطرناک است. آهن شایع‌ ترین علت مرگ‌و میر ناشی از مسمومیت در کودکان محسوب می‌ شود.

· دیابت:

مصرف بالا ی آهن در رژیم غذایی ممکن است خطر بیماری قلبی را در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ افزایش دهد. در صورت ابتلا به دیابت، میزان مصرف آهن خود را با پزشک خود در میان بگذارید.

· همودیالیز:

آهن موجود در مکمل‌ ها ممکن است در افراد تحت همودیالیز به خوبی جذب نشود.

· تِلانژیکتازی هموراژیک ارثی (HHT):

مصرف آهن ممکن است خطر خونریزی بینی را در بیماران مبتلا به HHT افزایش دهد.

· نوزادان نارس:

دادن آهن به نوزادان نارس با سطوح پایین ویتامین E در خون می‌ تواند باعث مشکلات جدی شود. سطوح پایین ویتامین E باید قبل از دادن آهن درمان شود. بنابراین قبل از دادن آهن به یک نوزاد نارس با پزشک مشورت کنید.

· تمرینات بدنی:

آهن ممکن است در دختران جوانی که در تمرینات بدنی شرکت می‌کنند، به خوبی جذب نشود.

· آسیب مغزی تروماتیک (ضربه ناگهانی به سر):

آهن ممکن است تورم مغز را در افرادی که به تازگی دچار آسیب مغزی شده‌اند، تشدید کند.

تداخلات دارویی

· آنتی‌بیوتیک‌ های کینولون
· آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین
· بیس‌فسفونات ها
· کلرامفنیکل
· لوودوپا
· لووتیروکسین
· متیل‌دوپا
· مایکوفنولات
· پنیسیلامین
· داروهای HIV/AIDS (مهارکننده‌های اینتگراز)
· بیکتگراویر/امتریسیتابین/تنوفوویر
· دنوسوماب پرولیا

دوز مصرفی

آهن در بسیاری از غذا ها از جمله گوشت گاو، جگر، گوشت بره، گوشت خوک، ژامبون، مرغ، ماهی، اسفناج و لوبیا یافت می‌ شود. مقدار مجاز توصیه شده روزانه (RDA) به شرح زیر است:

مردان ۱۹ سال و بالاتر و زنان ۵۱ سال و بالاتر: ۸ میلی‌گرم

زنان ۱۹-۵۰ سال: ۱۸ میلی‌ گرم

دوران بارداری: ۲۷ میلی‌ گرم
دوران شیردهی: برای افراد ۱۴-۱۸ سال، ۱۰ میلی‌گرم و برای افراد ۱۹-۵۰ سال، ۹ میلی‌گرم

در کودکان، مقدار توصیه شده بر اساس سن متفاوت است. روزانه بیش از ۴۵ میلی‌گرم آهن مصرف نکنید، مگر تحت نظارت پزشک. برای تعیین نوع محصول و دوز مناسب برای شرایط خاص خود، با پزشک مشورت کنید.

منیزیوم

منیزیم یک ماده معدنی است که بدن شما برای عملکرد صحیح عضلانی به آن نیاز دارد. این ماده به صد ها فرآیند مهم بدن از جمله عملکرد عضلات و اعصاب کمک میکند همچنین به استحکام استخوان‌ها، سلامت قلب و تنظیم قند خون کمک می‌کند و در بالا نگه داشتن سطح انرژی بدن نقش دارد.

دوز مصرفی

مقادیر مجاز توصیه شده روزانه (RDA) برای منیزیم به این شرح است:
۱۹-۳۰ سال: ۴۰۰ میلی‌ گرم (مردان) و ۳۱۰ میلی‌ گرم (زنان)
۳۱ سال و بالاتر: ۴۲۰ میلی‌ گرم (مردان) و ۳۲۰ میلی‌ گرم (زنان)
بارداری: ۱۴-۱۸ سال: ۴۰۰ میلی‌ گرم ۱۹-۳۰ سال:۳۵۰ میلی‌ گرم ۳۱-۵۰ سال:۳۶۰ میلی‌ گرم
شیردهی: ۱۴-۱۸ سال: ۳۶۰ میلی‌ گرم ۱۹-۳۰ سال: ۳۱۰ میلی‌ گرم ۳۱-۵۰ سال: ۳۲۰ میلی‌ گرم
حداکثر سطح مصرف روزانه (UL) برای منیزیم برای افراد بالای ۸ سال و افراد باردار و شیرده، ۳۵۰ میلی‌ گرم است.

عوارض جانبی

منیزیم برای بیشتر افراد در صورت مصرف در محدوده ی مجاز، بیخطر است. دوز های کمتر از ۳۵۰ میلی‌ گرم در روز برای بیشتر بزرگسالان ایمن است. در برخی افراد، منیزیم ممکن است باعث ناراحتی معده، حالت تهوع، استفراغ، اسهال و عوارض جانبی دیگر شود. در صورت مصرف در مقادیر بسیار زیاد (بیشتر از ۳۵۰ میلی‌گرم در روز)، منیزیم ایمن نیست. دوزهای بالا ممکن است باعث تجمع بیش از حد منیزیم در بدن شود و عوارض جانبی جدی از جمله ضربان قلب نامنظم، فشار خون پایین، گیجی، کاهش سرعت تنفس، کما و مرگ را به دنبال داشته باشد.

هشدارها و احتیاط‌ های ویژه

بارداری و شیردهی:

منیزیم برای افراد باردار یا شیرده در صورتیکه که به صورت خوراکی در دوز های کمتر از ۳۵۰ میلیگرم در روز مصرف شود، ایمن است. مصرف خوراکی منیزیم در دوز های بالا میتواند باعث اسهال و افزایش سطح منیزیم در خون شود.

کودکان:

منیزیم برای بیشتر کودکان هنگامی که به‌صورت خوراکی و به‌ اندازه مصرف شود بیخطر است.حداکثر دوز مجاز منیزیوم در کودکان به شرح زیر است:

۶۵ میلیگرم برای کودکان ۱ تا ۳ سال

۱۱۰ میلیگرم برای کودکان ۴ تا ۸ سال

۳۵۰ میلیگرم برای کودکان بالاتر از ۸ سال

اعتیاد به الکل:

سوء مصرف الکل خطر کمبود منیزیم را افزایش میدهد.

اختلالات خون‌ ریزی:

به نظر میرسد منیزیم باعث کاهش سرعت لخته شدن خون می‌شود.

دیابت:

دیابت خطر کمبود منیزیم را افزایش میدهد.

بلوک قلبی:

مصرف دوز های بالای منیزیم در افراد مبتلا به بلوک قلبی خطرناک است.

تداخلات دارویی

لوودوپا/کاربیدوپا

آمینوگلیکوزیدها

کینولون‌ ها

آنتی‌بیوتیک‌ تتراسایکلین

بیس‌فسفونات‌ها

دارو های فشار خون (مسدودکننده‌ های کانال کلسیم)

شل‌ کننده‌ های عضلانی

دارو های ادرارآور (دیورتیک‌های نگهدارنده پتاسیم)

داروهای ضد انعقاد/ضد پلاکت

دیگوکسین (لانوکسین)

دارو های دیابت (سولفونیل اوره‌ ها)

تداخل آنتی‌اسید ها

گاباپنتین (نورونتین)

کتامین

سوولامر

منگنز

منگنز یک ماده معدنی ضروری برای عملکرد صحیح بدن است. این ماده در مواد غذایی مانند آجیل، غلات کامل و سبزیجات برگ‌دار یافت می‌ شود.

این ماده در بسیاری از فرآیند های شیمیایی از جمله متابولیسم کلسترول، کربوهیدرات‌ ها و پروتئین نقش دارد. همچنین در تشکیل استخوان نیز مؤثر است.

عوارض جانبی

· برای بزرگسالان ۱۹ سال و بالاتر، مصرف حداکثر ۱۱ میلی‌ گرم در روز ایمن است.

· منگنز اضافی در بدن می‌ تواند عوارض جدی از جمله مشکلات استخوانی و علائم مشابه بیماری پارکینسون (مانند لرزش) ایجاد کند.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

کودکان:

· حداکثر دوز مجاز روزانه در کودکان به شرح زیر است:
· ۱-۳ سال: ۲ میلی‌  گرم
· ۴-۸ سال: ۳ میلی‌ گرم
· ۹-۱۳ سال: ۶ میلی‌ گرم
· ۱۴-۱۸ سال: ۹ میلی‌ گرم

بارداری و شیردهی:

·حداکثر دوز مجاز روزانه در دوران بارداری و شیردهی به شرح زیر است:
· ۱۹ سال و بالاتر: ۱۱ میلی‌ گرم در روز
· زیر ۱۹ سال: ۹ میلی‌ گرم در روز

بیماری کبدی:

· بیماران با مشکلات کبدی مزمن در دفع منگنز مشکل دارند و این ماده می‌ تواند در بدن تجمع یافته و عوارض ایجاد کند.

کم‌خونی فقر آهن:

· این افراد منگنز را بیشتر جذب می‌ کنند، بنابراین باید مراقب مصرف بیش از حد باشند.

تداخلات دارویی

آنتی‌ بیوتیک‌ های کینولون:

· منگنز می‌ تواند به این آنتی‌ بیوتیک‌ ها در معده متصل شده و از جذب آن‌ها بکاهد. برای پیشگیری از این تداخل، مکمل منگنز را حداقل یک ساعت پس از مصرف آنتی‌ بیوتیک مصرف کنید.

آنتی‌بیوتیک‌ های تتراسایکلین:

· مشابه کینولون‌ ها، منگنز جذب این آنتی‌ بیوتیک‌ ها را کاهش می‌ دهد. مکمل را دو ساعت قبل یا چهار ساعت پس از آنتی‌ بیوتیک مصرف کنید.

دوز مصرفی

· مردان ۱۹ سال و بالاتر: ۲.۳ میلی‌ گرم در روز
· زنان ۱۹ سال و بالاتر: ۱.۸ میلی‌ گرم در روز

سلنیوم

سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است که در خاک، آب و برخی مواد غذایی یافت می‌ شود. این ماده نقش مهمی در بسیاری از فرآیند های بدن ایفا می‌ کند.

سلنیوم اثرات آنتی‌ اکسیدانی را در بدن افزایش می‌ دهد. گوشت خرچنگ، ماهی، مرغ و گندم معمولاً منابع غذایی خوبی هستند.

معمولاً از سلنیوم برای کمبود سلنیوم و کاهش خطر فشار خون بالا در دوران بارداری استفاده می‌ شود. همچنین برای سرطان پروستات، عوارض ناشی از دارو های استاتین، سطح کلسترول غیرطبیعی، آب مروارید و بسیاری شرایط دیگر نیز کاربرد دارد.

عوارض جانبی

· سلنیوم زمانی که به‌صورت کوتاه‌ مدت و در دوز های کمتر از ۴۰۰ میکرو گرم در روز مصرف شود، بی‌ خطر است.
· اما سلنیوم زمانی که در دوز های بالا یا برای مدت طولانی مصرف شود، ممکن است ایمن نباشد.
· مصرف دوز های بالای ۴۰۰ میکروگرم در روز می‌ تواند خطر ابتلا به مسمومیت با سلنیوم را افزایش دهد.
· مصرف دوز های پایین‌تر برای مدت طولانی می‌ تواند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد.
· سلنیوم می‌ت واند باعث ناراحتی معده، سردرد و بثورات پوستی شود.
· دوزهای بالا می‌ توانند باعث ریزش مو، خستگی، حالت تهوع، استفراغ و کاهش وزن شوند.
· دوزهای بسیار بالا می‌ توانند منجر به نارسایی اندام و مرگ شوند.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

بارداری و شیردهی:

· سلنیوم زمانی که به‌صورت کوتاه‌ مدت و کمتر از ۴۰۰ میکروگرم در روز استفاده شود، بی‌خطر است.
· سلنیوم زمانی که به صورت خوراکی در دوز های بالای ۴۰۰ میکروگرم در روز مصرف شود، ایمن نیست. این دوز ممکن است باعث مسمومیت شود.

کودکان:

· سلنیوم زمانی که به صورت خوراکی و به میزان مناسب مصرف شود، بی خطر است.
· به نظر می‌ رسد سلنیوم در صورت استفاده کوتاه‌ مدت در دوزهای زیر بی‌ خطر باشد:
· نوزادان تا ۶ ماه: کمتر از ۴۵ میکروگرم روزانه
· نوزادان ۷-۱۲ ماه: کمتر از ۶۰ میکروگرم روزانه
· کودکان ۱-۳ سال: کمتر از ۹۰ میکروگرم روزانه
· کودکان ۴-۸ سال: کمتر از ۱۵۰ میکروگرم روزانه
· کودکان ۹-۱۳ سال: کمتر از ۲۸۰ میکروگرم روزانه
· کودکان ۱۴ سال به بالا: کمتر از ۴۰۰ میکروگرم روزانه

بیماری‌ های خود ایمنی:

سلنیوم ممکن است سیستم ایمنی را تحریک کند. افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی مانند ام اس (MS)، لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، آرتریت روماتوئید (RA) و سایرین باید از مصرف مکمل‌ های سلنیوم خودداری کنند.

همودیالیز:

سطح سلنیوم خون در افراد تحت همودیالیز ممکن است پایین باشد. برخی افراد ممکن است نیاز به مکمل سلنیوم داشته باشند.

کم‌کاری تیروئید (هیپوتیروئیدی):

مصرف سلنیوم می‌تواند کم‌ کاری تیروئید را به ویژه در افراد مبتلا به کمبود ید بدتر کند. در این صورت، باید ید را همراه با سلنیوم مصرف کنید.

سرطان پوست:

در افرادی که سابقه سرطان پوست غیرملانوما داشته‌ اند، استفاده طولانی‌ مدت از مکمل‌ های سلنیوم ممکن است خطر عود سرطان را کمی افزایش دهد. اگر سابقه سرطان پوست دارید، از مصرف طولانی‌ مدت مکمل‌ های سلنیوم خودداری کنید.

عمل جراحی:

سلنیوم ممکن است خطر خونریزی در حین و بعد از عمل را افزایش دهد. مصرف سلنیوم را حداقل ۲ هفته قبل از یک عمل برنامه‌ ریزی شده متوقف کنید.

تداخلات دارویی

داروهای آرام‌ بخش (باربیتورات‌ها)

وارفارین (کومادین)

داروهای ضد انعقاد / ضد پلاکت

نیاسین

داروهای سرکوب‌ کننده سیستم ایمنی

قرص‌ های پیشگیری از بارداری

دوز مصرفی

سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است که در مواد غذایی از جمله گوشت خرچنگ، ماهی، مرغ و گندم یافت می‌شود.

· RDA برای همه افراد ۱۹ سال و بالاتر: ۵۵ میکروگرم در روز
· در دوران بارداری: ۶۰ میکروگرم در روز
· در دوران شیردهی: ۷۰ میکروگرم در روز
· در کودکان: RDA بستگی به سن دارد.

ید

ید یک عنصر ضروری برای عملکرد غده تیروئید است. بدن انسان قادر به تولید ید نیست، بنابراین باید آن را از طریق رژیم غذایی دریافت کند. این ماده به برخی از مواد غذایی و همچنین به نمک خوراکی اضافه می‌ شود.

عوارض جانبی

مصرف ید تا حداکثر ۱۱۰۰ میکروگرم در روز بی‌ خطر است. مصرف مقادیر زیاد یا استفاده طولانی‌ مدت از ید ایمن نیست و می‌ تواند خطر عوارضی مانند مشکلات تیروئید را افزایش دهد. ید به مقدار زیاد می‌ تواند باعث ایجاد طعم فلزی در دهان، درد دندان و لثه، سوزش در دهان و گلو و ناراحتی معده شود.

هشدار ها و احتیاط‌ های ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف خوراکی ید به میزان توصیه‌ شده بی‌ خطر است. اگر بالای ۱۸ سال سن دارید، بیش از ۱۱۰۰ میکروگرم ید در روز مصرف نکنید؛ اگر بین ۱۴ تا ۱۸ سال سن دارید، بیش از ۹۰۰ میکروگرم در روز مصرف نکنید. مصرف خوراکی ید در دوزهای بالا ایمن نیست و ممکن است باعث ایجاد مشکلات تیروئید در نوزاد شود.

· کودکان:

مصرف خوراکی ید در دوزهای مناسب بی خطر است. حداکثر دوز مجاز به شرح زیر است:

۲۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۱ تا ۳ سال

۳۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۴ تا ۸ سال

۶۰۰ میکروگرم در روز برای کودکان ۹ تا ۱۳ سال

۹۰۰ میکروگرم در روز برای نوجوانان

· اختلالات تیروئید:

استفاده طولانی یا دوز های بالای ید ممکن است برخی اختلالات تیروئید از جمله کم‌ کاری تیروئید، بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر) یا تومور تیروئید را تشدید کند. همچنین، افراد مبتلا به بیماری خودایمنی تیروئید ممکن است به اثرات مضر ید حساس باشند.

تداخلات دارویی

· آمیودارون
· لیتیوم
· داروهای پرکاری تیروئید

دوز مصرفی

ید یک ماده مغذی ضروری است که در نمک ید دار، محصولات دریایی مانند جلبک، و همچنین تخم‌ مرغ و شیر گاو یافت می‌ شود. مقدار مجاز توصیه‌شده روزانه (RDA) برای آن به شرح زیر است:

· بزرگسالان: ۱۵۰ میکروگرم در روز
· در دوران بارداری: ۲۲۰ میکروگرم در روز
· در دوران شیردهی: ۲۹۰ میکروگرم در روز
مقادیر توصیه‌ شده برای کودکان بسته به سن متفاوت است.

مس

مس یک ماده معدنی است که در غذا هایی مانند گوشت جگر و قلوه، غذا های دریایی، آجیل و غلات یافت می‌ شود و در بسیاری از فرآیند های طبیعی بدن نقش دارد. این ماده عمدتاً در استخوان‌ ها و ماهیچه‌ ها ذخیره می‌ شود. کبد مقدار مس موجود در خون را تنظیم می‌ کند.

عوارض جانبی

· مس زمانی که به مقدار حداکثر ۱۰ میلی‌ گرم در روز مصرف شود، احتمالاً بی‌ خطر است.
· مس زمانی که به مقدار بیشتر مصرف شود، ایمن نیست.
· نارسایی کلیه و مرگ می‌ تواند با مصرف ۱ گرم سولفات مس رخ دهد.
· علائم اور دوز مس شامل تهوع، استفراغ، اسهال خونی، تب، درد معده، فشار خون پایین، کم‌خونی و مشکلات قلبی است.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

بارداری و شیردهی:

· مس زمانی که به میزان مناسب مصرف شود، بی‌ خطر است. افراد ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیش از ۸ میلی‌گرم و افراد ۱۹ سال به بالا نباید بیش از ۱۰ میلی‌گرم مس در روز مصرف کنند.
· مصرف خوراکی مس در دوز های بالاتر ممکن است خطرناک باشد.

کودکان:

· مس زمانی که به صورت خوراکی و به میزان مناسب مصرف شود، بی‌ خطر است. کودکان نباید بیش از حد مجاز (UL) مس مصرف کنند. این حد مجاز به شرح زیر است:
· کودکان ۱-۳ سال: ۱ میلی‌ گرم در روز
· کودکان ۴-۸ سال: ۳ میلی‌ گرم در روز
· کودکان ۹-۱۳ سال: ۵ میلی‌ گرم در روز
· نوجوانان: ۸ میلی‌گرم در روز
· مصرف مس در دوز های بالاتر ممکن است خطرناک باشد.

بیماری ویلسون:

مصرف مکمل‌ های مس می‌ تواند این بیماری را بدتر کند و ممکن است در روند درمان اختلال ایجاد کند.

تداخلات دارویی

پنیسیلامین

قرص‌های پیشگیری از بارداری

دوز مصرفی

مس یک ماده معدنی ضروری است که در غذا هایی مانند گوشت جگر، غذا های دریایی، آجیل، دانه‌ ها، غلات سبوس‌ دار، محصولات غلات و محصولات کاکائو یافت می‌ شود. مقداری که باید به صورت روزانه مصرف شود، “مقدار مجاز توصیه شده روزانه” (RDA) نامیده می‌ شود.

· برای بزرگسالان ۱۹ سال و بالاتر: RDA برابر ۹۰۰ میکروگرم در روز است.
· در دوران بارداری: RDA برابر ۱۰۰۰ میکروگرم در روز است.
· در دوران شیردهی: RDA برابر ۱۳۰۰ میکروگرم در روز است.
· در کودکان: RDA بستگی به سن دارد.

کروم

کروم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است و دو نوع می‌باشد که سه‌ ظرفیتی آن برای سلامت انسان ها ضروری است و در مواد غذایی و مکمل‌ ها یافت می‌ شود. این ماده با بهینه سازی استفاده بدن از انسولین، به طبیعی نگه داشتن سطح قند خون کمک می کند.

مردم از کروم برای کمبود کروم استفاده می‌کنند. همچنین برای دیابت، کلسترول بالا، بهبود عملکرد ورزشی، اختلال دو قطبی و بسیاری اهداف دیگر مورد استفاده قرار می گیرد.

موارد استفاده و اثربخشی

کمبود کروم: مصرف خوراکی کروم برای پیشگیری و درمان کمبود کروم مؤثر است.
دیابت: مصرف خوراکی کروم می‌تواند کنترل قند خون را در برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ بهبود بخشد. مشخص نیست که آیا در پیشگیری از دیابت یا بهبود چربی‌ خون یا فشار خون در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ موثر است یا خیر.

دوز مصرفی

کروم یک ماده معدنی کمیاب ضروری است. دوز توصیه شده روزانه به شرح زیر است:

مردان ۵۰-۱۹ سال ۳۵ میکروگرم در روز

مردان۵۱ سال و بالاتر ۳۰ میکروگرم در روز

زنان۵۰-۱۹ سال ۲۵ میکروگرم در روز

زنان۵۱ سال و بالاتر ۲۰ میکروگرم در روز

مقادیر توصیه شده برای کودکان بسته به سن متفاوت است. برای تعیین بهترین دوز برای یک بیماری خاص، با پزشک و یا داروساز مشورت کنید.

عوارض جانبی

کروم در صورت استفاده کوتاه‌ مدت احتمالاً بی‌خطر است. مصرف روزانه تا ۱۰۰۰ میکروگرم کروم تا ۶ ماه بی‌خطر  است. کروم به‌صورت روزانه در دوزهای ۲۰۰ تا ۱۰۰۰ میکروگرم تا ۲ سال نیز بی‌ خطر در نظر گرفته شده است.

برخی افراد عوارض جانبی مانند ناراحتی معده، سردرد، بی‌خوابی و تغییرات خلق و خو را تجربه می‌کنند. دوزهای بالا با عوارض جانبی جدی‌ از جمله آسیب کبدی یا کلیوی مرتبط شده است.

هشدار

بارداری:

مصرف خوراکی کروم در مقادیر مجاز، احتمالاً بی‌خطر است. میزان مجاز برای افراد ۱۸-۱۴ سال، ۲۸ میکروگرم در روز و برای افراد ۵۰-۱۹ سال، ۳۰ میکروگرم در روز است. اما حتما در دوران بارداری مکمل‌های کروم را طبق نظر پزشک متخصص مصرف کنید.

شیردهی:

مصرف خوراکی کروم در مقادیری که از سطح دریافت کافی (AI) تجاوز نکند، احتمالاً بی‌خطر است.
سطح دریافت کافی برای افراد ۱۸-۱۴ سال، ۴۴ میکروگرم در روز و برای افراد ۵۰-۱۹ سال، ۴۵ میکروگرم در روز است. اطلاعات قابل اطمینان کافی وجود ندارد که بدانیم مصرف مقادیر بالاتر کروم در دوران شیردهی بی‌خطر است یا خیر بنابراین جانب احتیاط را رعایت کنید.

کودکان:

مصرف خوراکی کروم در مقادیری که از سطح دریافت کافی (AI) تجاوز نکند، بی‌خطر است و به شرح زیر می باشد:

۰ تا ۶ ماه: ۰.۲ میکروگرم

۷ تا ۱۲ ماه: ۵.۵ میکروگرم

۱ تا ۳ سال: ۱۱ میکروگرم

۴ تا ۸ سال: ۱۵ میکروگرم
 پسران ۹ تا ۱۳ سال: ۲۵ میکروگرم

پسران ۱۴ تا ۱۸ سال: ۳۵ میکروگرم
دختران ۹ تا ۱۳ سال: ۲۱ میکروگرم

دختران ۱۴ تا ۱۸ سال: ۲۴ میکروگرم
مصرف کروم در مقادیر بالاتر از سطح دریافت کافی برای اکثر کودکان بی‌خطر است.

بیماری کلیوی:

مکمل‌ های کروم ممکن است موجب آسیب کلیوی شوند. اگر بیماری کلیوی دارید، مکمل‌ های کروم را مصرف نکنید.

بیماری کبدی:

مکمل‌ های کروم ممکن است موجب آسیب کبدی شوند. اگر بیماری کبدی دارید، مکمل‌ های کروم را مصرف نکنید.

آلرژی تماسی:

مکمل‌ های کروم می‌ توانند در افراد دارای سابقه  آلرژی تماسی باعث واکنش‌ های آلرژیک شوند. علائم شامل قرمزی، تورم و پوسته‌ریزی پوست است.

تداخلات

انسولین

لووتیروکسین

داروهای دیابت

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)

آسپرین

بتا کاروتن

بِتا-کاروتن در بدن به ویتامین A تبدیل می‌ شود و در بسیاری از میوه‌ ها و سبزیجات یافت می‌ شود.

عوارض جانبی

مصرف خوراکی بتا-کاروتن در مقادیر مناسب برای شرایط پزشکی خاص، بی‌ خطر است. اما مصرف مکمل‌ های آن برای استفاده عمومی توصیه نمی‌ شود.

مصرف مکمل‌ های بتا-کاروتن در دوزهای بالا، به‌ویژه برای طولانی‌ مدت، ایمن نیست. دوزهای بالا می‌ تواند باعث زرد یا نارنجی شدن پوست شود. همچنین ممکن است خطر مرگ، ابتلا به برخی سرطان‌ ها و سایر عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. توجه داشته باشید بتا-کاروتن موجود در غذا این اثرات را ندارد.

هشدار های ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف بتا-کاروتن در مقادیر مناسب بی‌ خطر است، اما اطلاعات کافی در مورد ایمنی دوز های بالا وجود ندارد. بنابراین جانب احتیاط را رعایت کنید.

· کودکان:

مصرف در مقادیر مناسب بی‌ خطر است.

· سابقه مواجهه با آزبست:

مکمل‌های بتا-کاروتن ممکن است خطر سرطان را افزایش دهند.

· سیگار کشیدن:

مکمل‌های بتا-کاروتن ممکن است خطر سرطان ریه، روده بزرگ و پروستات را در افراد سیگاری افزایش دهند.

تداخلات دارویی

نیاسین (ویتامین B3): نیاسین می‌ تواند سطح کلسترول خوب (HDL) را افزایش دهد. مصرف بتا-کاروتن در ترکیب با ویتامین E، ویتامین C و سلنیوم ممکن است اثرات نیاسین بر کلسترول خوب را کاهش دهد.

دوز مصرفی

بتا-کاروتن در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات یافت می‌شود. مصرف پنج واحد میوه و سبزی در روز، حدود ۶ تا ۸ میلی‌گرم بتا-کاروتن تأمین می‌کند.

کولین

کولین یک ماده مغذی شبیه به ویتامین‌ های گروه B است. این ماده می‌ تواند در کبد ساخته شود و همچنین در غذا هایی مانند گوشت، ماهی، آجیل، حبوبات، سبزیجات و تخم‌ مرغ یافت می‌شود.

کولین در بسیاری از واکنش‌ های شیمیایی بدن استفاده می‌شود. این ماده برای سیستم عصبی و عملکرد طبیعی مغز اهمیت بالایی دارد. کولین همچنین ممکن است به کاهش تورم و التهاب مرتبط با آسم کمک کند.

عوارض جانبی

کولین در دوز های کمتر از ۳.۵ گرم در روز برای اکثر افراد بی‌ خطر است. مصرف دوزهای بالا ایمن نیست و عوارضی مانند تعریق، بوی ماهی در بدن، اسهال و استفراغ ایجاد می کند.

احتیاط‌ ها و هشدار های ویژه

· بارداری و شیردهی:

مصرف کولین در دوز های حداکثر ۳ گرم روزانه برای افراد تا ۱۸ سال و ۳.۵ گرم روزانه برای افراد ۱۹ سال به بالا، بی‌ خطر است. اطلاعات کافی درباره ایمنی مصرف دوز های بالاتر در این دوران وجود ندارد و بهتر است به دوزهای توصیه شده پایبند باشید.

· کودکان:

مصرف کولین به میزان توصیه شده برای اکثر کودکان بی‌ خطر است. حداکثر دوز مجاز در کودکان به شرح زیر است:

۱ گرم: کودکان ۱ تا ۸ سال

۲ گرم برای کودکان ۹ تا ۱۳ سال

۳ گرم نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ سال

· بی‌اختیاری ادرار:

مصرف کولین با دوز ۹ گرم در روز یا بیشتر ممکن است این وضعیت را تشدید کند.

تداخلات دارویی

· آتروپین (Atropine): مصرف همزمان کولین با آتروپین ممکن است اثرات آتروپین را کاهش دهد.

دوز مصرفی

کولین یک ماده مغذی ضروری است که در غذا هایی مانند گوشت، ماهی، آجیل، حبوبات، سبزیجات و تخم‌ مرغ یافت می‌ شود.

· مقدار توصیه شده روزانه: ۴۲۵ میلی‌ گرم در روز برای زنان و ۵۵۰ میلی‌ گرم برای مردان بالغ توصیه می‌ شود. این مقدار در دوران بارداری ۴۵۰ میلی‌ گرم و در دوران شیردهی ۵۵۰ میلی‌ گرم است. مقادیر توصیه شده برای کودکان بر اساس سن متفاوت است.

در قالب مکمل، برای بزرگسالان معمولاً دوز ۱ تا ۳ گرم به صورت خوراکی و روزانه به مدت حداکثر ۴ ماه قابل استفاده است.

ال-کارنتین:

ال-کارنیتین یک ماده شیمیایی است که در مغز، کبد و کلیه‌های انسان ساخته می‌شود. این ماده به بدن کمک می‌کند تا چربی را به انرژی تبدیل کند.

ال-کارنیتین برای عملکرد قلب و مغز، حرکت عضلات و بسیاری از فرآیندهای دیگر بدن مهم است. بدن می‌تواند ال-کارنیتین را به مواد شیمیایی دیگری به نام‌های استیل-ال-کارنیتین و پروپیونیل-ال-کارنیتین تبدیل کند.

دوز مصرفی

ال-کارنیتین معمولاً در بزرگسالان با دوز ۲ گرم به صورت خوراکی در روز استفاده میشود. در کودکان، ال-کارنیتین معمولاً با دوز ۵۰-۱۰۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی و روزانه، تا مدت یک سال قابل استفاده است. برای تعیین بهترین دوز برای شرایط خاص خود، با پزشک مشورت کنید.

عوارض جانبی

هنگام مصرف خوراکی:
ال-کارنیتین در صورت مصرف تا ۱۲ ماه احتمالاً بی‌خطر است. اما می‌تواند عوارض جانبی مانند ناراحتی معده، سوزش سر دل، اسهال و تشنج ایجاد کند. همچنین می‌تواند باعث بوی “ماهی” در ادرار، تنفس و عرق شود.

موارد احتیاط و هشدار های ویژه

بارداری:

اطلاعات قابل اعتماد کافی برای اطمینان از بی‌خطر بودن مصرف ال-کارنیتین در دوران بارداری وجود ندارد. جانب احتیاط را رعایت کرده و از مصرف آن خودداری کنید.

شیردهی:

مصرف ال-کارنیتین در دوران شیردهی، در مقادیر توصیه شده توسط پزشک، احتمالاً بی‌خطر است. مقادیر کم ال-کارنیتین از طریق شیر مادر و شیر خشک به نوزادان داده شده و هیچ عارضه جانبی گزارش نشده است.

کودکان:

مصرف ال-کارنیتین در کودکان، در صورت استفاده مناسب و کوتاه‌مدت از راه خوراکی، احتمالاً بی‌خطر است. این ماده به‌صورت خوراکی تا ۶ ماه با ایمنی استفاده شده است.

کم‌کاری تیروئید:

مصرف ال-کارنیتین ممکن است علائم کم‌کاری تیروئید را بدتر کند.

تشنج:

به نظر می‌رسد ال-کارنیتین باعث افزایش احتمال بروز تشنج در افرادی می‌شود که سابقه تشنج دارند. اگر سابقه تشنج دارید، ال-کارنیتین مصرف نکنید.

تداخلات دارویی

هورمون تیروئید با ال-کارنیتین:

به نظر می‌رسد ال-کارنیتین اثرگذاری هورمون تیروئید در بدن را کاهش می‌دهد. مصرف همزمان ال-کارنیتین با هورمون تیروئید ممکن است از اثربخشی هورمون تیروئید بکاهد.

وارفارین (کومادین) با ال-کارنیتین:

وارفارین برای کند کردن لخته شدن خون استفاده می‌شود. ال-کارنیتین ممکن است اثرات وارفارین را افزایش داده و احتمال کبودی و خونریزی را بیشتر کند. حتماً به طور منظم آزمایش خون بدهید. ممکن است نیاز به تغییر دوز وارفارین شما باشد.